My Dying Bride - Turn Loose The Swans

                             Μια Καλοκαιρινή μέρα μες το Φθινόπωρο, οξύμωρο αλλά πραγματικό. Ένα βιολί και πλήκτρα αρχίζουν να ακούγονται. Πραγματικό αν και κάπως απόκοσμο. Και μια φωνή εκφραστική τόσο που είναι σαν να τον βλέπεις να ερμηνεύει Οιδίποδα, ή για να πάμε στα μέρη του, Σεξπύρο. Είναι το πρώτο τραγούδι από το Turn Loose The Swans των My Dying Bride…το Sear Me MCMXCIII.

\r\n\r\n

                          Δεύτερος δίσκος από τους Βρετανούς τραγικούς ήρωες από το Halifax, συντοπίτες με τους Anathema, και Paradise Lost, που μαζί γύρω στο 1990, έφτιαξαν μια σκηνή, σε ένα ήχο που αυτοί δημιούργησαν. Που υπηρετούσαν τα ονειρά τους, ή τους εφιάλτες τους δημιουργόντας μουσική θεοσκότεινη, με λόγια που έμοιζαν με τραγικών, καταραμένων ποιητών. Που εξέφραζαν όσα επιδρούσαν πάνω τους, κάτω από ένα σκοτεινό στενάχωρο ουρανό, μέσα από άλλους κόσμους, παλιούς και εξωπραγματικούς.

\r\n\r\n

                          Ο Aaron Stainthorpe στη φωνή, θεατρική ερμηνία, και κυρίως στους στίχους και την σύνθεση έιχε άξιους συνοδειπόρους των κιθαρίστα Calvin Robertshaw, που λίγα χρόνια μετά έφυγε, και πέρσι ξαναγύρισε. Τον έτερο κιθαρίστα Andrew Craighan. Τον βιολίστα, πληκτρά Martin Powel, που πολύς κόσμος περιμένει πως και πως την επιστροφή του. Τον Adrian "Ade" Jackson στο μπάσο, και τον ντράμερ Rick Miah.                 

\r\n\r\n

                      Το 1993 κυκλοφόρησε από την Peaceville και ήταν μια διαφορετική αλλά πανάξια συνέχεια του ντεπούτου της μπάντας As the Flower Withers και τα eps που είχαν προηγηθεί Symphonaire Infernus et Spera Empyrium και The Thrash of Naked Limbs. Ήταν αυτό το αργο ατμοσφαιρικό doom με διάχειτα death στοιχεία, που έκανε τον ήχο των My Dying Bride μοναδικό μέχρι και σήμερα, που πολλές μπάντες να έχουν επιρεαστεί από τον ήχο και το ύφος τους.

\r\n\r\n

                      Αυτή η σκοτεινή, από άλλες ρομαντικές εποχές ατμόσφαιρα που μεταφράζεται και στα ποιητικά λόγια, είναι διάχυτη σε τραγούδια όπως το κλασικό Your River, στα The Songless Bird και The Snow in My Hand, που ο Aaron Stainthorpe συνδιάζει τα θεατρικά doom με τα μπρουτάλ αγριεμένα φωνητικά. Και φυσικά στο Crown Of Sympathy, το δωδεκάλεπτο αυτό έπος, με το εξαιρετικά μοναδικό μουσικολυρικό μεσαίο μέρος, που προκαλεί τις αισθήσεις, σε ένα ταξίδι σε μέρη βαθύτερα και απάτητα μέσα στην ψυχή. Στο Turn Loose The Swans την αργή doom death συνθεση με το θρυνητικό άκουσμα της κιθάρας, το ματωμμένο άκουσμα του βιολιού, και την δραματική ερμηνία του Aaron Stainthorpe με καθαρά και growls φωνητικά. Και στο Black God μια εύθραστη μελωδία φτερουγίζει γύρω μου και οδηγεί στο πικρό τέλος. Το Turn Loose The Swans είναι καινοτόμο, τολμηρό για την εποχή του, και άφησε εποχή

\r\n\r\n

                         Για μένα αποτελεί την πεμπτουσία του doom death, σκορπίζοντας ήχους και αισθήσεις που δεν τις είχαμε ανακαλύψει μέχρι τότε. Είναι επτά πικρές ιστορίες, που τις μαθαίνεις, τις λες, τις ακούς, ταξιδεύεις μαζί τους και αυτή είναι μια διαδικασία εξόδου της ψυχής από την λήθη και την μιζέρια.

\r\n\r\n

\r\n