Rory Gallagher. - Calling Card

Για έναν πολύ αγαπητό και πολύ γνωστό δίσκο, φαντάζομαι για τους περισσότερους θα μιλήσουμε σήμερα. Το ‘’Calling Card’’ του σπουδαίου Ιρλανδού blues rocker Rory Gallagher. Είναι η έκτη δισκογραφική δουλειά του, σίγουρα η πιο γνωστή και προβεβλημένη, η οποία περιέχει έτσι απλά, κομμάτια ύμνους. Το ‘’Calling Card’’ ηχογραφήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1976. Κυκλοφόρησε στις 24 του Οκτώβρη του 1976 από την Chrysalis Records και αργότερα σε remastered και με δυο ακόμα κομμάτια από την Buddah. Ο μπασίστας των Deep Purple Roger Glover ανέλαβε την παραγωγή του δίσκου, κάτι που ήταν για πρώτη φορά για τον Rory Gallagher. Να έχει αναλάβει την παραγωγή δίσκο του ένας τόσο γνωστός μουσικός. Εκ του αποτελέσματος, είμαστε όλοι ενθουσιασμένοι με ότι ακούμε στον δίσκο εκτός από έναν. Τον ίδιο τον Rory Gallagher που έλεγε ότι δεν κατάφερε, Roger Glover να βγάλει όλη την ενέργεια της μπάντας στο στούντιο και ότι δεν θα ξανά δούλευε μαζί του. Οκ, καλλιτεχνικά περίεργα γούστα είναι αυτά.

Επειδή πολύς κόσμος, εννοείται και ο γράφοντας, καρά γουστάρουν το ‘’Calling Card’’ το βάζουμε να ακουστεί, όπως του πρέπει, δυνατά και με συναίσθημα και πάμε. Να πούμε ότι ο Rory Gallagher είναι ο πιο γνωστός λευκός blues rocker αλλά δεν είναι ούτε ο μόνος ούτε ο πρώτος. Όμως είναι από τους πιο χαρισματικούς και για τον τρόπο που έβαζε φωτιά στην κιθάρα και για τον ταπεινό τρόπο που τραγουδούσε, αλλά και για τα πολύ σπουδαία κομμάτια που έγραφε. Γενικά όλη του η παρουσία ήταν ανεκτίμητη, ο ήχος που έβγαζε μοναδικός και έτσι έγραψε ιστορία. Το "Do You Read Me" ανοίγει την αυλαία και είναι από τα γνωστά του δίσκου που πάντα έπαιζε στα set list. Η κιθάρα παίρνει με την μία τον πρωταγωνιστικό ρόλο δίνοντας στους blues ρυθμούς rock πνοή. Το "Country Mile" έρχεται πιο σκληρό, ενώ το ‘’Moonchild’’ έρχεται με την μοναδικότητα του να στοιχειώσει τα πάντα για αιώνες. Μιλάμε για ένα από τα πιο γνωστά, ακόμα και σε αδαείς με τον σκληρό και τον blues ήχο, κομμάτια. Το ακούω και τώρα με την ευχαρίστηση και την πώρωση της πρώτης φοράς. Το ομώνυμο ‘’Calling Card’’ είναι η επιτομή του blues, που όμως σε αυτό έχουν ταιριάσει και άλλα μουσικά στοιχεία. Εδώ αναδεικνύεται και ο Lou Martin στο πιάνο και ο τρόπος που συνομιλεί το πιάνο με την κιθάρα του Rory. To “I’ll Admit Your Gone” φέρει αλλαγές στον ρυθμό, με την ακουστική υφή του και στην διάθεση. Και κάπως έτσι κλείνει η πλευρά Α. Πιο hardrockάδικα ανοίγει η πλευρά Β με το ‘’Secret Agent’’. Πολλά heavy rock σχήματα ίσως έχουν πάρει γραμμή από εδώ. Το rhythm section εδώ αποτελείται από τον Gerry McAvoy στο μπάσο και Rod De ‘ Ath στα τύμπανα. Το Jacknife Beat συνεχίζει δροσερό, blues και grooveάτο με κιθάρα και πιάνο να συνεχίζουν να συνομιλούν με τα τύμπανα και μπάσο να μετέχουν ενεργά. Ενώ το “Edged in Blue” είναι μια μπαλάντα που φοράει την blues διάθεση της, στην διάρκειά του. Το ‘’Barley And Grape Rag’’ με κάπως πιο περιπαικτικό ρυθμό την κιθάρα να βάζει τα κλασικά της και κάπου να αχνοφαίνεται μια φυσαρμόνικα. Έτσι κλείνει η πλευρά και ο δίσκος.

Άρεσε δεν άρεσε η παραγωγή του δίσκου στον Rory Gallagher το ‘’Calling Card’’ είναι ο πιο σπουδαίος δίσκος του. Ήταν και ο τελευταίος δίσκος με τον Rod de'Ath στα τύμπανα και τον Lou Martin στο πιάνο. Κράτησε τον Gerry McAvoy, πήρε τον Ted McKenna και συνέχισε σαν τρίο. Κυκλοφόρησε και άλλους επτά σπουδαίους δίσκους, με το ‘’Photo Finish’’ του 1978 ‘’Top Priority’’ του 1979 και το πιο αγαπημένο του σύμφωνα με τον ίδιο Defender’’ να ξεχωρίζουν. Τον Σεπτέμβρη του 1981 ήρθε στην Αθήνα, στο στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας σε μια συναυλία που σαράντα χιλιάδες αφιονισμένοι οπαδοί και αρκετοί απ ‘ έξω να μάχονται να μπουν μέσα, σε μια βραδιά που αμαυρώθηκε όχι από αυτούς και φυσικά ούτε από τον Rory. Ο Rory Gallagher έφυγε από την ζωή στις 14 του Ιούνη του 1995. Ήταν 47 χρονών.