Mithotyn - King of the Distant Forest

Το εξώφυλλο σε ένα  Metal άλμπουμ είναι μεγάλη υπόθεση. Οκ, σε άλλες μουσικές έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε φάτσες και κορμιά, στο metal κόσμο αυτό είναι πολύ πιο περιορισμένο (hard rock περισσότερο). Και αυτό είναι κάτι που όλοι ευχόμαστε να διατηρηθεί. Ακόμα και ένα μέτριο εξώφυλλο είναι καλύτερο από το να βλέπω απλά τα μέλη ενός συγκροτήματος. Σε πολλές επανεκδόσεις βλέπουμε και αλλαγμένα εξώφυλλα. Τις περισσότερες φορές προς το καλύτερο αν και πάντοτε ο μεταλλάς αγαπά το αυθεντικό εξώφυλλο (όπως και την παραγωγή) που πρωτοέμαθε το υλικό της εκάστοτε μπάντας. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις που στις επανεκδόσεις τα πράγματα χειροτερεύουν. Προφανές παράδειγμα οι Σουηδοί Viking/Black Metallers Mithotyn που όταν επανακυκλοφόρησαν τα άλμπουμς τους το 2002 από την Ολλανδική Unveiling The Wicked εταιρία, όλα πήραν την κάτω βόλτα. Τρία άλμπουμς είχε η μπάντα μέχρι τότε, και τα τρία τα ασχήμισαν. Βέβαια, ένα άσχημο εξώφυλλο δεν είναι αρκετό να σου χαλάσει τη γνώμη για μια μπάντα αν την έχεις ακούσει αλλά μπορεί να καταφέρει μεγάλο αρνητικό πλήγμα αν δεν το έχεις κάνει ήδη (ακούσει δηλαδή). Οι Mithotyn (ώς Cerberus μέχρι το 1993) ξεκίνησαν να γράφουν νέα μουσική (σε demos όπως συνηθιζόταν τότε) μέχρι να αποσπάσουν ένα συμβόλαιο με την Γερμανική Invasion Records και ντεμπούταραν με το ωραιότατο ''In the Sign of the Ravens'' (1997). Κάποια τραγούδια ήταν παλιότερα, έπασχε και λιγάκι από παραγωγή αλλά έχει εξαιρετικό υλικό. Ακόμα καλύτερα τα πράγματα στο ''King of the Distant Forest'' ένα χρόνο αργότερα με πανέμορφο εξώφυλλο και παραγωγή-εγγύηση Andy LaRocque. Ίδια σύνθεση, ίδια μουσική ποιότητα αλλά δυστυχώς και ίδια εταιρία και για το τρίτο δίσκο ''Gathered Around the Oaken Table'' το 1999, χρονιά που η Invasion Records  βάρεσε ''πιστολιά'' καταδικάζοντας έτσι όλα τα συγκροτήματα που είχε μέχρι τότε στο ρόστερ της. O κιθαρίστας  Stefan Weinerhall δημιούργησε τους Falconer μετά τη διάλυση των Mithotyn με παρόποιες folk/viking επιρροές αλλά καθαρά φωνητικά και σύντομα τον ακολούθησε και ο drummer τους, Karsten Larsson. Έσβησαν και αυτοί το 2020...

Η μουσική ταυτότητα των Mithotyn ξεκαθαρίζεται αμέσως. Μελωδικό black metal, με πολλά κοψίματα και αλλαγές για να εισχωρούν τα folk σημεία πιο διακριτικά. Οι ρυθμοί αλλάζουν απότομα και απροειδοποίητα  με τον πρώην drummer των Dawn να κάνει εκπληκτική δουλειά σε όλες τις ταχύτητες. Διπλές κιθάρες και πλήκτρα εναλλάσσονται γέρνοντας τη ζυγαριά πότε στο πιο heavy/folk και πότε στο πιο μαυρομεταλλικούς τόνους. Τα φωνητικά είναι ελαφρώς αδιάφορα, τσιριχτά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο αλλά προσθέτει στο black στοιχείο. Βέβαια, είναι τόσες οι κιθαριστικές μελωδίες και τα τέκνα των πλήκτρων που δεν σκοτεινιάζουν πολύ το τοπίο. Θα βρείτε και καθαρά φωνητικά που ακούγονται πολύ ταιριαστά και πιστεύω ότι ακόμα και να μην διαλύονταν οι Mithotyn, το μέλλον τους θα ήταν όλο και περισσότερο με αντίστοιχα. Πλούσιες ενορχηστρώσεις αντηχούν σε κάθε ηχητική διάσταση και τα τραγούδια ακούγονται συμπαγή και περίτεχνα από δέμα δομής και διάρθρωσης. Βόρεια μυθολογία και ότι έχει σχέση με αυτήν είναι ο κύριος στιχουργικός πυρήνας και γι αυτό ανάλογο είναι και το μουσικό ντύσιμο. Ότι πρέπει για οπαδούς των  Thyrfing,Månegarm,Wolfchant,Suidakra και ανάλογων συγκροτημάτων.

Ένα από τα πιο δυνατά σημεία των Mithotyn είναι οι ισορροπίες. Δεν ακούγονται ποτέ ''ελαφριοί'',  δεν γίνονται ποτέ ακραίοι.  Βρίσκεις ηχητικά καταφύγια είτε σου αρέσει να γέρνει προς τη μία φορά είτε προς την άλλη. Ακούς το μαυροσκαλισμένο ''From the Frozen Plains ''που σε κυριεύει με τη δύναμη του αλλά πάντοτε υπάρχει χώρος για πιο φωτεινά σημεία. Κιθαριστικές ανταρσίες σε πιο heavy metal μονοπάτια, πληκτροφόρες κατολισθήσεις που αυξάνονται σε όγκο και σε ταχύτητες. Θα βρεις τα πάντα μοιρασμένα, όπως είναι μοιρασμένα και τα credits της δημιουργίας των συνθέσεων. Όλοι βάλαν το μυαλουδάκι τους να δουλέψει, όλοι προσέφεραν ιδέες, όλοι έπιασαν από ένα όργανο, όλοι ακούγονται. Εκρηκτικοί ρυθμοί στο ''The Legacy '' πυροδοτούν μια σειρά από riffs πριν σε λαμπαδιάσουν τσιριχτά και κρουστά. Κόψιμο για μελωδικά περάσματα  και αποχρώσεις που ομορφαίνουν τη σύνθεση και απανωτά σολαρίσματα πείθουν για τη δουλειά που έπεσε στη συγκεκριμένη σύνθεση. Μας πως είναι δυνατόν να μην σου αρέσει ένα τέτοιο τραγούδι αν υποκλίνεσαι σε ανάλογες μπάντες;

Για αυτούς που λατρεύουν πολύ τα folk σημεία, υπάρχει το παραμυθένιο ''Trollvisa'' με λιγοστούς στίχους στη μητρική τους γλώσσα και άμεση μεταφορά σε άλλους κόσμους και χρόνους. Ο τόνος θα γίνει πιο πολεμικός στο  επόμενο τραγούδι και θα αρχίσει και πάλι η θριαμβευτική παρέλαση των τυμπάνων και των μαυροχρωματισμένων συγχορδιών. Το βάρος μετατοπίζεται αρκετά συχνά και ακούμε πράγματα γεμάτοι ενδιαφέρον. Δοκιμάζουν (και επιτυγχάνουν) να πασπαλίσουν τη μουσική τους με διάφορα μπαχαρικά (από πολεμικά εφέ μέχρι ατόφια σημεία από παραδοσιακά τραγούδια) κρατώντας πάντοτε τον μεταλλικό τους άξονα ευθυγραμμισμένο και στιβαρό. Το ''Masters of Wilderness'' (όπως και πολλά άλλα)θα μπορούσε να είναι ένα power/folk metal τραγούδι αν είχε καθαρά φωνητικά και λιγότερο πριμαριστά riffs ενώ το ''In a Time of Tales'' αναπνέει Βόρειο Αέρα και Ιστορία, στιχουργικά και μουσικά. Για να καταλήξουμε, αν την παλεύετε  με τα φωνητικά και ακούτε πιο heavy πράγματα, ακούστε το δίσκο (όλη τη δισκογραφία των Mithoryn για την ακρίβεια). Πιο πιθανό είναι να το ευχαριστηθεί ένας παουεράς οπαδός παρά ένας blackster.