1998

Brainstorm-Unholy

'Οταν μια μπάντα φτάνει να έχει κυκλοφορήσει δεκατρεις ολοκληρωμένους δίσκους ενώ συνεχίζει να παίζει metal εδώ και μια 35ετία, αξίζει το σεβασμό μας αδιάφορο με τα γούστα μας. Οι αριθμοί μιλάνε, οι αριθμοί αποδεικνύουν. Και για να παραμένει ακόμα ενεργή, τότε κάτι πρέπει να κάνουν σωστά για να τους στηρίζει ο κόσμος τόσο και τόσα χρόνια, μιλάμε για γενεές μεταλλάδων.

Desaster-Hellfire's Dominion

Είναι αδιανόητοι οι αριθμοί που καθορίζουν τις πιθανότητες μια μπάντα να ξεχωρίσει και να επιβιώσει σε κάθε είδος metal μουσικής μιας και πλέον είναι καταγεγραμμένες χιλιάδες μπάντες. Κάποιες τα καταφέρνουν χάρη σε τυχαία γεγονότα, άλλες με σκληρή δουλειά και σωστές επιλογές και άλλες με συνδυασμό αυτών. Κοινός γνώμονας, η καλή μουσική. Όσα συγκροτήματα κυκλοφόρησαν δίσκους-τσιχλόφουσκες, μετά απο 5-10-15 χρόνια, εξαφανίστηκαν. Μπαντάρες όπως οι Γερμανοί black/thrashers Desaster υπάρχουν πάνω από 30 χρόνια και συνεχίζουν να σπέρνουν την καταστροφή.

Crown of Thorns - Eternal Death

Είστε από αυτούς που όταν ακούτε το όνομα Crown Of Thorns σας έρχονται κατά νου οι Σουηδοί ντεθμεταλλάδες ή οι Αμερικανοί hard rockers/Aorάδες; Δυο συγκροτήματα που ιδρύθηκαν σχεδόν την ίδια εποχή (ένα χρόνο νωρίτερα οι Σουηδοί, το 1990) αλλά όπως είναι φυσικό, οι δεύτεροι κατάφεραν να γίνουν περισσότερο γνωστοί λόγω της φύσης της μουσικής τους και κάπως έτσι το 1998 να κρατήσουν το όνομα τους ενώ οι άλλοι θα το συντομεύσουν σε The Crown. Μικρό το κακό. 

Fear Factory-Obsolete

Πολλά συγκροτήματα οδηγούνται από ένα μέλος-αρχηγό. Αυτός ο αρχηγός λύνει και δένει. Αποφασίζει για το μουσικό ύφος, τις συνθέσεις, τα μέλη, συναυλίες, συνεντέυξεις κτλ. Αυτό μπορεί να είναι ευεργητικό για το συγκρότημα, μπορεί και όχι και τα μέλη να αλλάζουν συχνότερα και από τα εσώρουχα του αρχηγού. Από την άλλη υπάρχουν συγκροτήματα με παραπάνω από ένα μέλη να αποφασίζουν για όλα τα παραπάνω. Και εδώ όμως μπορεί να έχουμε συρράξεις, εσωτερικά προβλήματα, εγωισμούς και γενικότερα αρνητική διάθεση.

Droÿs-And If...

Η Γαλλία ποτέ δεν κατάφερε να βγάλει συγκροτήματα παγκόσμιας εμβέλειας στο heavy metal στα 80ς-90ς παρόλο το μεγάλο αριθμό οπαδών και συγκροτημάτων. Όπως και να το κάνουμε, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες και πλούσιες χώρες της Ευρώπης. Πιθανότατα να φταίει και η χρήση της μητρικής γλώσσας που προτιμήθηκε στα 80ς από αρκετές heavy metal μπάντες. Αργότερα, στα πιο ακραία είδη, thrash/death δηλαδή, συγκροτήματα όπως οι Loudblast, No Return, Massacra, Aggressor επέλεξαν την αγγλική αλλά και πάλι δεν μπορείς να πεις ότι κάποια έγινε τεράστιο όνομα.

Mägo de Oz-La leyenda de La Mancha

Τον Σεπτέβρη κυκλοφορεί ο νέος δίσκος των Ισπανών folk/power metallers Mago De Oz. Βέβαια η μπάντα δεν έχει καμιά σχέση σαν σύνθεση με αυτή του τρίτου (La leyenda de La Mancha) ή τέταρτου δίσκου τους  (Finisterra) που τις θεωρώ και ως τις καλύτερεςστιγμές της μπάντας. Μόνο ο drummer και ο βιολιστής έχουν μείνει από τότε, άρα καταλαβαίνετε την τεράστια διαφορά. Η μπάντα έχει ζήσει πέντε διαφορετικές δεκαετίες και έχει προσαρμοστεί πολλές φορές. Από τις Iron Maiden επιρροές των 80, στα πιο folkish/power 90ς-00ς ενώ τελευταίες δεκαετίες το metal έχει σχεδόν περιοριστεί.

Arcane Sun-Arcane Sun

Δεν μπορώ να θυμηθώ πολλές Ιρλανδικές metal μπάντες που μου έχουν στοιχειώσει τη ζωή. Primordial, Solstice, Mourning Beloveth. Δεν βάζω μέσα του καλύτερους  ΟΛΩΝ, Thin Lizzy, διότι μιλάω για καθαρόαιμο metal. Ας όψεται.  Οι περισσότερες από αυτές έχουν και μια πικρία, μια μελαγχολία στη μουσική τους. Ιρλανδία βλέπεις. Σειρά να προσθέσουμε ακόμα μια μπάντα, τους Arcane Sun.

Aeternus-...and So the Night Became

Έπεσε πολύ σκέψη και διαμάχη με τον εαυτό μου για ποιον από τους δυο πρώτους δίσκους των Νορβηγών Aeternus θα παρουσιάσω στις παρακάτω γραμμές. Και αυτό διότι και οι δυο είναι ΤΕΛΕΙΟΙ. Και Black Metal. Αργότερα το γύρισαν σε πιο death metal φόρμες και αν και παρέμειναν πολύ καλοί, έχασαν από την αρχική τους μαγεία. Μια κατάσταση σαν τους Limbonic Art. Περίεργο πράγμα να ξεκινάς και να είσαι από τους καλύτερους αντιπρόσωπους του είδους και να περνάς στην αφάνεια παίζοντας διαφορετική μουσική, κατώτερη άλλων. Το θέμα βέβαια είναι να κάνεις αυτό που σου αρέσει.

Edwin Dare -My Time to Die

Τον τελευταίο καιρό όλος ο πλανήτης ασχολείται με τον άδικο χαμό του George Floyd από ένα αστυνομικό. Αυτό δεν είναι κάτι καινούριο, ειδικά στο Αμερικάνικο έδαφος. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2012 πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε ο Thomas Jefferson Kollman από αστυνομικό, σε ηλικία 48 ετών. Ας φύγουμε όμως από αυτό το άσχημο συμβάν συνεχίζοντας μουσικά μιας και ο Thomas ήταν drummer και αδελφός του γνωστώτερου Jeff Kollman (MSG, UFO, Glenn Hughes).

Arghoslent-Galloping Through the Battle Ruins

Αγαπάμε τον καλλιτέχνη ή το καλλιτέχνημα; Μπορείς να ευχαριστηθείς τις βουβές ταινίες του Charlie Chaplin ενώ ξέρεις ότι πιθανότα ήταν παιδεραστής ή τέλοσπάντως σκληρός απέναντι στο γυναικείο φύλο. Μπορεί να απολαμβάνεις Burzum όταν ξέρεις ότι το πρόσωπο πίσω από αυτό έχει iq ραδικιού; Άπειρα τα παραδείγματα σε όλες τις τέχνες και εννοείται ότι δεν λείπουν τα παραδείγματα στη Metal μουσική. Άνθρωποι σε μπάντες που έχουν βγάλει τρομερούς δίσκους και είναι χαζοί, διακινιτές ναρκωτικών ουσιών, δολοφόνοι, απατεώνες, ρατσιστές, φανατικοί θρησκειών και αμέτρητα άλλα παραδείγματα.

Copyright 2024. All Right Reserved.