Blood Feast - Kill for Pleasure
Blood Feast-Kill for Pleasure
Μπαίνουμε στην χρονομηχανή και πηγαίνουμε στις χρυσές εποχές του Thrash, το δεύτερο μισό των 80ς. Πολλές από αυτές τις μπάντες έγιναν πασίγνωστες και συνεχίζουν μέχρι τώρα, εμπορικά επιτυχημένες. Άλλες πάλι, πιθανότατα κατώτερες μουσικά, χάθηκαν στη λήθη. Οι Blood Feast ξεκίνησαν σαν Blood Lust για την περίοδο του1985-86, με ίδιο λογότυπο και ένα ντέμο τεσσάρων τραγουδιών). Τα thrash διαμάντια έβγαιναν το ένα μετά το άλλο και οι Blood Feast έβαλαν το δικό τους λιθαράκι το 1987 με το ‘’Kill For Pleasure’’ (τρεις μήνες πριν, κάποιοι..Kreator έβγαζαν το δεύτερο τους δίσκο με τίτλο ‘’Pleasure To Kill’’, μεγάλο μπέρδεμα). Νεαρή πεντάδα που παίζει ανώριμο, άγριο και βάρβαρο thrash/death. Την ίδια χρονιά ακολουθεί ένα ep, τον επόμενο χρόνο αποχωρεί ο ένας κιθαρίστας (Adam Tranquilli) και το 1989 κυκλοφορεί το επίσης εξαιρετικό ‘’ Chopping Block Blues’’. Οι μικρές εταιρίες που κυκλοφόρησαν και τους δυο δίσκους τους, δεν κατάφεραν να τους βοηθήσουν αρκετά και μετά από μια τελευταία κυκλοφορία split με τους τριμέγιστους Kublai Khan, η μπάντα διαλύεται το 1991. Το περίεργο είναι ότι η μπάντα επανασυνδέθηκε το 2007 με μοναδικό αρχικό μέλος τον προαναφερθέντα κιθαρίστα που είχε εγκαταλείψει και την φετινή Άνοιξη έβγαλαν δίσκο (που δυστυχώς δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό).
Δεν θα χρειαστεί παραπάνω από λίγα δευτερόλεπτα να μπεις στον κόσμο των Blood Feast. Κυριότερη επιρροή, οι πρώιμοι Slayer, Whiplash και Kreator. Απειλητικοί, χωρίς κλιμακώσεις. Όλη την ώρα άπληστοι και πλεονέκτες, τα δίνουν όλα μέχρι τελική πτώσης. Thrash/death κάφρικοι γόνοι. Κάθε ταλάντωση χορδής προκαλεί μίασμα στα αυτιά (με την καλή έννοια φυσικά). Κάθε χτύπημα υποχρεωτική εντολή για κεφαλοχτυπήματα. Ο Gary φτύνει τα σωθικά του με την γρέζα φωνή του, κάπου ανάμεσα σε καθαρή και παραμορφωμένη. Στάχτες και μπούρμπερη από τους ατελείωτους βασανισμούς των δερμάτων των τυμπάνων. Τα πάντα τσίτα, δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για διάλλειμα και μελωδίες. Ο λύκος ουρλιάζει ιστορίες, πραγματικές ή μυθικές και η υπόλοιπη παρέα του μετατρέπει μέσω ήχων το εφιαλτικό τοπία που θα στηθούν αυτές. Το εξώφυλλο του Drew Elliot φέρνει προς κόμικ με φρικιαστική θεματολογία.
Τραγούδι να ξεχωρίσω δεν μπορώ. Εννιά ζωικά δημιουργήματα. Παίζουν με μοναδικό προσόν το ένστικτο αλλά είναι υπεραρκετό για να δημιουργηθεί θανατηφόρο μείγμα thrashίλας. Σε γονατίζει, σε σέρνει ανάμεσα στην ομιχλώδη παραγωγή του και σε επιτρέπει να καθοδηγήσει μόνο από τους αποτροπιαστικούς του ρυθμούς. Τραγούδια γεμάτο δόλο, σου ακούγονται αρκετά πρωτόγονα αλλά κρύβουν μέσα τους εκρηκτική δύναμη. Ακούς το ‘’ Venomous Death’’και έχεις την σθεναρή εντύπωση ότι είναι τραγούδι των Whiplash από το ‘’Power And Pain’’. Ναι, κάπως έτσι ακούγονται και οι Blood Feast. Θέλουν και μπορούν να μετατρέψουν την νεανική τους άγνοια σε δύναμη και ικανότητα να σου διαλύσουν το σβέρκο. Παίζουν σύμφωνα με τους όρους της εποχής (1987) μα δεν φοβούνται να δώσουν μια επιπλέον κλωτσιά (‘’ The Evil’’) στην μουσική τους α λα Possessed. Η τότε πεντάδα ζωγραφίζει εννιά πορτραίτα Χάους , άκρως διαβρωτικά, γεμάτα πειρασμό και καταδικάζει τις ψυχές μας με τις ουλές του πολέμου που προκαλούν. R.I.P. και μαζική καταστροφή.