Dark Tranquillity - Projector

Στα παλαιά τα χρόνια, αρχές – μέσα 90ς δηλαδή οι Dark Tranquillity έπαιζαν κλασικό αγνό και καθάριο death metal, με βαριά αλλά και γρήγορα riffs, μαζί με μελωδικά μέρη, βίαια φωνητικά που έβγαζαν βίαιους στίχους, και είχαμε δισκάρες όπως Skydanser & The Gallery. Στα τέλη της δεκαετίας, το 1999 δηλαδή οι Dark Tranquillity τόλμησαν, τόλμη που κάνει να ξεχωρίζουν οι πραγματικοί καλλιτέχνες, από αυτούς που στέκουν και μένουν σε μανιέρες, και μπήκαν σε άλλα metal μονοπάτια, που είχαν το death metal χαρακτήρα τους, αναμεμιγμένο με μελωδίες, και προοδευτική τάση. Δημιούργησαν και κυκλοφόρησαν στις 10 Αυγούστου του 1999, μέσω της Century Media Records το Projector.

Οι Anders Jivarp, ντραμς, Niklas Sundin, κιθάρα, Michael Stane φωνή, μέλη μέχρι και σήμερα, Fredrik Johansson, κιθάρα, τελευταίος του δίσκος μαζί τους, και Martin Henriksson, μπάσο, ήταν το line up τους τον καιρό εκείνο.

Αυτό που κάνουν οι Dark Tranquillity στο Projector που το κάνει να ξεχωρίζει, να πληγώνει πολλούς παλιούς οπαδούς, αλλά να προσθέτει νέους, ενδεχομένως και εξωσχολικούς με το death metal, είναι ότι φτιάχνουν, και εδώ το ξανακάνουν με μαεστρία, ενδιαφέροντα κομμάτια με όμορφες μελωδίες, και παιγμένες εξαιρετικά από την μπάντα, ούτως ώστε να φτιάχνουν γύρω σου  μια θετική όσο και σκοτεινή ατμόσφαιρα, και όλα να μοιάζουν μοναδικά. Δύσκολο αυτό για μια τυπική death metal  μπάντα, ακόμα και από την Σουηδία.

Freecard και μελωδία από το πιάνο κάνει την αρχή, και το melodic death και εδώ και στο μετέπειτα Therein βάζει εμφατικά την σφραγίδα των Dark Tranquillity, αυτή που είχαν από τις αρχές τους, αλλά και αυτή που προοδεύει την μουσική τους, και από δω και πέρα, και για κάμποσα χρόνια θα τους χαρακτήριζε και θα τους ξεχώριζε από τους πολλούς. Undo Control και ήρεμη μελωδία μαζί με την φωνή της συμμετέχουσας εδώ Johanna Andersson κάνει από την αρχή την διαφορά, και βάζει και το gothic αλά Paradise Lost στην μουσική εξίσωση. Το Actioned, με τον Michael Stane βρίσκει την ευκαιρία να δείξει ικανότητα του στα καθαρά φωνητικά, άψογος. Και όλα αυτά με μια δυνατή σύνθεση. Πολύ μελωδικό αλλά και προοδευτικό κομμάτι. Και έρχονται τα To A Bitter Halt και The Sun Fired Blanks και αυτή η αίσθηση από το προηγούμενο κομμάτι γίνεται εντονότερη, στη μελωδία και το ρεφρέν  έχει γίνει φοβερή λεπτοδουλειά και το melodic death στα καλύτερα του. Στο Nether Novas η προοδευτικότητα βαράει κόκκινο, χωρίς αυτό να δίνει και κάτι τρομερό στο κομμάτι. Το Day To End αρχίζει με βιομηχανικούς ήχους και διαφορετικά φωνητικά από Michael Stane, αλλά ουσιαστικά είναι μια μπαλάντα. Πάλι όχι κάτι φοβερό. Στο Doperman επανέρχονται στα του melodic death σε μια εκρηκτική μορφή, και κάπως έτσι συνεχίζει και τελειώνει το Projection με το On Your Time.

Μελωδικό death, όσο και gothic. Πίσω στις ρίζες όσο και προοδευτικό, και σε στιγμές ριζοσπαστικό και με αρκετό μάλιστα ρίσκο, το Projection, για πολλούς ένα από τα πιο αγαπημένα Dark Tranquillity άλμπουμς. Η αλήθεια είναι ότι και σε μένα, όποτε το ξεθάβω, μου κάνει την καλύτερη παρέα, με τις υπέροχες και όμορφες μελωδίες του.