Οι Eloy αγαπήθηκαν από πολλούς και έχουν πολλούς οπαδούς ακόμα, διαφόρων γενεών. ''Κατηγορήθηκαν'' σαν κλώνοι των Pink Floyd ή έστω σαν την Γερμανική απάντηση των Άγγλων. Οκ, οι Pink Floyd είναι αρχαιότεροι, πιο πειραματικοί, έχουν καλύτερες συνθέσεις στο σύνολο τους, είναι πιο παικταράδες κτλ κτλ αλλά εγώ θα πω την αμαρτία μου. Έχω ακούσει (και απολαύσει στο σύνολο της) την δισκογραφία των Eloy περισσότερες φορές από την Θεική Τετράδα.
Είστε από αυτούς που όταν ακούτε το όνομα Crown Of Thorns σας έρχονται κατά νου οι Σουηδοί ντεθμεταλλάδες ή οι Αμερικανοί hard rockers/Aorάδες; Δυο συγκροτήματα που ιδρύθηκαν σχεδόν την ίδια εποχή (ένα χρόνο νωρίτερα οι Σουηδοί, το 1990) αλλά όπως είναι φυσικό, οι δεύτεροι κατάφεραν να γίνουν περισσότερο γνωστοί λόγω της φύσης της μουσικής τους και κάπως έτσι το 1998 να κρατήσουν το όνομα τους ενώ οι άλλοι θα το συντομεύσουν σε The Crown. Μικρό το κακό.
Συγκροτήματα όπως οι Dream Theater, οι Queensryche και οι Fates Warning έστρεψαν το ενδιαφέρον του κόσμου στο progressive metal στα 90ς. Ακολούθησαν πολλές μπάντες μικρότερης εμβέλειας στην Αμερικάνικη ήπειρο αλλά και Ευρωπαικές με περισσότερους αντιπρόσωπους από Γερμανία και Ιταλία. Την επόμενη δεκαετία πολλές χώρες μπήκαν στο παιχνίδι και το είδος πέρασε καλές εποχές. Η Σουηδία υπήρξε πρωτοστάτης (και στο prog rock) και προσέφερε πολλά συγκροτήματα που είχαν πολλά να πούν. Δυστυχώς οι περισσότερες χάθηκαν ή είναι ανενεργές.
Τευτονικό Thrash Metal. Αν αφήσουμε τις ηγετικές μπάντες που βρίσκονται στην αρχή της βαθμολογίας του πίνακα ενός υποθετικού, ηχητικού Champions League και ασχοληθούμε με αυτές που είναι εξίσου δυνατές και ας μην βρίσκονται στο κέντρο της δημοσιότητας ή σε όλες τις καρδιές των θρασάδων οπαδών, θα ανακαλύψουμε πολύ πράγμα. Ένα από τα παλιότερα δολοφονικά γκρούπς αυτής της κατηγορίας είναι οι Assassin από το Düsseldorf. Ξεκίνησαν σαν Satanica το 1983 αλλάζοντας το σε Assassin δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφορώντας παράλληλα το πρώτο τους demo χρησιμοποιώντας παρατσούκλια.
Μετά από 50+ χρόνια πορείας της heavy metal μουσικής, έχουν γίνει και έχουμε ακούσει πολλές προσμίξεις ειδών μεταξύ τους. Ή και με μουσικές που λίγη σχέση έχουν ακόμα και με τη ροκ. Κάποια συγκροτήματα κατάφεραν να τα συνταιριάξουν, άλλα δημιούργησαν ηχητικά τέρατα, μουσικά όργια.Επίσης κάποιες μπάντες που δοκίμασαν κάτι διαφορετικό, μπορεί να ήχαν αρνητική αντίδραση από οπαδούς τις εποχές που τα δημιούργησαν αλλά με τα χρόνια ο κόσμος τα αφομοίωσε και τα αγάπησε. Μιλάμε για άπειρα παραδείγματα, σε όλα τα είδη της metal μουσικής.
Κάποια συγκροτήματα θα έπρεπε να είναι πιο εμπορικά επιτυχημένα και διάσημα. Για χίλιους δυο λόγους δεν τους δόθηκε η ευκαιρία ή τους στερήθηκε για κάποιο άγνωστο λόγο. Άλλα συγκροτήματα έχουν γίνει κάπως γνωστά αλλά για τους λάθος ή ασήμαντους λόγους. Θέλω να καταλήξω στο παράδειγμα των Σουηδών prog metallers Seventh Wonder που ενώ θα έπρεπε να εκθειάζονται για τις παικτικές και συνθετικές τους ικανότητες, τις περισσότερες φορές αναφέρονται απλά σαν την παλιά μπάντα του Tommy Karevik, νυν τραγουδιστή των Kamelot. Αν είναι δυνατόν δηλαδή.
Όπου,όπως και όποτε είχε βάλει χέρι ο μέγας Quorthron (Bathory), το αποτέλεσμα ήταν από καλό εώς τέλειο. Και όταν λέμε χέρι, εννοούμε μεταφορικά και κυριολεκτικά. Είτε αυτό λέγεται παραγωγή, είτε λέγεται έγχορδα είτε λεγεται....απλά το χέρι του. Ναι, ακόμα και αυτό διακοσμεί εξώφυλλο heavy metal μπάντας και πιο συγκεκριμένα των Φιλανδών OZ, μια από τις παλιότερες μπάντες της χώρας τους με έτος ίδρυσης το 1977. Όπως καταλαβαίνετε, στην αρχή το συγκρότημα έπαιξε hard rock κάτι που ίσχυε ακόμα και στο ντεμπούτο τους ''The Oz'' το 1982.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πλέον που κάποια συγκροτήματα δεν δημοσιοποιούν τα στοιχεία των μελών της. Αυτό συμβαίνει στο μεγαλύτερο βαθμό στο black metal(π.χ. οι Batushka) αλλά εξαιρέσεις υπάρχουν. Φανταχτερό παράδειγμα αυτών των Ghost που τουλάχιστον στην αρχή η παραφιλογογία για το ποιοι κρύβονταν πίσω από τις μάσκες τους βοήθησε πολύ στη δημοσιότητα. Η αλήθεια είναι ότι μόνο πιο μικρές μπάντες έχουν καταφέρει να κρατήσουν την ανωνυμία τους και αυτές μέχρι να γίνουν γνωστότερες μιας και το ιντερνετ είναι μεγάλος ρουφιάνος.
Κάποια συγκροτήματα δουλεύουν και προβάλλονται πολύ από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποια περισσότερο και κάποια λιγότερο. Έχουμε βρει και μάθει νέα για συγκροτήματα που υπήρξαν βραχύβια πριν πολλές δεκαετίες και μέσω κάποιου fan club, ενός οπαδού ή ενός μέλου του συγκροτήματος, μαθαίνουμε νέα και διαβάζουμε για το παρελθόν. Ακόμα και από συγγενικό μέλος από κάποιον από την σύνθεση της τότε μπάντας. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που έχουν χαθεί εντελώς τα ίχνη μιας μπάντας, και όχι μόνο για άσημες, μικρής εμβέλειας μπάντας αλλά και για μεγαλύτερα ονόματα.
Μετά από 50 χρόνια συνεχής παρουσίας του heavy metal με χιλιάδες μπάντες και δίσκους να έχουν κυκλοφορήσει, συνειδητοποιούμε ότι πολλές από τις μπάντες των πρώτων δεκαετιών αποσύρονται λόγω ηλικίας. Βέβαια καθόλη τη διάρκεια πάμπολλες μπάντες έχουν διαλυθεί για μύριους λόγους. Αλλά κάποιες ξεχωρίζουν λόγω της τραγωδίας που τους χαρακτηρίζει όπως αυτές των Death και των Bathory ή ακόμα χειρότερες καταστάσεις όπως των Scald ή των Windir (25χρονοι νεαροί).