monument

Το εξώφυλλο σε ένα  Metal άλμπουμ είναι μεγάλη υπόθεση. Οκ, σε άλλες μουσικές έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε φάτσες και κορμιά, στο metal κόσμο αυτό είναι πολύ πιο περιορισμένο (hard rock περισσότερο). Και αυτό είναι κάτι που όλοι ευχόμαστε να διατηρηθεί. Ακόμα και ένα μέτριο εξώφυλλο είναι καλύτερο από το να βλέπω απλά τα μέλη ενός συγκροτήματος. Σε πολλές επανεκδόσεις βλέπουμε και αλλαγμένα εξώφυλλα. Τις περισσότερες φορές προς το καλύτερο αν και πάντοτε ο μεταλλάς αγαπά το αυθεντικό εξώφυλλο (όπως και την παραγωγή) που πρωτοέμαθε το υλικό της εκάστοτε μπάντας.

Είναι τεράστιο το πλήθος των hard rock συγκροτημάτων που ταυτίστηκαν με το Χριστιανικό στίχο/θεματολογία στην Αμερική. Από την άλλη, στην Ευρώπη σχεδόν καθόλου. Πάντως εκεί στο δεύτερο μισό των 80ς, υπήρξε πληθώρα hard rock/metal συγκροτημάτων, ακόμα και εταιριών που ασχολήθηκαν με αυτό που λέμε White Metal. Και υπήρχαν πολλοί οπαδοί που τους υποστήριξαν. Λίγες είναι οι μπάντες που ξεχώρισαν παγκοσμίως, οι υπόλοιπες έκαναν κάποιο όνομα μόνο στην Αμερική.

Επισκεπτόμαστε τη Γερμανία πίσω στο 1988, εποχή που έβγαζε πάνω από τις μισές metal μπάντες της Ευρώπης, σε όλα τα τότε είδη. Το metal ήταν ακόμα στα φόρτε του και τα συγκροτήματα ξεφύτρωναν στα μανιτάρια μετά από βροχή. Τότε γεννήθηκαν και οι Letter X με έδρα την Στουτγκάρδη. Ένα demo τριών τραγουδιών την επόμενη χρονιά θα κάνει τον κύκλο σε πολλά χέρια πολλών μεταλλάδων, Γερμανών στο μεγαλύτερο μέρος. Αυτό ήταν αρκετό για να τους υπογράψει η Steamhammer που έδινε ευκαιρία σε πολλές μπάντες της χώρας της σε σχέση με την προέλευση τους.

Γνωρίζουμε ότι η Καναδική Metal σκηνή έχει βγάλει μερικά από τα πιο τεχνικά συγκροτήματα σε όλη την υφήλιο ξεκινώντας από το prog rock και φτάνοντας στο black metal. Έχουν μουσική παιδεία, έχουν εκπαίδευση, έχουν είδωλα και γι'  αυτό και συνεχίζεται. Φανταστείτε μια thrash metal μπάντα που συνδυάζει αυτή την τεχνική με την απόλυτη βαρβαρότητα. Σταματήστε να φαντάζεστε και γνωρίστε τους Overthrow από το Οντάριο. Δυστυχώς υπήρξε βραχύβια περίπτωση και δεν πρόλαβε να μας προσφέρει πολλά.

Η εξελικτική πορεία κάποιων συγκροτημάτων μέσα σε λίγα έτη, είναι σοκαριστική. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει συμβεί κάτι τέτοιο, Ελλάδα και εξωτερικό. Εκτελεστική και συνθετική εξέλιξη μιας και αλλάζουν και τα μέλη σαν άνθρωποι, αλλάζουν τα ακούσματα τους, αλλάζει το μουσικό περιβάλλον γύρω τους κ.ο.κ. Εάν γυρίσουμε στα τέλη των 80ς, συναντάμε στην Ελλάδα μπάντες που παίζανε thrash, είτε καθαρόαιμο είτε με εμβόλιμες punk/hardcore επιρροές. Και οι Αθηναίοι Horrified είναι ανάμεσα σε αυτές.

Η Ουκρανική metal σκηνή δεν είναι μεγάλη. Το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στον ακραίο ήχο (Black Metal)  και πολλά συγκροτήματα απαρτίζονται από τους ίδιους μουσικούς. Προσθέστε και τον πόλεμο τα τελευταία χρόνια και κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα όσο αφορά συναυλίες, στούντιος, στρατιωτικές θητείες και τα λοιπά. Βέβαια είμαι σίγουρος ότι μετά το πέρας του πολέμου, θα υπάρχει τεράστια ανοδική πορεία, ιδιαίτερα και πάλι στον ακραίο ήχο. Ότι αφορά το ΤΩΡΑ, έχουμε τους Drudkh. Μπαντάρα.

Η υπόθεση Folk Metal είναι χιλιοταλαιπωρημένη και χιλιοτραβηγμένη. Πολλές φορές το δεύτερο συνθετικό (Metal) χάνεται σε όφελος χαζοχαρούμενων μελωδιών  που θυμίζει την εκάστοτε χώρα από την οποία προέχεται ή γενικότερα ακούγεται σαν μουσική εμποροπανήγυρης. Κάποια στιγμή στα 00-10ς αυτό το είδος είχε μεγάλη πέραση και ανταπόκριση από το κοινό αλλά νομίζω ότι πλέον έχει πάρει την κατιούσα και έχουν μείνει οι μπάντες που αξίζαν. Όχι ότι δεν βγαίνουν και αρκετές καινούριες βέβαια...

Cacumen. Σε πολλούς δεν λέει τίποτα αυτό το όνομα. Έτσι λεγόταν η μπάντα των Γερμανών Bonfire από το 1972 που ιδρύθηκε από τους δυο κιθαρίστες της μπάντας, Hans Ziller και Horst Maier-Thorn (απεβίωσε το 2017). Το 1978 το μικρόφωνο αναλαμβάνει ο Claus Lessmann και με την τότε σύνθεση κυκλοφορούν δυο ολοκληρωμένους δίσκους (και ένα ep). Η μπάντα γινόταν όλο και γνωστότερη, κατάφερε να υπογράψει με την κραταιά BMG κάπου το 1984-85 και εκεί έχουμε αρκετές αλλαγές. Αλλάζει το ρυθμικό ντουέτο της μπάντας, αλλάζει το look, αλλάζει το όνομα. Και το όνομα πλέον γίνεται Bonfire.

Όλοι θα συμφωνήσουμε ότι τα καλύτερα hard rock ανθέμια βγήκαν την δεκαετία του 80ς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζουν να βγαίνουν καλές μπάντες. Απλά δεν γίνονται τόσο γνωστές αλλά και αριθμητικά μάλλον ασχολούνται λιγότερες. Έτσι, η δίψα για μια σύγχρονη μπάντα που να ξεχωρίζει είναι μεγάλη. Στο πρόσωπο των Σουηδών H.E.A.T. έχω βρει μια μεγάλη δροσιστική συσκευασία. Έντονα ενεργή, δισκογραφικά και συναυλιακά, μια απόλαυση στο μεγαλείο της. Λίγα λόγια για τη μπάντα.

Οι Doomάδες Isole υπάρχουν από το 1991. Ναι, τόσο παλιοί είναι. Απλά μέχρι το 2004 λέγονταν Forlorn και πιθανότατα να το άλλαξαν μιας και υπάρχουν αρκετές μπάντες με αυτό το όνομα ενώ οι συγκρεκριμένοι μέχρι τότε δεν είχαν βγάλει και κανά επίσημο άλμπουμ. Η ραχοκοκαλιά της μπάντας ήταν ανέκαθεν οι ιδρυτές Daniel Bryntse και Crister Olsson και το είδος που υπηρετούσαν το επικό doom metal. Επικότατο.