Grave Digger - Heart Of Darkness

Δεκαετία του 90...μια από τις πιο δύσκολες, αλλά συνάμα και τις συμαντικότερες για τον σκληρό ήχο και ειδικότερα για το heavy metal…πολλά πράμματα έγιναν, σε όλες τις διαφορετικές metalικές μορφές και ήχους. Στο heavy power έγινε ο καλός χαμός. Blind Guardian, με τρία all time classic δημιουργήματα, Hammerfall, με τις πρώτες δύο κλασικές δισκάρες, και πάρα πολλοί άλλοι. \r\nΜέσα σε όλον αυτό τον χαμό, ένα Γερμανικό συγκρότημα, οι Grave Digger, με τις ρίζες τους βαθιά στα 80ς, κέρδισαν όχι μόνο τον θαυμασμό, αλλά και την παντοτινή λατρεία από πολλούς οπαδούς, με μνημειώδεις δίσκους σαν το The Reaper το 1993, τα τρία concept albums, Tunes Of War 1996, Knights Of The Cross 1998, Excalibur, 1999.\r\nΕδώ τώρα έβαλα να ξανακούσω μετά από καιρό τον δεύτερο δίσκο των Grave Digger στα 90ς, και πέμπτο συνολικά, με τίτλο Heart Of Darkness που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1995 από την Gun Records.\r\nΠέρα από τον Chris Boltendahl, που είναι για την μπάντα πολλά παραπάνω από απλά ο τραγουδιστής, κιεδώ βάζει καινούρια στοιχεία, στα γνωστά βραχνά φωνητικά του. Στις κιθάρες ο Uwe Lulis , που ήταν στους πρώιμους Digger, και επέστρεψε στους Grave Digger πια στο The Reaper και έμεινε μέχρι το Excalibur…σε όλα των 90ς δηλαδή. Εδώ κεντάει γρήγορα riffs, αλλά και πιο αργές κιθαριστικές μελωδίες. Ο μπασίστας Tomy Gottlich, και αυτός έπαιξε σε όλη την δεκαετία, και έχει κάνει όμορφα πράμματα με τους Rebellion. Στα ντραμς ο Frank Ullrich με συμετοχή μόνο στο art Of Darkness, και μικρή ιστορία μετά...με τέτοιο επίθετο...κρίμα.\r\nIntro σκοτεινό και στοιχιωμένο, Tears Of Madness και μετά οι speed ρυθμοί ανεβάζουν τους τόνους με το Shadow Maker. Die Die Die και μπαίνουμε στο κλίμα. Σε πιο κλασικές metalικές φόρμες το The Grave Dancer. Οι Accept επιρροές είναι και εδώ εμφανείς, αλλά από αυτόν τον δίσκο οι Grave Digger άρχισαν να δείχνουν ότι έχουν και δικά τους πράμματα να προσθέσουν στον κλασικό Γερμανικό ήχο. Και έτσι πάμε στο Demon’s Day με την αινιγματική εισαγωγή, σε μια σκοτεινή, κάπως αργή σύνθεση, με εθιστικικότατο ρεφρέν. Η ευαίσθητη χορδή μου χτυπάει αμέσως μετά όταν μια παιδική μελωδία , που από παιδί με συγκινούσε, ένα παιδικό κλάμα, και μετά τον πολεμικό ορυμαγδό Warchild, για όλα τα παιδιά που ζουν και επιρρεάζονται από τέτοιες φρίκες.\r\n\r\nΤο Heart Of Darkness έρχεται ως φυσικό επόμενο, και θεματικά, και μουσικά, σε μια δωδεκάλεπτη επική σύνθεση, με χωροδιακή έναρξη, mind tempo, φωνητικά από τον Chris Boltendahl, τίγκα στο συναίσθημα, και riffάτη έκρηξη στην συνέχεια, και αρκετές αλλάγές ρυθμού και διάθεσης. Με παρόμιο θεματικό τρόπο, αλλά σε μεγαλύτερες ταχύτητες, συνεχίζει το Hate σε μια από τις λιγότερες καλές, αλλά και πιο Accept στιγμές του Heart Of Darkness. \r\nΗ δεύτερη επική μελωδία έρχεται με το Circle Of Witches με την σκοτεινή τρομακτική αρχή με τα μαγεμένα λόγια, και τα εναλλασόμενα φωνητικά. Black Death και η πανούκλα που σάρωσε κεντρική και βόρεια Ευρώπη ξαναζεί με αυτή μαυροσκότεινη σύνθεση.\r\nΜεγάλο και βασικό βήμα το Heart Of Darkness για τους Grave Digger που από τον προηγούμενο full length The Reaper είχαν αρχίσει να γίνονται story tellers κάτι που συνέχισαν εδώ και το έντυσαν, πέρα από το κλασικό τευτονικό metal τους, με όμορφο σκοτεινό μανδύα και μετά το εξέλιξαν θεαματικά με τα τρία κλασικά concept albums.\r\nΣτο μέλλον ξαναέβαλαν αυτήν την σκοτεινή ατμόσφαιρα σε κάμποσους δίσκους τους, με ανάλογα καλά δημιουργικά καλιτεχνικά αποτελέσματα, χωρίς όμως την ίδια αναγνώριση που είχαν στα 90ς.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n