My Refuge - The Anger Is Never Over

My Refuge-The Anger Is Never Over

Οι My Refuge είναι μια Ιταλική heavy metal μπάντα που ξεκίνησε σαν project του κιθαρίστα Mauro Paietta. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο ep (ορχηστρικό και αυτοχρηματοδοτούμενο) της μπάντας ‘’ 3407 - Picture of an August Night’’. Το 2011 συμπληρώθηκε η πενταμελής σύνθεση των My Refuge και ένα χρόνο αργότερα έκατσαν και έγραψαν υλικό για το ep ‘’ Living in Anger’’, και πάλι αυτοχρηματοδοτούμενο. Καταφέρνουν να υπογράψουν με την Ιταλική Scarlet/Bakerteam Records και το ντεμπούτο ‘’A Matter Of Supremacy’’ κυκλοφορεί το 2015 δίνοντας την ευκαιρία στη μπάντα να δώσει αρκετές συναυλίες με συγκροτήματα όπως τους Freedom Call, Elvenking, Furor Gallico, Domine, Drakkar & Primal Fear. Αποχώρηση του τραγουδιστή Moz  ενώ το 2020 έχουμε πλήρης αλλαγή σύνθεσης (εκτός φυσικά του  Mauro Paietta ) με τη μπάντα να γίνεται πλέον διεθνής όσο αφορά την καταγωγή των μελών της. Με τη νέα σύνθεση ηχογραφήθηκε ο νέος δίσκος ‘’ The Anger Is Never Over’’ που κυκλοφορεί από την Pride & Joy Music σε cd με ημερομηνία διαθεσιμότητας την 23 Απριλίου. Πάντως από το εξώφυλλο περίμενα κάτι σε πιο γοτθικό/συμφωνικό με γυναικεία φωνητικά κτλ.

Οι Ιταλοί παίζουν Europower metal με ότι αυτό συμπεριλαμβάνει. Συγκεκριμένος ήχος που βασίζεται στα βήματα των Helloween (νεότερης περιόδου), Gamma Ray, Primal Fear κτλ. Υψηλές ταχύτητες στο μεγαλύτερο μέρος. Αυτό κάποιοι το λατρεύουν, το ξέρω. Από την άλλη ξέρω ότι αυτό το Stratovarius drumming μερικές φορές κουράζει. Τα φωνητικά είναι αρκετά ψηλά, έχουν όμως τους περιορισμούς τους, μερικές φορές ακούς να φαλτσάρουν. Βέβαια εδώ έχουμε ένα θεματάκι. Δεν είναι ο ίδιος τραγουδιστής μιας και έχουν αρκετούς καλεσμένους. Ο Τούρκος Berzan Onen με τον οποίο ανοίγουν το δίσκο με το ‘’ Immortal Fire’’, χτυπάει στα νεύρα (όπως και ο Davide Vella αργότερα) ενώ αντίθετα ο Αργεντινός Iggy Rod που ακολουθεί στο ‘’ War In Heaven’’ κάνει εκπληκτική δουλειά. Οι κιθάρες έχουν τη δύναμη που χρειάζεται το Power Metal, τα πλήκτρα διανθίζουν με τις μελωδίες τους και το κόψιμο στη μέση του τραγουδιού με διαφορετικό παίξιμο στο ρυθμικό κομμάτι και ένα όμορφο σόλο κάνουν το τραγούδι πολύ πιο ενδιαφέρον από το προηγούμενο. Κάπως έτσι θα συνεχίσει ο δισκος (της μιας ώρας παρακαλώ), με καλές και μετριότερες συνθέσεις που ρίχνουν το μέσο όρο. Πολλές διαφορετικές φωνές, διαφορετική και η κατάληξη της κάθε σύνθεσης αναλόγως αρεσκειών του καθενός από εμάς. Άλλο πράγμα και ήχος στο εντελώς Helloweenικό ‘’ The River And The Rain’’, άλλο στο πιο thrashy (στη αρχή του τουλάχιστον, μετά πιο Gammarayάδικο)  ‘’ Winterland’’ (από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου παρεμπιπτόντως μαζί με το ‘’ The Last To Die’’ και ‘’ After Ten Years’’),άλλο το μπαλαντοειδές ‘’ What If Tomorrow Never Came’’ με Έλληνα τραγουδιστή, άλλο με γυναικεία φωνητικά α λα nightwish στο ‘’ Memories’’ κτλ κτλ.Σαφώς καλύτερη και πιο ποικίλη η νέα τους προσπάθεια σε σχέση με το παρελθόν τους με αρκετά πεδία που χρήζουν βελτίωσης για ακόμα καλύτερα και ενδιαφέροντα τραγούδια (πιο πολύ στο θέμα τραγουδοποιίας-σύνθεσης).

 

 

Copyright 2024. All Right Reserved.