DUNGEON WOLF - The White Elf

Η τέχνη έχει σκοπό να ψυχαγωγήσει αλλά και να προκαλέσει. Να σε βάλει σε μια διαδικασία σκέψης προκειμένου να οδηγηθείς στα δικά σου συμπεράσματα. Οι DUNGEON WOLF από τα πρώτα βήματα της ύπαρξής τους είναι ταγμένοι σ’ αυτό ακριβώς το σκοπό να προκαλέσουν και να αμφισβητήσουν τιε προβαλλόμενες κυρίαρχες ιδέες. Ότι, δηλαδή, έκανε η heavy metal και rock μουσική στα πρώτα χρόνια της ύπαρξης της κι ότι οφείλει να κάνει μέχρι και τις μέρες μας.

Τον προβοκατόρικο χαρακτήρα τους οι DUNGEON WOLF τον εκφράζουν μέσα από το χιούμορ τους χωρίς, όμως, και να σου αφήνουν την απόλυτη βεβαιότητα ότι κάνουν μόνο αυτό ή εννοούν ότι γράφουν στους στίχους τους.

Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, η παρούσα δουλειά όπως λέει το συγκρότημα είναι εμπνευσμένη από την απογοήτευση που ένιωσε βλέποντας την τελευταία σαιζόν του «The Witcher» όπου οι δημιουργοί υποτίμησαν τον αρρενωπό κι ευγενή ρόλο του κύριου χαρακτήρα για να προωθήσουν «φεμινιστικά» μηνύματα. Ουσιαστικά, δηλαδή, ασκούν κριτική σε όλη αυτή την κουλτούρα ακύρωσης που είναι πολύ έντονη στις μέρες μας κι έχει την τάση να δαιμονοποιεί σχεδόν τα πάντα και να προάγει έναν δικαιωματισμό που ζητά την απαγόρευση οποιασδήποτε έκφρασης θεωρεί ότι την προσβάλει.

Μουσικά, τώρα, το συγκρότημα επιλέγει να έχει μια παραγωγή που ταιριάζει περισσότερο σε demo κυκλοφορία και διατηρεί έναν φυσικό ήχο χωρίς εφέ που πιθανόν να σας ξενίσει. Κι αυτό, όμως, γίνεται σκόπιμα και είναι μέσα στην κουλτούρα της μπάντας που θέλει να προκαλεί τον ακροατή σε όλα τα επίπεδα. Μιας μπάντας που θέλει να αμφισβητήσει όλα τα κακώς εννοούμενα «κλισέ» της μουσικής μας.  

Έχοντας ακούσει τις προηγούμενες δουλειές τους είμαι σε θέση να πω ότι και η παρούσα διατηρεί τα στοιχεία των προηγούμενων, αλλά εδώ βρήκα και μια πιο έντονη 70’ς rock/hard rock αισθητική. Χαρακτηριστικά θα αναφερθώ στην αγαπημένη μου σύνθεση με τίτλο «Chivalry» που ξεκινάει με ένα intro που θυμίζει MANOWAR για να εξελιχθεί σε μια μεσαιωνικής έμπνευσης μελωδία που μου έφερε στο νου τους παλιούς καλούς JETHRO TULL. Γενικά αν ακούσετε την δουλειά αυτή να είστε προετοιμασμένοι για πολλές εκπλήξεις.

Τέλος, θα ήθελα να συλλυπηθώ το συγκρότημα για την απώλεια του προηγούμενου τραγουδιστή και ιδρυτή του Deryck Heignum ο οποίος πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης, αλλά νομίζω ότι ο αντικαταστάτης του Herman Passions είναι ένας άξιος συνεχιστής του και συμβάλει κι αυτός με την ερμηνεία του να τονίσει την hard rock αισθητική της παρούσας κυκλοφορίας.

Προσωπικά κι έχοντας καταλάβει σε ικανοποιητικό βαθμό το τι επιδιώκουν να πετύχουν με την μουσική τους οι DUNGEON WOLF έμεινα ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα. Πρόκειται, όμως, για μια κυκλοφορία που σίγουρα δεν απευθύνεται στις μάζες και το σημαντικότερο είναι ότι όποιος την ακούσει ή θα την αγαπήσει ή θα την μισήσει κι όταν συμβαίνει αυτό ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ικανοποιημένος ότι έκανε καλά την δουλειά του.