FUELED BY FIRE - Trapped In Perdition

\r\nΛένε ότι το 3ο album είναι συνήθως και το καθοριστικό για τον ήχο ενός συγκροτήματος. Αν κάτι τέτοιο ισχύει, τότε είναι λίγο περίεργα τα πράγματα για τους Αμερικανούς Fueled By Fire. Έχοντας ξεκινήσει τη δισκογραφική τους πορεία με ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, το Thrash ολοκαύτωμα που ακούει στο όνομα “Spread The Fire”(2006) έκαναν αμέσως γνωστό το όνομα τους στους Thrash και όχι μόνο κύκλους, ενώ όλοι δικαίως μιλούσαν για μια μπάντα που είχε πολλά να δώσει. Πριν από 3 χρόνια κυκλοφόρησε το επίσης πολύ κάλο “Plunging Into Darkness” πιο εξελιγμένο μουσικά, χάνοντας όμως στο συναίσθημα και τον αυθορμητισμό που έβγαζε το “Spread The Fire”.\r\n

\r\n

\r\nΤο ίδιο ακριβώς συμβαίνει κι’εδώ. Το “Trapped In Perdition” έχει άλλο επίπεδο. Με βασικές επιρροές τους Exodus και τους Slayer της πρώτης περιόδου (κάπου εκεί στα 80’s) Οι FBF καταφέρνουν να συνθέσουν ένα Thrash album υψηλών προδιαγραφών. Οι συνθέσεις είναι πιο «ώριμες» και το ίδιο το συγκρότημα ακούγεται πολύ καλύτερο συνθετικά αλλά κυρίως εκτελεστικά.  Η παραγωγή είναι σε υψηλα επίπεδα όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο album ενώ περιέχει και κομματάρες όπως τα “Catastrophe” , “ Suffering Entities” και “Obliteration” που πραγματικά σε κολλανε στον τοίχο με τη δύναμη και την επιθετικότητα τους. Όλα είναι όπως πρέπει. Το μόνο που προσωπικά μου λείπει είναι το συναίσθημα. Αυτό του ανώριμου, τσαμπουκαλεμενου Thrash του πρώτου album με συνθέσεις που σου έμεναν στο μυαλό για μέρες και έναν αφελή αυθορμητισμό που το έκανε τόσο ξεχωριστό. \r\n

\r\n

\r\nΚάτι τέτοιο βέβαια δεν μειώνει την μουσική αξία του “Trapped In Perdition” ,αλλά δεν το κάνει  και να ξεχωρίζει από τις τόσες thrash κυκλοφορίες. Είναι λίγο δύσκολο για ένα συγκρότημα να αναδημιουργήσει το feeling του πρώτου album αλλά πάλι, ποτέ δεν ξέρεις.\r\n

\r\n

\r\nΔημήτρης “Stormdrifter”  Καραντούνιας \r\n

\r\n