Sodom - Tapping the Vein

SODOM The Crippler Japan 1992

Sodom - Tapping the Vein

~~                Ένα από τα μεγαλύτερα και σεβαστά ονόματα στο thrash metal είναι οι Γερμανοί Sodom. Από την μέρα που δημιουργήθηκαν το 1981 μέχρι και σήμερα δισκογραφούν ανελλιπώς και οργώνουν Ευρωπαικά ή μη, σανίδια κάθε χρόνο. Ο Tom Angelripper και η παρέα του κρατούν το όνομα των Sodom ψηλά, χωρίς ποτέ κανένας δίσκος να είναι κακός. Κάποιοι σίγουρα είναι κατώτεροι άλλων αλλά αυτό έχει και θέμα γούστων μιας και για παράδειγμα εγώ δεν αρέσκομαι στις δισκογραφικές τους δουλειές που το Punk είχε την τιμητική τους μέσα στον ήχο τους παραπάνω από όσο θα ήθελα. Από το τρομερό ep ‘’In The Sign Of Evil’’ του 1984 μέχρι και το ‘’Sacred Warpath’’ ep του 2014, είναι μια τριανταετία γεμάτο Thrash δημιουργήματα που ναι μεν κρατούν όλα τα χαρακτηριστικά της Sodomποιίας, αλλά έχουν και την διαφορετικότητα τους, την προσωπικότητα τους δε. Από τα πιο κορυφαία τους άλμπουμ (και ίσως αγαπημένο μου), είναι το ‘’Tapping The Vein’’ του 1992. Η ανίερη τριάδα περιλάμβανε τότε ένα νέο κιθαρίστα, τον Andy Brings καθώς επίσης και τον επίσης και τον δερμοτοβασανιστή Witchhunter (για τελευταία φορά μιας και τα προβλήματα του με το ποτό είχαν γίνει ανυπόφορα).
\r\n                      Οι Sodom δεν έφτασαν τυχαία εκεί που είναι. Η βαρβαρότητα, η αγριότητα, η τραχύτητα, είναι μερικά από τα γνωρίσματα του ήχου τους. Φανταστείτε κάποιον να μην έχει έρθει ποτέ σε επαφή με τον ήχο των Sodom και να ακούσει το ‘’Body Parts’’ που ξεκινά ο δίσκος. Χαμός. Ήχοι πέρα από τον τάφο. Επίγεια ηχητική κόλαση. Ακατάπαυστο βασάνισμα των δερμάτων των τυμπάνων, μια τρομακτική βάρβαρη γλώσσα που τραγουδά στα αγγλικά και riffs χωρίς παιδεία αλλά γεννημένα στον δρόμο. Άγρια, απότομα, κακοτράχαλα, μουσική και φωνή. Όπου κόβουν ταχύτητα, ανεβαίνουν οι διάρκειες, δεν στερούν τίποτα από μια ολοκληρωμένη σύνθεση και αυτό το λατρεύω σε αυτόν τον δίσκο. Χωρίς προειδοποιήσεις, η αιματοχυσία μπορεί να προκληθεί από τον καθένα της ανίερης τριάδας. Οι τρεις έμποροι του Χάους ξεδιπλώνουν την πραμάτεια τους και σε πείθουν με άνεση να αγοράσεις/αποκτήσεις αυτό που σου προσφέρουν και λείπει από τους άλλους πάγκους συναδέλφων τους. Οι συνέπειες καταστροφικές για τον ακροατή, ουλές βαθιές για να στο θυμίζουν για πάντα.
\r\n                        Το οικοδόμημα του ‘’Tapping The Vein’’ είναι πιο σταθερό, πιο απρόσβλητο και από καταφύγια πυρηνικού πολέμου. Οι ρυθμοί των συνθέσεων σχίζουν αδύναμους σβέρκους, καταστρέφουν ευαίσθητες ψυχές. Παρόλη την χαοτική ιδιαιτερότητα που τους χαρακτηρίζει, η δύναμη των κιθαριστικών μελωδιών είναι διαπεραστική. ‘’Bullet In your Head’’, ‘’Back To War’’ και ‘’Skinned Alive’’ και τόσα άλλα σε εξαναγκάζουν να εκτονωθείς με κάθε τρόπο, είτε τραγουδώντας σαν μεθυσμένος τροβαδούρος ή παίζοντας air guitar/drums. Παίζουν λες και έρχεται η καταστροφή του κόσμου, ο ολικός αφανισμός του ανθρώπινου είδους. Χωρίς σταματημό, το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο παίρνοντας την σκυτάλη του πόνου. Στο ‘’Tapping The Vein’’ εμφανίζεται για πρώτη φορά Γερμανόφωνο τραγούδι (Wachturm) και αυτή η παράδοση θα συνεχιστεί για πολλούς δίσκους. Ασταμάτητη σφαγή μέχρι το τέλος, με το κύκνειο άσμα τους ‘’Reincarnation’’ να φτάνει τα οκτώ λεπτά (thrash metal, έτσι!!) και να προκαλεί πληγές από τα 1000 riffs που περιέχει.

\r\n\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.