Uriah Heep - Salisbury

Εκεί στα τέλη 60ς, αρχές 70ς κάτι υπήρχε στην ατμόσφαιρα.  Υπήρχε και στα Λόνδρα. Εκεί λοιπόν τότε κάτι τύποι βάλθηκαν, και αυτοί μεταξύ άλλων, να μας τρελάνουν με τις δημιουργίες τους. Πιο συγκεκριμένα γράφω για τους heavy/rock progsters Uriah Heep. Το 1969 δημιουργήθηκαν. Από τους Mick Box στην κιθάρα,  τον τραγουδιστή David Byron, τον οργανίστα Ken Hensley και με μερικές αλλαγές στο μπάσο και στα ντραμς, από το 1970 μέχρι και το 1972 δημιούργησαν και κυκλοφόρησαν πέντε killer albums: ‘’...Very 'Eavy ...Very 'Umble’’, ‘’Salisbury’’, ‘’Look At Your Self’’, ‘’Demons And Wizards’’ και το ‘’The Magician's Birthday’’. Εννοείται ότι έτσι, με αυτό το καλλιτεχνικό οίστρο, συνέχισαν και τα επόμενα χρόνια.

Εδώ θα ασχοληθούμε με το ‘’Salisbury’’, το οποίο κυκλοφόρησε τον Φλεβάρη του 1971 από την Vertigo στην Μεγάλη Βρετανία, την Mercury στις U.S.A. και την θρυλική Island στον υπόλοιπο κόσμο. Μαζί τους εδώ ο μπασίστας στα πρώτα τρία άλμπουμς Paul Newton και ο ντράμερ, μόνο για το ‘’Salisbury’’, Keith Baker. Την παραγωγή ο Gerry Bron. Το ‘’πολεμικό’’ εξώφυλλο στην κανονική, πλην της Αμερικάνικης έκδοσης, δείχνει ένα Βρετανικό Chieftain tank. Η Mercury στην Αμερική έβαλε ένα διαφορετικό εξώφυλλο, με περισσότερο μυστήριο, με μια ανθρώπινη φιγούρα να βγάζει το δέρμα.

Έξι κομμάτια, από αυτά που άρεσαν τότε και εξακολουθούν αν αρέσουν σε όλους μας και να περιλαμβάνονται, κάποια με προεδρικό διάταγμα, σε κάθε setlist  των Uriah Heep μέχρι και σήμερα, σαράντα οκτώ χρόνια μετά. Από την σκληρή rockιά του ‘’Bird of Prey’’ και την κραυγή μαζί με την τρομερή ερμηνεία του David Byron μέσα στην πολύ καλή σύνθεση. Την ήρεμη δύναμη του ‘’The Park’’ με την ακουστική αρχή και μια jazz αίσθηση, ως την συμφωνική χροιά που έχει αυτό το  κομμάτι.  Φανταστική η δουλειά, και σε αυτό το κομμάτι, στα πλήκτρα. Πιο straight hard rock με το solo του το ‘’Time to Live’’ και την ξεκάθαρη 70ς στυλ ανάπτυξη του. Πάντα θα έχω στην καρδιά μου αυτό το κομμάτι, που ακολουθεί, με την φωτεινή – χαρούμενη διάθεση και την σκοτεινή ατμόσφαιρα και τα σκοτεινά λόγια και το ρεφρέν που δεν θα ξεχάσει ποτέ κανείς να ουρλιάζει ‘’Aaaahh  aaaahhh  aaaaahh  aaaaaaaahhh’’,  στο ίσως σημαντικότερο κομμάτι των Huriah Heep, το ‘’Lady In Black’’. Το κείμενο κάπου κόλλησε εδώ καθώς παίζει το κομμάτι στο repeat και ‘’Aaaahh  aaaahhh  aaaaahh  aaaaaaaahhh’’. Αγάπες είναι αυτές. Και αυτό που έρχεται, ‘’High Priestess’’ βγάζει το prog rock που μεσουρανούσε τον καιρό εκείνο, και την αίσθηση του rocker που όλοι πάντα αγαπάμε. Το επικών διαστάσεων και θρυλικό  ‘’Salisbury’’ έρχεται και βάζει με την πάνω από δέκα έξι λεπτά διάρκεια του την σφραγίδα του. Αρχίζει συμφωνικά – χορωδιακά.  Εδώ οι Uriah Heep βάζουν όλη τους την αφοσίωση στο prog rock όσο και όλη τους την αγάπη στο hard rock. Είναι τόσα πολλά που συμβαίνουν εδώ. Το απίστευτο solo του Mick Box. Τα οργασμικά πλήκρα, ακούστε μετά το πέμπτο λεπτό και όχι μόνο, του Ken Hensley. Η ερμηνεία του David Byron, που μέσα σε όλο αυτόν τον καλλιτεχνικό θαύμα, παραμένει πρωταγωνιστής. Έτσι ολοκληρώνεται το ‘’Salisbury’’. Στις επανακυκλοφορίες έχουμε έξτρα κομμάτια, όπως το bluesάτο "Simon the Bullet Freak" ή το ‘’Here Am I’’.  Ή εναλλακτικές εκτελέσεις των έξι κομματιών.

Το ‘’Salisbury’’ πέρα από καλλιτεχνικός θρίαμβος, είχε και μια σχετική εμπορική επιτυχία, με καλές θέσεις σε τσαρτς διαφόρων χωρών. Αν και οι μεγαλύτερες επιτυχίες σε αυτόν τον τομέα των πωλήσεων ήρθαν και με τις επόμενες δημιουργίες των Uriah Heep.

Σε όλους εμάς μένει όμως αυτός ο δίσκος, ‘’Salisbury’’ όπως και οι επόμενοι τους σαν μνημεία μιας εποχής, που μπορεί οι περισσότεροι να μην ζήσαμε άμεσα, αλλά συνεχίζει να μαγεύει ακόμα και σήμερα. Και σίγουρα σε κάθε τους εμφάνιση, όπως αυτή που έρχεται σε λίγες εβδομάδες θα περιμένουμε, μαζί με καινούρια κομμάτια, να τα ξανά ακούσουμε.

Και να μην ξεχνιόμαστε…‘’Aaaahh  aaaahhh  aaaaahh  aaaaaaaahhh’’!!!