End Amen - Your Last Orison

End Amen - World In Decay

End Amen - Your Last Orison

                      Μια κοινή περιοδεία των Psychotic Waltz και των Deathrow το 1992 για την προώθηση των ‘’Into The Everflow’’ και   ‘Life Beyond’’ αντίστοιχα, φέρνει κοντά κάποια μέλη τους τα οποία αποφασίζουν για ένα κοινό μουσικό ορίζοντα υπό το όνομα των End Amen. Οι Norm Leggio και Dan Rock των P.S. αμφότεροι (στα ντραμς και κιθάρα), ο  Uwe Osterlehner  των Deathrow ( ο άνθρωπος που τους έκανε πιο τεχνικούς) στην κιθάρα/φωνή και  ο Siggi Blasey των Darkstar (μελλοντικός συνεργάτης του Dan Rock) συνδυάζουν τις ικανότητες  τους και το αποτέλεσμα είναι πέρα ως πέρα εξαίσιο. Οι δυο τελευταίοι είχαν ήδη γράψει όλα τα τραγούδια από τον Μάιο του 1991, άρα τα μέλη των Psychotic Waltz απλά συνέσφεραν παικτικά και ΟΧΙ συνθετικά. Παραγωγή ικανοποιητική από τον εκλεκτό Harris Johns  και  όμορφο εξώφυλλο από τον γκουρού Andreas Mardchall.

\r\n\r\n

                    Πιθανό να μην έχεις ακούσει ποτέ End Amen. Αν έχεις ακούσει όμως Psychotic Waltz  ή Darkstar,  σίγουρα θα σου ρθουν αυτές οι μπάντες στο νου.  Τα φωνητικά είναι λίγο άγουρα και πιο thrashy από τις περισσότερες progressive metal  που γνωρίζουμε αλλά τα καταφέρνει μια χαρά. Αυτοί που αρέσκονται σε tech thrash θα ζήσουν άλλο ένα έρωτα. Ακμαιότατες μελωδίες  ανιχνεύονται να παρελαύνουν  μέσα στην θαλασσοταραχή των πλήκτρων. Ατμόσφαιρα, με διαστημικό έμβλημα και τεκτονικό θυρεό. Η μαρσιποφόρος των End Amen μεγαλώνει ισοπεδωτικές ιδέες που τις μετατρέπουν ως ακουστικές στην δικιά μας διάσταση.  Το να προσωπογραφήσεις την μουσική των End Amen κρίνεται σχεδόν αδύνατο. Η ποικιλία, η λεπτομέρεια αλλά και η αιχμηρότητα που διακρίνει κάθε σύνθεση το καθιστά αδύνατο. Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι ‘’End Amen’’  και αν βρείτε άλλo συγκρότημα που να σας τους θυμίζει, βρείτε με να το συζητήσουμε. Και στην αντίπερα όχθη, τραχύ και κονιορτοποιητικό thrash σαν το ‘’Nocturnal March’’ .  Σε κάθε σύνθεση στυφότητα και αρμονία σε διαπληκτισμό.

\r\n\r\n

                        Δυναμικά τραγούδια, ερωτοτροπούν συχνά με το thrash χωρίς να δουλεύουν ως δουλικά του. Η μπλιμπλικωτή ατμόσφαιρα και τα εφφέ λειτουργούν ως δορυφόροι της όλης ατμόσφαιρας όσο η ρυθμική δεξιομανία αστράφτει σπιρτάδας. Ειδικά ο Norm  πάιζει τα άπαιχτα. Διεγερτικό ντράμμιγκ με σπειροειδές παίξιμο μετατρέπει τις μπακέτες σε ακουστικά σεξουαλικά εργαλεία. Και χωρίς ίχνος επιτήδευσης. Όσο για το επταδιάστατο κιθαριστικό παίξιμο, θα ήθελα να μουν σε μια γωνιά και να βλέπω κάποιους συναδέλφους τους να προσπαθούν να τα αναπαράγουν. Στα δυο μικρά σε διάρκεια ορχηστρικά τους κομμάτια (Mystic Mountains  και Silence) επιπλέον κιθάρα παίζει ο Dweezil Zappa, γιος του Frank. Πρώτη φορά και τελευταία που συνείσφερε σε μια τόσο σκληρή μουσικά μπάντα (την ίδια χρονιά έπαιξε και σε ένα τραγούδι των Spinal Tap, αλλά δεν συκγρίνονται με τίποτα ώς προς την αγριάδα,χαχα). Αυτό και μόνο κάτι λέει. Αλλά και βέβαια δεν υπάρχει ανάγκη για βοήθεια από έξω όταν έχεις τεχνικά και σθενάρα τραγούδια σαν το ‘’A New Day’s Absurdity ‘’ και σε ωθεί να πετάξεις όταν τραγούδα τις μελωδικές του γραμμές ο Uwe. Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχια, ακούστε το να νιώσετε πλούσιοι μουσικά….
\r\n                    

\r\n\r\n

h

\r\n\r\n

 

\r\n\r\n

 

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.