SWEEPING DEATH - Devotion To The Absurd Night

Η αξιολόγηση της καλλιτεχνικής δημιουργίας, ως προς την ομορφιά ή την πρωτοτυπία της, είναι σε μεγάλο βαθμό υποκειμενική. Εξαρτάται από το πώς την αντιλαμβάνεται ο αποδέκτης του καλλιτεχνικού έργου. Βέβαια, υπάρχουν και αντικειμενικά στοιχεία που αναγνωρίζονται σε μια δουλειά, όπως η κατάθεση ψυχής του καλλιτέχνη, ο χρόνος που αφιέρωσε σε αυτήν, και φυσικά ο τρόπος που αξιοποιεί τις επιρροές και τις εμπειρίες του στη σύνθεση του έργου του. Κατά την άποψή μου, αυτά τα στοιχεία μπορούν να προσδώσουν σε μια δημιουργία την αίσθηση της ποιότητας και της πρωτοτυπίας. Η προσωπική προτίμηση, ωστόσο, παραμένει θέμα γούστου.

Οι SWEEPING DEATH, για παράδειγμα, αφιέρωσαν τρία χρόνια εντατικής εργασίας στη δημιουργία του δεύτερου ολοκληρωμένου στούντιο άλμπουμ τους. Άφησαν τον χρόνο να λειτουργήσει ευεργετικά στις συνθέσεις τους, επιτρέποντάς τους να αποστασιοποιηθούν από την πρώτη τους κυκλοφορία. Δεν θέλησαν να βιαστούν ή να εκβιάσουν καταστάσεις, και κατά την άποψή μου έκαναν πολύ καλά, αφού η νέα τους κυκλοφορία τους δικαιώνει απόλυτα.

Ο ήχος των SWEEPING DEATH καταφέρνει να συνδυάσει το κλασικό heavy metal με επιρροές που προέρχονται τόσο από το progressive rock, όσο και από την πιο ακραία metal μουσική έκφραση, ενσωματώνοντας στοιχεία thrash και black metal. Δημιουργούν έναν δίσκο που προσωπικά χαρακτηρίζω ως ουσιαστικό progressive heavy metal, καθώς προσπαθούν να επεκτείνουν τους μουσικούς τους ορίζοντες, πειραματιζόμενοι και με στοιχεία από άλλα είδη της rock και metal μουσικής. Η όλη δουλειά μου έδωσε την αίσθηση ότι κάπως έτσι θα ακούγονταν οι OPETH αν κάποια στιγμή επέλεγαν να ενσωματώσουν περισσότερα στοιχεία κλασικού heavy metal στον ήχο τους. Σε κάθε περίπτωση, η παρούσα κυκλοφορία έχει σαφώς τη δική της προσωπικότητα, και μέσα από τις επιρροές της, η μπάντα δημιουργεί έναν προσωπικό και αναγνωρίσιμο ήχο.

Και σε στιχουργικό επίπεδο, όμως, το συγκρότημα δεν υστερεί καθόλου. Έχει επιλέξει να ασχοληθεί με θέματα που αφορούν την ανθρώπινη ύπαρξη και αγωνία. Καταπιάνεται με φιλοσοφικές σκέψεις, όπως για παράδειγμα τον Μύθο του Σίσυφου, όπως εκφράστηκε από τον Albert Camus (Αλμπέρ Καμύ). Στίχοι που πραγματικά ταιριάζουν με το ύφος του συγκροτήματος και τη δραματικότητα – θεατρικότητα που το χαρακτηρίζει.

Μια μεστή δουλειά, υψηλής ποιότητας και δημιουργικής φαντασίας, που αξίζει να ακούσετε. Απόδειξη ότι η heavy metal μουσική μπορεί διαρκώς να ανοίγει νέους δρόμους, όταν υπάρχει διάθεση για δουλειά και δημιουργικότητα.