Type O Negative - Dead Again

\r\nΤι έχουμε εδÏŽ? Άλλο ένα συνηθισμένο Type O Negative album, με το πράσινο να κυριαρχεί στο εξÏŽφυλλο και με μια μαύρη αισθητική να κυριαρχεί στα τραγούδια. Μια απÏŒ τα ίδια δηλαδή. Η μπάντα αυτή στα ÏŒσα χρÏŒνια υπάρχει κατάφερε να δημιουργήσει ένα ολÏŒκληρο κίνημα και να είναι δίκαια μέσα στους πρωτοπÏŒρους του συγκεκριμένου ήχου αφού κάτι παρÏŒμοιο με τους Type O Negative δεν υπάρχει. Δεν είναι Doom Metal, δεν είναι Hard Rock, δεν είναι Punk, δεν είναι Gothic Rock, δεν είναι Stoner Rock. Είναι πολύ απλά οι Type O Negative και ÏŒλα αυτά τα συνδυάζουν σε κάθε τους κυκλοφορία με το δικÏŒ τους μοναδικÏŒ τρÏŒπο. Κάποιες φορές το αποτέλεσμα είναι αδιάφορο, κάποιες αρκετά αξιÏŒλογο και κάποιες εκπληκτικÏŒ, ενÏŽ πάντα αυτÏŒ που κυριαρχεί είναι η απαισιοδοξία και η θλίψη που μας έρχονται σε ένα μαύρο περιτύλιγμα, τÏŒσο μαύρο ÏŒσο και η ψυχή των δημιουργÏŽν. Το Dead Again λοιπÏŒν είναι ένας τυπικÏŒς Type O Negative δίσκος, χωρίς κάποια νέα στοιχεία και χωρίς φλυαρίες. Είναι ένας δίσκος ο οποίος είτε θα αρέσει πολύ είτε δεν θα αρέσει καθÏŒλου αφού έτσι είναι η φύση του. Η μουσική της συγκεκριμένης μπάντας δεν είναι για ÏŒλους και αν λάβουμε υπÏŒψη ÏŒτι το συγκεκριμένο album απαιτεί και κάποιες ακροάσεις παραπάνω για να αφομοιωθεί, τÏŒτε τα πράγματα γίνονται ακÏŒμα πιο περίπλοκα αλλά και τÏŒσο απλά συνάμα αφού τι πιο απλÏŒ υπάρχει απÏŒ ένα Sabbath-ικο riff συνοδευÏŒμενο απÏŒ τη μοναδική φωνή του Peter Steele? Σε αυτÏŒ το album δεν υπάρχουν κομμάτια τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν "χιτάκια". ÎŒλα βρίσκονται στα ίδια επίπεδα και ακούγονται το ίδιο ευχάριστα. Κάποιες εναλλαγές που περιέχουν μερικά απÏŒ αυτά, δίνουν χρÏŽμα στον μαύρο κÏŒσμο των Type O Negative και παρά το γεγονÏŒς ÏŒτι είναι μεγάλα σε διάρκεια, δεν κουράζουν. Τα βαριά riffs έχουν και πάλι τον πρÏŽτο λÏŒγο, τα αργÏŒσυρτα περάσματα είναι δουλεμένα και προσεγμένα με κάθε λεπτομέρεια, τα lead σημεία ÏŒπου αυτά υπάρχουν μας μένουν στο νου απÏŒ την πρÏŽτη ακρÏŒαση και γενικά τα πάντα είναι ÏŒπως τα έχουμε συνηθίσει. Το Dead Again είναι ένας απαισιÏŒδοξος και παράλληλα αξιοπρεπέστατος δίσκος που αξίζει την προσοχή ÏŒσων ασχολούνται με τη συγκεκριμένη μπάντα αλλά και ÏŒσων η μελαγχολία είναι κομμάτι της ζωής τους.\r\n

\r\n

\r\nΒασίλης Μάζαρης \r\n

\r\n