Ozzy Osbourne - The Ultimate Sin

~~               Είναι κάποιες  μπάντες ή τραγουδιστές (και λιγότερα συχνά κιθαρίστες) που έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα. Ειδικά όταν μιλάμε για έναν 67χρονο τραγουδιστή, ο οποίος υπήρξε μέλος της πρώτης Heavy Metal μπάντας του πλανήτη. Ο λόγος βέβαια για τον Ozzy (Osbourne).  Δεν χαραμίζω παραπάνω χρόνο μιλώντας για τα πρώτα 8 άλμπουμς των Black Sabbath ούτε για την προσωπική του καριέρα ή ζωή. Μεταφέρομαι απλά και μαγικά στο 1986, τότε που κυκλοφόρησε το ‘’The Ultimate Sin’’, τον τέταρτο δίσκο του ως Ozzy. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι προσωπικά τον θεωρώ αγαπημένο, ακόμα και σε σχέση με τα δυο πρώτα του διαμάντια. Τον απολαμβάνω κάθε φορά και στο σύνολο, όσο εμπορικός και να μου ακούγεται.
\r\n                 Διασκεδαστικό και απηχητικό (πιασάρικο) άλμπουμ. Οι ρυθμοί είναι καταιγιστικοί και σε παρασέρνουν στο τρελό χορό τους. Η φωνή του Ozzy, μια και μοναδική. Ακμαιότατη εκείνη την εποχή κελεύει τα κορμιά μας να λικνιστούν στις πληκτροφόρες μελωδίες. Ο Jale Lee κατέχει μαγικά δάκτυλα και μετατρέπει κάθε άγγιγμα σε χρυσό. Δεν υπάρχει κραιπάλη σε κάποιο όργανο και όλα ακούγονται αλληλοεξαρτώμενα.  Γέφυρες, λούπες, επωδοί, όλα γραμμένα έτσι ώστε να τραγουδιούνται δυνατά μέσα σε clubs και συναυλίες όσο πιο δυνατά αντέχει η φωνή σου. Το ‘’Ultimate Sin’’ έσπασε ρεκόρ σε πωλήσεις air guitar χάρη σε τραγούδια σαν το ‘’Secret Loser’’. O Όζζυ έχει εξουσιοδοτήσει τους συμπαίκτες του να νιώσουν ελεύθερα και να παίξουν όπως νιώθουν και αυτό το συναίσθημα περνά και στον ακροατή. Εξάλλου όλες οι συνθέσει είναι καρπός συνεργασίας του Ozzy με τον Lee εκτός του ‘’Shot In The Dark’’ που ανήκει στον Ozzy/Soussan.
\r\n                 Κάθε σύνθεση του δίσκου είναι αρκετή για να αγαπήσει κάποιος αυτόν τον δίσκο. Ο γραφόντας λατρεύει το ‘’Thank God For The Bomb’’. Η χροιά του Ozzy  τον εξιτάρει στα κουπλέ, η ειρωνεία στους στίχους τον βάζει και σκέφτεται, το βασικό ριφ τον περνά από εξετάσεις για τον λόγο ύπαρξης μουσικής, το ρυθμικό μέρος τον μετατρέπει σε παιδάκι που γυρνά το κεφάλι του δεξιά –αριστερά 180 μοίρες. Its only rock ‘n’ roll που λέει και ο θείος. Τα ίδια και χειρότερα παθαίνει στο ‘’Killer Of Giants’’ με τις μελωδίες να γατζώνονται στο μυαλό του και να μην λένε να φύγουν ούτε την ώρα του ύπνου. Ξεκινά ατμοσφαιρικά με κιθάρες και πλήκτρα σε πρωταρχικό ρόλο μέχρι να αρχίσει ο τραβαδούρος να μαγεύει με τον τρόπο του και ο Castillo να διεκδικεί την δύναμη να κατευθύνει την ένταση του τραγουδιού με τα χτυπήματα του. Ρε τι να λέμε τώρα. Όσο κερί και να χουν τα αυτιά σου, ότι μουσική και να ακούς, δεν παίζει να ακούσεις το ‘’Fool Like You’’ με συνοδεία μιας μπύρας και να μην τα απολαύσεις αμφότερα λίγο παραπάνω από τι μόνα τους. Το ‘’Ultimate Sin’’ θα παρεμείνει παντοτινή δισκογραφική παρέα μας, δεκαετίες μετά.
\r\n                    

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n