BIGUS DICKUS PRIEST& MAIDEN TRIBUTE @ Rock House

Σάββατο βράδυ και η αναμονή για την απόλυτη tibute βραδια με ύμνους των Iron Maiden & Judas Priest από την καλοκουρδισμένη, καλογυαλισμένη και πάντα ετοιμοπόλεμη μηχανή των Bigus Dickus μας έχει φέρει στα όρια μας. Ναι, οι Bigus είναι το συγκρότημα που ξεκίνησε με υψηλή εξειδίκευση στους Judas Priest και ομολογώ πριν τους ακούσω διατηρούσα τις επιφυλάξεις μου για το ποιος κακομοίρης θα προσπαθούσε να φτάσει τον Metal God στα φωνητικά… άσε δε που από το όνομα τους δεν με προδιέθεταν για να τους ακούσω. Όχι δεν είμαι πουριτανή αλλά δεν .... Το ξεπέρασα όταν έμαθα ότι έμπνευση τους ήταν οι Monty Python και το The Life Of Brian. Όταν τους άκουσα πρώτη φορά να κάνουν αφιέρωμα Black Sabbath έψαχνα να δω τι με χτύπησε. Την επόμενη συνειδητοποίησα ότι ένα βράδυ με τους Bigus σου δημιουργεί μια μοναδική ευφορία που κρατάει για τουλάχιστον 3 μέρες μετά και οτιδήποτε συμβαίνει σου φαίνεται τόσο μικρό για να σου χαλάσει την καλή διάθεση…

\r\n\r\n

 

\r\n\r\n

Το βράδυ του Σαββάτου στο Rock House Ζωγράφου, ένας φίλος που ήρθε να τους ακούσει για πρώτη φορά πριν ξεκινήσουν μου λέει με επιφυλακτικό ύφος «Είμαι περίεργος αν είναι τόσο καλοί όσο λες…». Λίγο μετά τις 23.00 αρχίζει να ξεχειλίζει το μαγαζί από τις μελωδίες του Δημήτρη Κοσκινά και το Do you read me του Gallagher, προθέρμανση για την φονική μηχανή των ντράμς Νίκο Μοίρα, στρέτσινγκ στα εξωγήινα δαχτυλάκια του Δημήτρη, διατατικές για τον Λιτινάκη στο μπάσο και αναγνωριστική πτήση για το Σταύρο Γκατσόπουλο, παραλίγο κιθαρίστα των Bigus αλλά κιθαρίστα των Maidenance.

\r\n\r\n

Η set list περιείχε όπως μας είχαν  προϊδεάσει 25 τεμάχια…
\r\nDo you read me RORY GALLAGHER
\r\nLa Grange ZZ TOP
\r\nBorn to be wild STEPPENWOLF
\r\nIron Man BLACK SABBATH
\r\nκαι μπορούσες να κόψεις την ανυπομονησία του κοινού με ξυράφι μες το Rock House…
\r\nαρχίζουν οι πρώτες νότες του Hellion/Electic Eye … πρέπει να ακουστήκαμε μέχρι τον Υμηττό… τουλάχιστον! Ναι οι Bigus έχουν αυτή την επίδραση στο κοινό… Με κάθε τραγούδι να κάνει την ατμόσφαιρα πιο εκρηκτική και τον κόσμο να τραγουδάει, να δίνει ρυθμό, να παίζει με το Χρήστο που τους κρατούσε σε συνεχή εγρήγορση. Wrathchild, Hell bent for leather, Running free και το Rock House έγινε αρένα, πλατεία, δεξιά πτέρυγα και πατάρι ποιος θα ακουστεί περισσότερο…  Ripper …… θα γράψω στο τέλος συνολικά για το πόσο κ…λης είναι τελικά αυτός ο τραγουδιστής. Remember tomorrow, Turbo lover, Two minutes to midnight και ο κόσμος να παραληρεί. Victim of changes, Aces High, Tyrrant, Wasting Love… αξίζει να σημειωθεί ότι σε αυτό το σημείο ο φίλος που νωρίτερα ήταν επιφυλακτικός αναφώνησε «έχει φωνάρα ο κ….λης» All guns blazing, Powerslave κάτι ποτήρια σπάσανε σε αυτό το σημείο, κάτι ποτά χυθήκανε αλλά ευτυχώς η έγκαιρη γλυκιά επέμβαση της  Μαριάννας διόρθωσε τον χαμό . Sentinel, Wasted Years , Beyond the realms, The Trooper πόλεμος στο Rock House!!!! Blood red skies… αυτό κι αν ήταν έκπληξη δεν περίμενα να υπάρχει συγκρότημα τόσο τολμηρό αλλά και με τέτοια guts που να βγάζει το Blood red skies… ΑΞΙΟΙ! The evil that men do, Touch of evil….αλοιφή μας έκανε ο τύπος… Και κάπου εδώ τα χτυπήματα ήταν ανελέητα…  Hallowed be thy name, Painkiller, Fear of the Dark, ρε παιδιά είπαμε 25 τεμάχια… κανένας δεν θέλει να τελειώσει και κανένας δεν θέλει να φύγει!
\r\nBreaking the law… τραγουδιστής κομμάτια… καθισμένος κάνει ανασύνταξη δυνάμεων The sails of Charon SCORPIONS, Λιτινάκης αποφασίζει παίζει εισαγωγή Crazy Train OZZY, Κοσκινάς το παίρνει πάνω του για την ολική καταστροφή Seek and Destroy METALLICΑ, Χρήστος ρίχνει τίτλους τέλους σφυρίζει λήξη! Ace of Spades MOTORHEAD.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Θα ξεκινήσω από τον Μοίρα στα ντραμς, τον οποίο θεωρώ ένα από τους καλύτερους ντράμερ που έχω ακούσει, είναι θανατηφόρος. Ειλικρινά ο εξοπλισμός του στο Rock House είναι πολύ λίγος για να αποδώσει τις ικανότητές του. Στο Painkiller δε που δεν έμεινε ο ίδιος καθόλου ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα όπως είπε στο κοινό εγώ θα του απαντούσα ότι είναι από τους πολύ λίγους ντράμερ που μπορούν να παίξουν έτσι το συγκεκριμένο κομμάτι!

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Για το Σταύρο Γκατσόπουλο μπορώ να πω ότι είναι εξαιρετικός και έμοιαζε να είναι απόλυτα εναρμονισμένος με το υπόλοιπο συγκρότημα σαν να προβάρουν μαζί χρόνια. Είναι εξαιρετικός παίχτης και απόλυτα εναρμονισμένος με τον ανηψιό του Malmsteen  Δημήτρη Κοσκινά. Μιας που είπα Κοσκινά…. Τι έκανε το άτομο με στραμπουλιγμένο δάχτυλο δεν μπορείτε να φανταστείτε. Και για το δάχτυλο μας το είπε μετά το live γιατί εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα άλλο. Ακούγαμε τον γνωστό γνώριμο Δημήτρη που αποτελεί ευλογία για όποιον έχει αυτιά και ακούει πόσο αριστοτεχνικός είναι όταν ακροβατεί πάνω στις χορδές τις κιθάρας του. Το χαμόγελο του δε όταν με περισσή ευκολία παίζει τους ύμνους που άλλοι προσπαθούν να αποδώσουν είναι όλα τα λεφτά!
\r\n
\r\n

\r\n\r\n

Ο Λιτινάκης, ο μπασίστας των Bigus Dickus είναι αγαπημένος μου φίλος, λατρεμένος συνεργάτης, εκπληκτικός μουσικός με αξιοθαύμαστο διεστραμμένο μυαλό και  χιούμορ που αγαπώ. Παίζοντας Iron Maiden ήταν μάλλον σε άλλη διάσταση καθώς αποτελεί τη μια από τις δύο πιο αγαπημένες του μπάντες. Ο Γιάννης είναι εξαιρετικός μπασίστας και φοβερός performer εμπειρία στην σκηνή και μια άνεση που σου δίνει την εντύπωση ότι ενώ οι υπόλοιποι χτυπιούνται ο ίδιος χαλαρώνει.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Για το τέλος άφησα τον Χρήστο… ο οποίος τραγουδούσε τραγούδια Dickinson & Halford για περίπου τρει ώρες. Δεν είναι ικανοποιητικός, δεν είναι καλός, δεν είναι πολύ καλός, είναι αψεγάδιαστος. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι που ήταν μετά από 2 ώρες που έβγαλε τα πνευμόνια του. Τι έλεγα στην αρχή; « …ποιος κακομοίρης θα προσπαθούσε να φτάσει τον Metal God στα φωνητικά..» ο Χρήστος Κουνέλης με το ψευδώνυμο Χάρης Καριόλης γιατί πραγματικά είναι τεράστια φωνή ο καριόλης! Μας έστειλε γονατιστούς στο δίαολο και μας γύρισε πίσω να μην μπορούμε να τον χορτάσουμε, να φτάνει τη φωνή του εκεί που πλέον δεν φτάνει η φωνή του Halford και να κάνει πλάκα και να είναι χαλαρός και να συνεχίζει με Dickinson κ Dianno… Το Remember tomorrow είναι πολύ καλύτερο όταν το τραγουδάει ο Χρήστος. Στο Wasting Love αναρωτιόμουν πως μπορεί να χωρέσει σε λέξεις αυτή η φωνή. Πως μπορείς να την περιγράψεις; Ότι κι αν γράψω είναι λίγο …αισθάνομαι πολύ τυχερή που είχα την ευτυχία να τον ακούσω γιατί πραγματικά είναι χαρισματικός, έχει μια φωνή πλασμένη για να συνεπαίρνει όλο σου το είναι.

\r\n\r\n

Τέλος θα κάνω μια προσωπική αναφορά, πολλές φορές φίλοι που δεν έχουν ακούσει τους Bigus Dickus μου λένε ότι μας έχεις πρήξει και με λένε υπερβολική. Η απάντησή μου είναι απλή. Μου αρέσει να υπερβάλω με τους Bigus Dickus Hard As A Rock Covering Machine γιατί με βγάζουν πάντα δικαιωμένη για τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιώ και όποιος τους ακούσει μετά συμφωνεί μαζί μου…
\r\n
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Ελένα Μιχαηλίδου

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.