Queensryche - Promised land

Τρία ολόκληρα χρόνια μετά την πολυπλατινένια επιτυχία του "Empire", τις εμφανίσεις στο MTV και τις headline περιοδείες, η μπάντα που προσέδωσε στον όρο του "prog" νέο και ουσιαστικό νόημα, οι ιδιοφυείς και καινοτόμοι Queensryche, επανεμφανίστηκαν με τον καλύτερό τους, κατ’ εμέ, δίσκο, το υπνωτικό "Promised land". Όπως έχουν κατά καιρούς δηλώσει και οι ίδιοι, ο θρίαμβος του "Empire" δεν ήταν κάτι που είχαν επιδιώξει, και τι καλύτερη απόδειξη χρειαζόμαστε από την ξεκάθαρη εσωστρέφεια του LP που ακολούθησε; Αν οι Queensryche του 1991 προσιδίαζαν σε rock stars, εκείνοι του 1994 έμοιαζαν με πληγωμένους ημίθεους που προσπαθούσαν να εγκλιματιστούν σε έναν κόσμο που φαινόταν μέρα με τη μέρα όλο και λιγότερο φιλικός. Απλά δείτε τους τίτλους των κομματιών: "I am I?", "Out of mind", "Someone else", "Disconnected", "Damaged"... Το διαρκές μοτίβο του διχασμού και της θνητότητας ως στοιχείο ταυτότητας του δίσκου. Αλλά και η προσπάθεια για επικοινωνία, που τελικά αποτυγχάνει παταγωδώς ("Bridge"), όπως και η διαπίστωση ότι η "αυτοκρατορία" σου καταρρέει, ότι η Γη της Επαγγελίας δεν είναι τίποτα πέρα από μία ρημαγμένη χώρα. Η θαλπωρή της θρησκευτικότητας δίνει τη θέση της στις αμυχές του T. S. Eliot...

\r\n\r\n

Με το "Promised land", οι Queensryche αναγιγνώσκουν εκ νέου το "prog", διότι πάντα επεδίωκαν την αλλαγή και την πρόοδο, μακριά από προκατασκευασμένα καλούπια και περιοριστικές λεζάντες. Η κιθάρα του DeGarmo άλλοτε θερίζει ("I am I?", "My global mind") και άλλοτε σιγοψιθυρίζει ("Out of mind", "Bridge"). Ο Tate ξέρει πότε να βρυχηθεί και πότε να πενθήσει. Οι παραμορφώσεις στις κιθάρες μας οδηγούν άλλοτε σε heavy και άλλοτε σε alternative μονοπάτια, γιατί έτσι θέλησαν οι πέντε μουσικοί - και σ’ όποιον αρέσουν. Και κάπου εκεί, καλά κρυμμένα κάτω από τις φυλλωσιές της ενδοσκόπησης, ένα σαξόφωνο προσπαθεί να μάθει τη γλώσσα της επαφής, ένα πιάνο απλώνεται σαν θάλασσα, ένα synth φωτίζει τις σκοτεινές γωνίες ενός απόμερου δωματίου. Μην τρομάξετε όμως: Το "Promised land" θέλει πραγματικά να σας μιλήσει. Μη διστάσετε να κάνετε το πρώτο βήμα.

\r\n\r\n

Θαρραλέο και αποκαλυπτικό, κάποια στιγμή επιλέγει να σιγήσει. Ίσως, όμως, το τίμημα της εξομολόγησης να ήταν πολύ βαρύ. Δείξτε μου ένα album που να ξεγυμνώνει με τόση μαζοχιστική πυγμή τη σάρκα του. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο και συνάμα τα πάντα απέκτησαν νέο νόημα. Στ’ αλήθεια, το τίμημα ήταν βαρύ... Τούτος ο δίσκος έμελλε να είναι το τελευταίο αριστούργμημα της σπουδαίας αυτής μπάντας.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

\r\n 

\r\n