Διαβάζετε κάπου για Minas Morgul. Το πρώτο που θα σας έρθει στο μυαλό είναι ο Tolkien και το ‘’Άρχοντας των Δακτυλιδιών’’ έργο του. Αν είσαι όμως μεταλλάς θα σκεφτείς και αρκετές μπάντες με σημαντικότερη αυτή των Summoning και καλά θα κάνεις μιας και αυτοί αφιέρωσαν μια ζωή-μουσική καριέρα σε αυτό το θέμα. Καλά είναι όμως να γνωρίσουμε ακόμα μια μπάντα που έχουν δώσει ακόμα και το όνομα τους σε αυτό και ας μην αυτοπεριορίζονται αποκλειστικά στο αντίστοιχο έργο.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλές Ιρλανδικές metal μπάντες που μου έχουν στοιχειώσει τη ζωή. Primordial, Solstice, Mourning Beloveth. Δεν βάζω μέσα του καλύτερους ΟΛΩΝ, Thin Lizzy, διότι μιλάω για καθαρόαιμο metal. Ας όψεται. Οι περισσότερες από αυτές έχουν και μια πικρία, μια μελαγχολία στη μουσική τους. Ιρλανδία βλέπεις. Σειρά να προσθέσουμε ακόμα μια μπάντα, τους Arcane Sun.
Η ιστορία των Paralysis ξεκινά στην Ολλανδία, πίσω στο 1986. Μια παρέα φίλων, επηρεασμένη από τα ακραία ακούσματα της εποχής του, προχωρούν στην δημιουργία της δική της μπάντας. Το πρώτο demo ‘’ In State of Shock’’ κυκλοφορεί το 1987 αλλά ο ερχομός των αδερφών Haestregt ( ο ένας drums, ο άλλος φωνητικά) είναι που αλλάζει ριζικά το τι μέλλει γενέσθαι της μπάντας. Νέα μουσική σε demos, συμμετοχή σε συλλογή προώθησης της DSFA με εξαιρετικές μπάντες του ακραίου ήχου, αρκετές από αυτές πειραματικές και προοδευτικές, όπως δηλαδή και οι Paralysis.
Με θλίψη παρατηρώ, τα τελευταία χρόνια, το όνομα των Ancient Rites σιγά σιγά να σβήνει. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα στο εξωτερικό. Δεν διαφημίζονται, δεν ακούγονται, δεν συζητιούνται, δεν ποστάρονται. Κρίμα. Μιλάμε για μια Ελβετική μπάντα με ιδιαίτερο ήχο και προσωπικότητα. Η ιστορία της μπάντας ξεκινά πίσω στο 1988, στη Βελγική πόλη της Ντιστ στο Βέλγιο με πρώτο demo το ‘’Dark Ritual’’ του 1990. Την ίδια χρονιά, δυο από τα τέσσερα μέλη πεθαίνουν, ένας από αυτοκινητιστικό και άλλος από αυτοκτονία.
Τους Bitches Sin τους έμαθα σε μεγάλη ηλικία. Κανείς δεν μους τους πρότεινε, δεν διάβασα σχεδόν πουθενά για αυτούς, είχαν διαλυθεί και από το 1986. Άσε που γενικότερα πιτσιρικάς δεν είμουν μεγάλος οπαδός του N.W.O.B.H.M., γνωρίζοντας μόνο 10-20 βασικές μπάντες. Τελικά το λάθος διορθώθηκε, πολλές μπάντες του κινήματος έφτασαν στα αυτιά μου, κάποιες πιο ενδιαφέρουσες από άλλες και οι Bitches Sin πιστεύω ότι ανήκουν σε αυτή τη κατηγορία.
Αναμφισβήτητα, τα χειρότερα εξώφυλλα στο χώρο του metal κυκλοφόρησαν κάπου στα μέσα μέχρι το τέλος των 90ς. Θυμάμαι να συζητώ με παρέα για δισκάρες εκείνες της εποχής και σχεδόν (εξαιρούνται οι γνωστές με budget) όλες είχαν άθλια εξώφυλλα. Κατόπιν σκέψης και συζήτησης, η απάντηση δόθηκε μόνη της. Υπολογιστές. Όλες οι φτωχές μπάντες διάλεγαν ένα εξώφυλλο φτιαγμένο με τα χέρια της τεχνολογίας που τότε όμως δεν είχε φτάσει στο σημείο που είναι σήμερα. Ειδικά σε εκδόσεις βινυλίου, διέκρινες ακόμα και τα pixels.
To Heavy Metal δεν υπήρξε άφθονο στην Πορτογαλία την δεκαετία 1990-2000. Πιο πριν, ούτε λόγος. Ελάχιστες περιπτώσεις. Γενικότερα μόνο οι Tarantula έκαναν κάποιο όνομα, τουλάχιστον μόνο αυτούς ήξερα εγώ. Υπήρχαν και άλλες μπάντες αλλά γνωστότερες μόνο στην Ιβηρική χερσόνησο και πολύ ψαγμένους μεταλλάδες της εποχής. Μπάντες όπως τους Iberia, Casablanca, V12 υπήρχαν για λίγους. Σταδιακά στα 90ς δημιουργήθηκε κάποια σκηνή με αρκετές μπάντες. Οι περισσότερες από αυτές επιδόθηκαν στο thrash metal και σε πιο ακραία είδη αλλά καθαρόαιμο Heavy/Power δεν ευδοκίμησε. Το 1995 γεννιούνται οι Ironsword.
Πολλά συγκροτήματα ιδρύθηκαν από αδέρφια. Συνήθως ο ένας είναι ο κιθαρίστας και ο άλλος μπασίστας, ντραμερ ή σε λιγότερες περιπτώσεις και ο άλλος κιθαρίστας. Σπανιότατα πάντως τραγουδιστής. Έτσι, πολλά αδέρφια αρχίζουν και παίζουν μουσική, συνθέτους, κοντρολάρουν μια μπάντα, προσθέτοντας σταδιακά φίλους τους από το σχολείο ή την γειτονιά ή μια αναρτημένη αγγελία. Μιλάμε για τα παλιά τα χρόνια..... Κάπως έτσι πρέπει να εξελίχτηκε και η φάση των Αμερικανών Forte. Εικόσάχρονα τότε, κάπου το 1987 τα αδέρφια Scott, ο Jeff στην κιθάρα και ο Greg στα drums.
Πόσοι είναι πραγματικά αυτοί που ενώ έχουν κοτσάρει την λέξη progressive πριν το metal (σκέτο, power, thrash,death, black), το αξίζουν πραγματικά; Εννοώ, πόσοι από αυτούς προόδεψαν τη μουσική μας με την προσθήκη νέων στοιχείων ή την οπτική γωνία που έβλεπαν τις συνθέσεις τους. Λίγοι, πραγματικά λίγοι. Πλέον το progressive είναι ταυτόσημο του τεχνικού ή συγκεκριμένου ήχου. Ας πάμε σε μια ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ μπάντα, αυτή των Mekong Delta του Ralph Hubert.
1981 και μια νέα μπάντα γεννιέται. Το όνομα της είναι Virgin Steele. Ιδρυτής της μπάντας, ο κιθαρίστας Jack Starr. Σύντομα προστίθονται και τα υπόλοιπα μέλη της παρέας όπως ο David DeFeis. Ο Jack Starr αποχωρεί το 1984 έχοντας κυκλοφορήσει δυο δίσκους με τους Virgin Steele, το ομώνυμο και το εξαιρετικό Guardians of the Flame. Την επόμενη χρονιά δισκογραφεί με τους Devil Childe, τον Joe Hasselvander, τους Phantom Lord,τους Thrasher μα και την προσωπική του μπάντα Jack Starr’s Burning Starr. Δεν το λες και λίγα.