Αν και σκοπός μου είναι να γράφω για πιο άγνωστες μπάντες ή γενικότερα να υπάρχει ένας μόνος δίσκος τους που να έχει γραφτεί κείμενο, δεν μπορώ παρά να υποκύψω σε περιπτώσεις που ακούω κάτι και δημιουργούνται χιλιάδες εικόνες στο μυαλό μου. Πρέπει να γράψω για αυτό, να δαμάσω τους δαίμονες μέσα μου. Ή τους Αγγέλους στην περίπτωση των Sacred Warrior που υπερασπίστηκαν τον Χριστιανικό τρόπο ζωής προσφέροντας όμως ατσάλι Αμερικάνικης κοπής.
Είναι πολύ ωραίο πράγμα, ένα συγκρότημα να μην είναι απλά μια ομάδα επαγγελματιών μουσικών που ηθελημένα ή όχι, έχουν βρεθεί μαζί για να δισκογραφούν ή να περιοδεύουν. Μου θυμίζει Pop φούσκες και γενικότερα σύγχρονη μουσική βιομηχανία. Προτιμώ μετριότερα αποτελέσματα, φθάνει η μπάντα να είναι μια παρέα φίλων που ευχαριστιούνται να παίζουν μουσική και να έχουν κάποια κοινά. Δεν λέω, αν είναι μαζί για πολλά χρόνια, θα υπάρξει κορεσμός. Εδώ δεν αντέχουμε γονείς, αδέρφια, συζύγους για πολλά χρόνια, συνάδελφους μουσικούς θα αντέξουμε.