Alcest - Souvenirs d'un autre monde

To black Metal έχει ωριμάνσει και αλλάξει κατά πολύ σε σχέση με τις πρώτες τους μέρες. Πολλές αλλαγές έγιναν στο στιχουργικο/θεματολογικό περιεχόμενο αλλά και στο εικαστικό, θέματα σημαντικότατα για το συγκεκριμένος είδος. Πειραματισμοί και προσθήκες έγιναν φυσικά και στο μουσικό κομμάτι. Το black metal ενώθηκε με το death metal, με το thrash metal, το post rock, το industrial και δεκάδες άλλες διαφορετικές μορφές της μουσικής γενικότερας. Το blackgaze είναι το κράμα black metal με post rock/metal και οι Γάλλοι Alcest θεωρούνται πιονέροι του είδους. Το συγκρότημα ξεκίνησε το 1999 σαν τρίο, με τον Neige να κινεί τα νήματα. Να αναφερθεί ότι για σύντομο διάστημα στο συγκρότημα άνηκε και ο Faure  των Pest Noire γι αυτό και κάποια στιγμή συνεργάστηκε ο Neige μαζί τους, μετανιώνοντας το οικτρά αργότερα και δηλώνοντας ότι δεν θέλει να έχει καμιά σχέση με φασίστες και ναζί. Όπως και να χει, οι Alcest είναι το ψυχικό παιδί του Neige και πιο σωστά το ονειρικό  του μιας και η μουσική του είναι βαθύτατα επηρεασμένη από αυτά.  Ήδη στο πρώτο τους ep (Le secret) είναι μόνος του και βγάζει τα εσώψυχα του. Το ντεμπούτο ''Souvenirs d'un autre monde'' έκλεισε 15ετία πρόσφατα και ήδη θεωρείται μνημείο για τους λάτρεις του ιδιώματος αλλά και για πολλές άλλες μπάντες του ίδιου ύφους (Lantlôs,Heretoir,Deafheaven,Harakiri for the Sky κ.α.) αλλά και να έχει αρκετούς εχθρούς μέσα στο black metal. Όπως και να χει, η Prophecy Records ανακάλυψε και άλλη μπάντα-διαμάντι και αργότερα κυκλοφόρησε τα ''Écailles de lune'' και ''Les voyages de l'âme ''που θεωρούνται ακόμα καλύτερα. Το black metal στοιχείο σχεδόν εξαφανίστηκε στα ''Shelter'' και ''Kodama '' πάντοτε όμως με ενδιαφέρουσα μουσική να μας στραγγαλίζει τα αισθήματα ενώ πλέον τους παρέλαβε η Nuclear Blast με την οποία έχουν βγάλει την τελευταία τους δουλειά το 2019, το ''Spiritual Instinct''. Αναμένουμε το επόμενο βήμα εναγωνιωδώς.

Το ''Souvenirs d'un autre monde'' δεν θυμίζει τη  μέση metal κυκλοφορία. Διαφορετικότατα εξώφυλλο και χρωματισμοί, λιτό layout με φωτογραφίες από δάση και νερά, χώρίς πολλές πληροφορίες, χωρίς ευχαριστήριες λίστες. Ελάχιστοι στίχοι στα Γαλλικά και όχι μάλιστα σε όλα και μια αναφορά ότι ο Neige είναι υπεύθυνος για ΟΛΑ όσα έχουν σχέση με τη μουσική. Φανταστείτε να προσπαθείτε να δώσετε μορφή και διάσταση στα όνειρα σας μέσω της μουσικής. Δύσκολο και εσωστρεφές, σίγουρα με ανακαταμένα συναισθήματα.

Κάπως έτσι συμβαίνει στο εναρκτήριο ''Printemps émeraude''. Μελωδικό, αργό, εσωστρεφές, μελαγχολικό. Ένα μουσικό λουλούδι που περνά από όλες τις εποχές. Παιδικές φωνές, οι στίχοι διαβάζονται σαν περιγραφικό ποίημα ενός φυσικού τοπίου, οι ήχοι ξεπροβάλλουν μουδιασμένα σαν από χειμωνιάτικο τοπία. Σταδιακά οι κιθάρες σκληραίνουν, οι ρυθμοί ανεβαίνουν αλλά η φωνή παραμένει ονειρική και πράη, σαν ψυχολόγου/ψυχίατρου  που σου ψυθιρίζει απαντήσεις σε οτιδήποτε περίεργο και αν ακούει. Έγχορδος λυτρωτικός βασανισμός, κομβική για το τελικό αποτέλεσμα ατμόσφαιρα, ονειρική φωνή που σε ταξιδεύει στο δικό της μαγικό χαλί. Ηχητικοί διάδρομοι που διαβαίνονται σε κατάσταση διανοητικής μέθης.  Στο ''Les iris '' δεν γνωρίζουμε στίχους και αφήνουμε τη μουσική να μας τους δημιουργήσει στην σκέψη μας.Εξάλλου οι λέξεις δεν μετράνε καθόλου όταν στα αυτιά σου δημιουργούνται σταγόνες πίκρας και νοσταλγίας, αγνότητας και  ομορφιάς, όταν οι αναπνοές και οι συλλαβές που ακούγονται λειτουργούν σαν αλυσίδες μιας παγωμένης παγίδας.

Ο μέσος όρος κάθε σύνθεσης είναι κοντά στα επτά λεπτά για να ολοκληρωθεί. Χρόνος αρκετός για να αναπνεύεσει η σκοτεινή μελαγχολία που αναδύεται. Ο Neige δεν λησμονά, έχει αποτυπωμένες εικόνες στο μυαλό του και τις ενορχηστρώνει όσο πιο κοντά σε αυτό που επινόησε ο νους του. Η σχέση με το black metal περιορίζεται σε κάποια μαυροντυμένα και σκοτεινοκατασκευασμένα riffs και πουθενά αλλού. Το ''Sur l'autre rive je t'attendrai '' ακούγεται κάπως έτσι με τα φωνητικά βέβαια να ακούγονται συντετριμμένα και όχι οργισμένα/παραμορφωμένα. Ένα ποίημα γύρω από το θάνατο δεν θα μπορούσε να ανήκει σε χαρούμενα είδη μουσικής. Συγχορδίες που χλευάζουν την χαρά, σκιώδεις αρμονίες σου κάνουν νόημα να τις επιτρέψεις να σε αγκαλιάσουν ολοκληρωτικά. Το ''Tir nan Og'' ξεκινά με ένα folk, ελαφρά εύθυμο τόνο. Πιάνο σε πρώτο πλάνο με ακουστικές κιθάρες να το συνοδεύουν. Δεν θα αργήσει να μαυρίσει ο ουρανός και σε αυτή τη σύνθεση πριν επιστρέψει στο αρχικό του μοτίβο αλλά μέχρι τότε θα έχει ήδη βαλτώσει η διάθεση του.

Σαν σύνολο το ντεμπούτο των Alcest δεν είναι ο καλύτερος τους. Έχει αρκετά επαναλήψιμη μουσική  και η φωνή δεν έχει ποικιλία. Αλλά για αυτούς που αρέσκονται στη συγκεκριμένη μουσική φόρμα, είναι εξαιτερικό το αποτέλεσμα.