Morticia - D.O.A.

Από τις τρεις επανακυκλοφορίες των Αμερικανών Morticia, στο ‘’ D.O.A.’’ έγινε η πιο φτωχή δουλειά μιας και δεν περιέχει κανένα επιπλέον τραγούδι. Ηχητικά, είναι κρίκος ανάμεσα στις αλυσίδες του ‘’ Mortal Fear’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-mortal-fear) και του ‘’ 13 Nightmares’’ (https://www.metalzone.gr/reviews/morticia-13-nightmares). Ούτε πολύ καινοτόμο και περίεργο αλλά ούτε και πολύ σκληρό και μεταλλικό, κάπου ανάμεσα. Η σύνθεση του ντεμπούτου παραμένει με μοναδική αλλαγή του ενός κιθαρίστα την οποία αναλαμβάνει ο David Majerus. Το ‘’ D.O.A.’’ περιλαμβάνει 8 συνθέσεις από τις οποίες η μια είναι διασκευή στους σχετικά άγνωστους psychedelic/progressive rockers Bloodrock (1970) δείχνοντας ότι και πάλι είχαν περίεργα ακούσματα και επιρροές. Η επανακυκλοφία είναι διαθέσιμη από την Heaven And Hell Records από τις 30 Οκτώβρη σε 500 cds ( με δυο διαφορετικά εξώφυλλα), ρεμάστερ ήχο, με 12σέλιδο βιβλιαράκι με φωτογραφίες και στίχους.

To ‘’ D.O.A.’’ κυκλοφόρησε το 1988, ένα μόλις χρόνο μετά το ντεμπούτο. Λογικό επακόλουθο ο ήχος να θυμίζει περισσότερο τις πρώτες μέρες παρά την κυκλοφορία τους το 1991. Πολύ γοτθική ατμόσφαιρα, βαριά μπάσα ανδρικά φωνητικά, αμαρτωλά πλήκτρα. Κάποιες ανάστροφες αρμονίες μου θύμισαν και Type O Negative, πιθανότατα κοινών επιρροών. Το έλεγχο των φωνητικών παίρνει και πάλι η Jodie στο ‘’ Voyeur’’, το δεύτερο τραγούδι του δίσκου. Σύντομες ταξιδιάρικες μελωδίες που αναμεταδίδονται μέσω γυναικείων φωνητικών ή ρυθμών που κυματίζονται πάνω σε αχθοφόρα πλήκτρα. Έχει ατμόσφαιρα, έχει σκοτάδι αλλά δεν καταφέρνει να εισχωρήσει βαθιά, μάλλον είναι πολύ χαρύμενοι για να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Ίσως να χρειαζόντουσαν πιο αργά tempo, δεν ξέρω. Ίσως το πρόβλημα να είναι και συνθετικό,  δηλαδή σε δυο λεπτά να μην καταφέρνουν να ολοκληρώσουν σωστά τα τραγούδια τους. Τα ελαττώματα τους φαίνονται στο ‘’ Pennies Upon My Eyes’’, ένα τραγούδι που έχει δουλευτεί σωστά και σε προμηθεύει με τα απαραίτητα συστατικά. Ωραία τύμπανα, μπάσο που διστάζει να σε κοπανήσει, σερνομενα επιβλητικά φωνητικά (μάλλον προτιμώ τη φωνή του Matt από της Jodi). Εκτός του ‘’ Pennies Upon My Eyes’’, ωραία στιγμή είναι και η δισκευή των Bloodrock στην οποία έχουν μεταγγίσει την ουσία της ψυχεδέλειας του αυθεντικού σε μια πιο σκοτεινή, παρανοική έκδοση. Πάντως από τους τρεις δίσκους τους, προτιμώ τον τελευταίο και πιθανότατα και οι υπόλοιποι εκτός και αν τα μουσικά σου γούστα περιορίζονται στο goth rock.