Goya - Obelisk

   Μας έρχονται από το Phoenix της Arizona των ΗΠΑ και σύμφωνα πάντα με αυτό που ακούμε είναι ένας δυναμικός stoner/sludge δίσκος. Δεν άργησαν πολύ να επανέλθουν στο προσκήνιο, έχοντας κυκλοφορήσει ήδη ένα Demo το ’12 πριν την κυκλοφορία του πρώτου τους δισκογραφικού επιχειρήματος με τίτλο “777” το 2013. Επόμενα βήματα τους, ένα χρόνο αργότερα με το Satan’s Fire(EP), και τον Ιανουάριο που μας πέρασε ένα split με τους Wounded Giant σε μορφή βινυλίου. Συμπληρώνουν την αρκετά ενεργή πορεία τους έως και σήμερα με το δεύτερο Full-Length album τους με τίτλο Obelisk που κατέφθασε την πρώτη του μήνα. 
\r\n   Όσων για το μουσικό κομμάτι, αυτό αφορά 9 κομμάτια τα περισσότερα σε αργούς  ρυθμούς. Αφού διανύσουμε τα πρώτα πέντε κομμάτια, έχοντας σαν πιο φωτεινά σημεία από άποψη ζωηράδας τα πρώτα δύο κομμάτια με το “The Devil’s Prey” να παίρνει το δεκάρι άνετα. Φτάνουμε στο “The Sun” που είναι μακράν το πιο δυναμικό ολόκληρου του δίσκου. Ρυθμοί που θυμίζουν πολύ εποχή Black Sabbath, με άφθονη ενέργεια ήδη από την αρχή και το ασταμάτητο solo του κιθαρίστα-τραγουδιστή τους  Jeff Owens να ξεσηκώνει. Πραγματικά δεν ήθελα να τελειώσει αυτό το κομμάτι, εξαιρετικό από κάθε άποψη. Οι ταχύτητες ξαναπέφτουν στην συνέχεια, αλλά είναι ένας είδος άλλωστε που φημίζεται για το “πολλά βαρύ” ύφος του. Το καλύτερο κυριολεκτικά μας το φύλαξαν  για το τέλος όπου ακούς ολόκληρο τον δίσκο σε ένα κομμάτι. Το No Place In The Sky είναι η κορυφαία στιγμή του δίσκου. Ουσιαστικά τα εφτά κομμάτια αποτελούν το αντικείμενο συζήτησης μας καθώς τα “The Star” και “Echo From Space” είναι instrumental και δεν χρίζουν αντικείμενα για μεγάλη συζήτηση, πολύ καλά κομμάτια αλλά απλά μουσική.
\r\n   Θα κεντρίσει το ενδιαφέρον στους ήδη γνώστες του είδους, αλλά χάρης την φρεσκάδα των συνθέσεων τους μπορεί να κερδίσει και νέους οπαδούς η δουλειά των Αμερικανών.
\r\n
\r\nΚαι το καλύτερο κομμάτι για τα αυτιά σας και μόνο:

\r\n\r\n

\r\n