Psychotic Waltz - A Social Grace

Psychotic Waltz - Another Prophet Song (1990)

Psychotic Waltz - A Social Grace

~~                         Είναι εκατοντάδες οι περιπτώσεις που χρησιμοποιείται το περιγραφικό ‘’progressive metal’’ για συγκροτήματα και δίσκους που μόνο προοδευτικοί δεν είναι. Στην αντίπερα όχθη, οι PROGRESSIVE metal μπάντες ξεχωρίζουν από τα όλα τους. Από το όνομα τους (Ψυχωτικό Βαλς), από το εξώφυλλο (μια ματιά στο ‘’ A Social’s Grace’’ θα σας πείσει), από τους στίχους (όποιος καταλάβει πολλά, ας μου τα εξηγήσει και μένα) και πάνω από όλα την μουσική τους. Εδώ είναι που γίνεται και το πραγματικό πανδαιμόνιο, ένα προοδευτικό τεχνούργημα. Και ευτυχώς το ντεμπούτο των Psychotic Waltz έφτασε σε πολλά ζευγάρια αυτιά στην Ελλάδα και έγιναν κάπως γνωστότεροι από άλλους συναδέλφους τους. Και μιας και έχουν επανασυνδεθεί από το 2010 με την αυθεντική σύνθεση και μας τίμησαν και ζωντανά, ευχόμαστε και ένα νέο δίσκο αντάξιο του ονόματος τους.
\r\n                        Ο αφανισμός των προεπιλογών. Αλλαγή στην αλλαγή. Οι νότες ξεπετάγονται από κάθε γωνιά και πολιορκούν το μυαλό σου. Χοντρές και ουσιώδεις στρώσεις μουσικής. Κάθε οργανοπαίχτης και μια ξεχωριστή μουσική οντότητα. Όλοι σε παράλληλους δρόμους με κοινό τελικό προορισμό. Και μια παρανοϊκή φωνή να διανθίζει αυτές τις διαδρομές. Μουσική που δεν έχει περιορισμούς, που δεν καταστέλλει την φαντασία αλλά την ελευθερώνει. Και μέσα από ιδιαίτερα δύσκολους και τεχνικούς οδούς. Η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα είναι σύνηθες παρέα και μουδιάζει την ψυχή πριν την ακονίσουν οι ρυθμοί και ο μουσικός παραλογισμός των Psychotic Waltz. Στα πέντε και κάτι λεπτά που διαρκεί ένας ύμνος σαν το ‘’Halo Of Thorns’’  θα νιώσεις δεκάδες φορές να σου επιβάλλονται σαν μουσικοί. Τεχνικά άρτιοι και τέλειοι, στριφογυρίζουν χορδές, φωνητικές και μη και τις μετατρέπουν σε νοητικά συρματόσχοινα που σου σφίγγουν τον εγκέφαλο. Και αν συνυπολογίσετε και την διαστροφή και τρέλα που χρωματίζει συνθέσεις όπως το ‘’ Another Prophet’s Song’’, τότε περνάμε σε επικίνδυνους κόσμους.  Τραγουδιέται ‘’Why Can’t We Just Spead Our Wings And Fly’’ και νιώθεις ότι είσαι έτοιμος να πετάξεις. Εντελώς διαστημικό, όχι υπερβολές.  Και η κραυγή που ακολουθεί λίγο αργότερα σε σφίγγει την καρδιά, έτοιμη να εκραγεί.
\r\n                    Αυτό το κείμενο θα μπορούσε να μην τελειώσει ποτέ. Να γράφω και να γράφω και να ξαναβάζω την μουσική τους να μου οδηγούν τα δάκτυλα στα πλήκτρα. Να υφαίνω ένα ιστό λατρείας για τον καθένα από την Χρυσή Πεντάδα.  Τα δάχτυλα ματώνουν με αίμα ψυχής, τα τύμπανα χτυπούν με αρρυθμία καρδιάς που βρίσκεται σε οίστρο, η φωνή εξανεμίζει καθετί θα μπορούσε να σου αποσπάσει την προσοχή. Και εκτός από τα κλασσικά όργανα, θα ακούσετε και Αφρικάνικα κρουστά, ταμπουρίνο, βίμπρα σλάπ, πιάνο, ακουστικές κιθάρες και φλάουτο. Το φλάουτο χρησιμοποιείται από τον Lackey ο οποίος λατρεύει τον Ian  Anderson (Jethro Tull για τους εξωγήινους που δεν τον γνωρίζουν) και τον αποκαλεί ‘’Δασκαλο’’ σε μια ολόδικη του σύνθεση, το ‘’I Remember’’. Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το πιο βαρύ συναισθηματικό τραγούδι του δίσκου (και το πιο βατό και φυσικά αγαπημένο και από τους tech freaks και τους μη). Φλάουτο, ακουστικές κιθάρες, αργό αλλά με έντονα κρουστά και μια στιχοθάλασσα, φουρτουνιασμένη και στενόχωρη.
\r\n                      Σαν σύνολο, οι συνθέσεις είναι ομαδική δουλειά, συνήθως των Rock/Mc Alpin/Lackey. Δεν λείπει βέβαια από σύνθεση ο Evans (In This Place, Spiral Tower), ούτε ο Leggio (I Of The Storm, Spiral Tower). Οι στίχοι ανήκουν όλοι στον παράφρωνα Buddy. Η έκδοση σε cd περιλάμβανε 3 επιπλέον τραγούδια σε σχέση με το βινύλιο. Και το ένα από αυτά είναι το ‘’Only In A Dream’’. Τα λόγια είναι πολύ φτωχά για να περιγράψουν την ηχητική του μαγεία και την επίγεια μας απόλαυση. Τα εγκεφαλικά σας κύτταρα θα επιδοθούν σε ανελέητο banging χωρίς το κεφάλι σαν να κουνιέται παρά ελαφρά. Ένα άλλο από τα επιπλέον τραγούδια του cd τον έχουν δανειστεί από τις εποχές των  Aslan, δηλαδή της εποχής προ Psychotic Waltz. Είναι ξεκάθαρο ότι η μπάντα από τα νηπιακά της βήματα ήταν ένα τέρας ιδιοφυίας και θα ακουμπούσε τα άκρα της υπερβολής από όλες τις οπτικές γωνίες. Και το 1990 μας προσέφερε μια ώρα μουσικής την οποία καταχραστήκαμε και εκμεταλλευτήκαμε πάνω από 100 ώρες της δικής μας ζωής. Και θα τις διπλασιάσουμε.
\r\n 

\r\n\r\n

 

\r\n\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.