Annihilator - Set the World on Fire

Annihilator - Set The World On Fire [OFFICIAL VIDEO]

SET THE WORLD TO ANNIHILATION

Annihilator, Canada, technical thrash, Jeff Waters. Λέξεις που ταιριάζουν απόλυτα στην ίδια πρόταση. ‘Η στο ίδιο κείμενο. Και σε αυτό το κείμενο οι Annihilator καλλιτεχνικό δημιούργημα, προσωπικό στοίχημα το μουσικό σχήμα, προσωπική σφραγίδα του Jeff Waters. Σπουδαίος κιθαρίστας και εξαιρετικός συνθέτης, ο Waters, φόρμαρε τους Annihilator στο Ontario του Καναδά στα μισά των 80ς. Με speed φόρα, thrash αγριάδα και Καναδέζικη δεξιοτεχνία. Το 1989, μετά από demos, κυκλοφόρησαν το θρυλικό ‘’Alice In Hell’’, που είναι ένα από τα πιο κλασικά ντεμπούτο που έχουν περάσει από την αγαπημένη μας σκληρή μουσική. Το 1990 ακολούθησε ένας επίσης δυνατός δίσκος ‘’Never Neverland’’ που σφράγισε την παρουσία των Annihilator  και ειδικότερα του Jeff Waters στην παγκόσμια metal σκηνή.

Το 1993 στα πλαίσια των πολλών αλλαγών στο line up τους, μια συνήθεια που ακολουθεί τον Jeff Waters  μέχρι και σήμερα, ήρθαν στην μπάντα ο κιθαρίστας Neil Goldberg (rhythm) και ο τραγουδιστής Aaron Randall. Και οι δυο δεν μακροημέρευσαν στους Annihilator. Ιδιαίτερη μνεία στον πολυμήχανο ντράμερ Michael Mangini που ήρθε και αυτός στην ίδια χρονιά , έφυγε και επέστρεψε άλλες δυο φορές (2004 με 5 & 2007) πριν πάει στους Dream Theater στους οποίους διαπρέπει. Αυτή η ομάδα, μαζί με τον αρχιμάστορα, κιθαρίστα (lead), songwriting Waters, έφτιαξε και κυκλοφόρησε στις 24 του Αυγούστου του 1993 το ‘’Set The World On Fire’’.

Όλα ξεκινούν speedαριστά με το ομώνυμο ‘’Set The World On Fire’’ και με αρκετά δεικτικό τρόπο και στην επιθετική μελωδία, στα επιδεικτικά λόγια και στον τρόπο που εκφέρονται, μας δείχνουν με κυνισμό τον τελικό προορισμό. Αυτό το κομμάτι ήταν το γκολ από τα αποδυτήρια. Ακολουθεί τα απλά καλό ‘’No Zone’’. Αλλά ο Jeff και η παρέα του μας επιφύλασσαν και για πιο μετά όμορφες φάσεις και μεγάλες συγκινήσεις. Για πολλούς που τους λάτρεψαν με τα ‘’Alice In Hell’’ και ‘’Never Neverland’’ εδώ κάπως χαλάστηκαν. Καθώς σε κάποια κομμάτια οι ταχύτητες έπεσαν, δόθηκε περισσότερο βαρύτητα στις συνθέσεις, στην μουσική δηλαδή και λιγότερο στα riffs, που υπήρχαν και ομόρφαιναν το ηχητικό σύνολο, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Παραδείγματος χάριν το ‘’Bats in the Belfry’’ και το πιο ακουστικό καλούλι με τις ηλεκτρικές του εξάρσεις ‘’Snake in the Grass’’ ή το μπαλαντοηδές  ‘’Sounds Good to Me’’. Και υπήρχαν και μπαλάντες, σαν το συγκλονιστικό και σαν σύνθεση και σαν εκτέλεση ‘’Phoenix Rising’’ που είναι από τα πιο όμορφα και αγαπημένα μου κομμάτια τους. To ‘’Knight Jumps Queen’’ με τα τύμπανα – μπάσο να δίνουν τον ρυθμό, πρωτίστως στην κιθάρα του Jeff και μετά να βγαίνει ειρωνικά η φωνή, θυμίζει κάπως Megadeth και θα μπορούσε να ήταν ένα ακόμη δυνατό κομμάτι των πρώτων δύο δίσκων. To ‘’The Edge’’ είναι μια ακόμα από τις πολύ δυνατές στιγμές και σαν σύνθεση αλλά και σαν riffομάζωξη φέρνοντας τις καρδιές των οπαδών στην θέση τους. Κάτι που κάνει, πιο αδύναμα και το ‘’Don't Bother me’’. Το "Brain Dance" με κάπως περιπαικτικό και περίεργο τρόπο, σαν να είναι το fade out του, κλείνει το ’Set The World On Fire’’.

To  ‘’Set The World On Fire’’ από την Epic Records και ακολούθησαν πολλές ενδιαφέρουσες επανακυκλοφορίες σε διάφορα φορμάτ. Δεν είναι το καλύτερο τους, αλλά μπορεί να σταθεί αξιοπρεπέστατα μπροστά στα ‘’Alice In Hell’’ και ‘’Never Neverland’’ χάρη στα αρκετά υπέροχα κομμάτια του. Μετράει στα πολύ θετικά για τον Jeff κυρίως και την παρέα του και το ότι δεν έμεινε – ναν σε πετυχημένες μανιέρες αλλά δοκιμάστηκαν και σε άλλες μουσικές φόρμες.  Long live Jeff Waters.

Copyright 2024. All Right Reserved.