Arghoslent - Galloping Through the Battle Ruins

ARGHOSLENT (usa) ´´galloping through the battle ruins´´ CD 1998

Arghoslent-Galloping Through the Battle Ruins

Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα. Τι κάνεις με αυτούς; Ο καθένας θα αποφασίσει για τον εαυτό του. Εγώ θα απολαύσω το καλλιτέχνημα και δεν θα ασχοληθώ με τον άνθρωπο. Εφόσον βέβαια δεν προσπαθεί να με προσυλητίσει σε κάτι που δεν θέλω μέσω της μουσικής του. Τέλος πάντων. Όλα αυτά για να αναφερθώ στους Αμερικανούς Arghoslent που όσο εξαιρετική δισκογραφία έχουν, άλλο τόσο τους λείπει σε μυαλό με τα ακραία ‘’πιστεύω’’ τους. Ξεκαθαρίζω ότι στο ΜΟΝΟ πράγμα που συμφωνώ μαζί τους, είναι το ωραίο μελωδικό death metal τους. Η μπάντα είναι πολύ παλιά, από το 1990  και ενώ έχει δεκάδες κυκλοφορίες σε demos, splits,ep κτλ, έχει μόνο τρεις ολοκληρωμένους δίσκους που είναι όλοι τους εξαιρετικοί και με θαυμάσια εξώφυλλα. Η μπάντα έχει πάνω από δέκα χρόνια να κυκλοφορήσει κάτι καινούριο αλλά είναι ακόμα ενεργή.

Με τέτοιο επικό εξώφυλλο δεν θα μπορούσε η μουσική να είναι διαφορετική. Πολεμικοί ρυθμοί με βαριά death φωνητικά και υπερβατικά riffs. Θα σας έλεγα ότι θυμίζουν Amon Amarth εποχής πρώτου ep-ντεμπούτου αλλά χωρίς την Viking θεματολογία και πιθανότατα πιο βαριά. Μια ηχητική γκαλερί με λυμένα τα δεσμά. Μελωδίες από παντού και πολύ πιασάρικοι ρυθμοί που εγείρουν όλα τα άγρια συναισθήματα. Διάφορα ιστορικά θέματα για στιχουργικό περιεχόμενο και μουσικό δέσιμο που κατεδαφίζει τα πάντα στο πέρασμα του. Σεμινάριο παιξίματος με συχνές αλλαγές σε ρυθμούς που κάνουν την κάθε σύνθεση εθιστική. Λυτρωτικά riffs που σε καθηλώνουν με εξαιρετικές αρμονίες που θα τις λατρέψεις. Κρίμα που η μπάντα δεν έχει γίνει περισσότερο γνωστή λόγω εταιρίας (Wood-Nymph Records) αλλά και κάποιων βλαμμένων ιδεολογιών. Συνθέσεις σαν το ‘’ The Banners of Castile’’ δεν γράφονται από μέτριες μπάντες. Οι απόηχοι τέτοιων ηχητικών οδοστρωτήρων  σαγηνεύουν.  Δαιμονικές συμφωνίες σε death metal κέλυφος. Συνδυασμός ρυθμικών καλπασμών, κιθαριστικής βιοψίας και μακάβριων φωνητικών. Και όλα αυτά εμποτισμένα με ασύγκριτες μελωδίες που θα λατρέψετε. Ακούστε το ομώνυμο και στο μυαλό θα σας έρθουν οι Iron Maiden αν έπαιζαν death metal.

Σπουδαίος δίσκος, από την αρχή μέχρι το τέλος του. Δεν θα βρείς στιγμή που να μην νιώσεις τα γδαρμένα φωνητικά να σε δηλητηριάζουνε. Επικά riffs που ενσωματωνουν την μεγαλειότητα ενός διαδραστικού με τον ακροατή τραγουδιού. Σόλος που σε αρπάζουν και σε γονατίζουν. Η έξη συνεχόμενων ακροάσεων δεν είναι προιόν μετριότητας αλλά της ηχητικής καταιγίδας οργής που σκάει από τα ηχεία σου.  ‘’ Ten Lost Tribes’’ και χείμαρρος παικτικών ακροβασιών με βάθος και ουσία. Και όλα είναι τέλεια μέχρι που ξεκινά το ‘’ Fall of the Melanic Breeds’’.  Δεν φταίει το τραγούδι μουσικά αλλά στιχουργικά (όπως και το επόμενο) μιας και μιλά για μια υποτιθέμενη κατωτερότητα της μάυρης (έγχρωμης) φυλής. Στιχουργικά  φαίνεται να κρατούν μια ουδέτερη στάση αλλά έχουν κατηγορηθεί για ακροδεξιά ‘’συναισθήματα ‘’ και μάλλον την έχουν δει ανώτεροι. Κρίνοντας καθαρά το μουσικό κομμάτι, το ‘’ Rape of a Slave’’ είναι μια εξαιρετική σύνθεση και η αλλαγή που κάνει στο τρίτο λεπτό είναι απροσδόκητη και φανταστική, από αυτές που φτιάχνονται σπάνια. Ο δίσκος κλείνει με το ΄΄ Transpolar Combat’’ και το παλιομοδίτικο death του  μας συνεπαιρνει ενώ τα ρυθμικά του αντίποινα (και αυτά μετά το τρίτο λεπτό) θα κάνει τους σβέρκους σαν ανάπηρους πολέμου.

Copyright 2024. All Right Reserved.