Angra - HOLY LAND

Ακόμα θυμάμαι με συγκίνηση την κριτική του Lord στους Αngra για το “Holy Land”. Αν και ήταν καλή, μου έβγαζε κάτι το συγκρατημένο. Λίγο καιρό πριν, για τους AC/DC έγραφε: «Κάποιοι θεωρούν τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής τους την πρώτη φορά που πήγαν με γυναίκα ή το πρώτο τους αμάξι ή όταν έκαναν οικογένεια. Εγώ θεωρώ την πιο σημαντική στιγμή στη ζωή μου όταν άκουσα για πρώτη φορά AC/DC».  Αυτά έπρεπε να ήταν λόγια της κριτικής για τον δεύτερο δίσκο των Angra, και μάλλον θα ήταν και λίγα.

Το “Holy Land”των Βραζιλιάνων Αngra έσκασε σα βόμβα την εποχή εκείνη. Το συγκρότημα άφηνε άπειρα χιλιόμετρα πίσω του το ντεμπούτο του “Angel’s Cry”, και βγάζει έναν αιώνιο δίσκο, που δοξάζει σε όλο του το μεγαλείο τον πλούτο που κρύβεται πίσω από αυτή τη μουσική που ονομάζεται heavy metal.

Οι Angra φτιάχνουν τον δικό τους ήχο, ένα μελαγχολικό, ζεστό, ήρεμο power metal, με διάσπαρτα στοιχεία από κλασική-συμφωνική μουσική, μελωδικό και καθόλου πολύπλοκο ή τεχνικό progressive metal, και ψήγματα παραδοσιακών ήχων της χώρας τους. Το συγκρότημα εξαπολύει μια άνευ προηγουμένου συναισθηματική επίθεση στους ακροατές, που δε ξέρουν τι τους χτύπησε. Τόσος ωραίος συνδυασμός μελωδιών, δυναμικών-ξεσηκωτικών σημείων και πρωτοτυπίας είχε χρόνια να εμφανιστεί στο metal, και να ενώσει τόσους πολλούς οπαδούς και είδη.

Το παζλ συμπληρώνει η εξωπραγματική ερμηνεία του Andre Matos, που βγάζει λυρισμό και δραματικότητα σε κάθε δευτερόλεπτο του κάθε τραγουδιού, βγάζοντας ένα συγκλονιστικό αμάλγαμα λύπης, νοσταλγίας και αισιοδοξίας που σχεδόν αναγεννά τον ακροατή.  Μουσική και φωνητικά ακούγονται τόσο δεμένα και εξαρτημένα το ένα από το άλλο, που δίνουν στον δίσκο τον χαρακτήρα του ολοκληρωτικού αριστουργήματος που δημιουργείται μια φορά στα 20 χρόνια.

Στη συνέχεια τα πράγματα είναι δραματικά και γνωστά. Κάποια μέλη και οπαδοί δεν ήθελαν αυτόν τον ήχο για την μπάντα, και μετά από έναν ακόμη δίσκο ο Andre Matos φεύγει. Οι Angra κατήντησαν σε χρόνο dt ένα μέτριο συγκρότημα, και ο Andre σα να τον καταράστηκε κάποιος, δε βρήκε ποτέ κατάλληλο συγκρότημα και συνοδοιπόρους να παίξει τη μουσική που θέλει.

Ποτέ ο Andre Matos δεν το ξεπέρασε αυτό, παράτησε τον εαυτό του από κάποια στιγμή και μετά, πάχυνε υπερβολικά και το αποτέλεσμα είναι να μας αφήσει πολύ νωρίτερα. Η υπερβολική ευαισθησία που έβγαζε στους Angra ήταν αληθινή, αλλά δυστυχώς για να επιβιώσεις στον σημερινό κόσμο πρέπει να είσαι ψεύτικος και γαϊδούρι.

Τον αγάπησε τον Andre Matos η Ελλάδα τότε, με πολλούς πιτσιρικάδες να πηγαίνουν στoν ραδιοφωνικό σταθμό Skyrock που είχε έρθει, για να τους υπογράψει αυτόγραφα και CD. Δύσκολο πράγμα η ειλικρίνεια, το ταλέντο, το συναίσθημα και η ανδρεία, φίλτατε Αndre. Δεν εκτιμούνται πλέον,  λοιδορούνται και ζηλεύονται – και δυστυχώς το έμαθες με τον πιο ακραίο τρόπο.

“Make believe
There's no sorrow in your eyes
Can't you see”
 

Γιώργος Πετρουλάκης