Mekong Delta - Visions Fugitives

Suite For Group And Orchestra

Mekong Delta - Visions Fugitives MONUMENT

Για εμάς τους κοινούς θνητούς τα μουσικά οράματα (visions) των φυγάδων (fugitives)  της πραγματικότητας Mekong Delta ήταν πάντα θολά. Χύνονταν πάντα στο δέλτα της δικιάς τους αντίληψης. Αντίληψη για την αλήθεια εκεί έξω, για την ανεπιεική πραγματικότητα που μας "αγκαλιάζει" ασφυκτικά.

Πάντως είναι μια γενική πραγματικότητα πως το έτος 1994 για το metal ήταν συννεφιασμένο. Η περίοδος ήταν ζορισμένη συνολικά για την metal μουσική και άλμπουμ όπως το "Visions Fugitives" ήταν καταδικασμένα να μείνουν θαμμένα six feet under και να αποκτήσουν ένα cult status σχεδόν από την αρχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι το 6ο άλμπουμ αυτής της μπάντας - "φάντασμα" (μόνο ψευδώνυμα χρησιμοποιούσαν οι μουσικοί λόγω του ότι είχαν συμβόλαια με άλλες εταιρείες) δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε βινύλιο!!

Το "Visions Fugitives" πάντα ένιωθα πως είναι το αποπαίδι και της μπάντας αλλά και των οπαδών, παραγκωνισμένο στη γωνία του, βλέποντας τα αγαπημένα παιδιά (π.χ. "The Music of Erich Zann", "Dances of Death", "The Principle of Doubt") να απολαμβάνουν καθολική αποδοχή.

Για την εποχή που βγήκε και για τις ιδέες που περιέχει θα μπορούσε να είναι ένα από τα άλμπουμ - σταθμούς των 90's. Τελικά κατέληξε σαν τον σταθμό των τραίνων στον Πλαταμώνα: Σχεδόν ξεχασμένο και παρατημένο. 

Στο μάθημα της ανατομίας δεν ήμουν καλός αλλά θα προσπαθήσω να αναλύσω τη ραχοκοκαλιά του "Visions Fugitives" που θα το επιθυμούσα μεγαλύτερο σε διάρκεια ίσως γιατί αυτός ο δρόμος προς το άπατο δεν θέλεις να τελειώσει ποτέ.

Αποτελείται λοιπόν από 3 μέρη. Το σπουδαιότερο είναι το δεύτερο μέρος που ονομάζεται "Suite for Group and Orchestra" και αποτελείται με τη σειρά του από 6 ενότητες. Εκεί παίδες είναι όλα τα λεφτάκια. Ο τίτλος τα λέει όλα. Οι Mekong Delta έκαναν από νωρίς στη δισκογραφία τους έντονο κορτάρισμα με την κλασσική μουσική, όχι όμως σε τόσο προχωρημένο επίπεδο.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι δυστυχές το γεγονός πως δεν είναι φυσικά τα όργανα και η όπερα, αυτό δηλαδή που έκαναν 2  και 4 χρόνια μετά οι Rage και οι Τherion αντίστοιχα. Διαφωνώ και εξηγώ. Αυτά τα ψευτο-synth και ο ψευδο-οπερατικός ήχος στο αυτί μου προσδίδουν μια παρανοϊκά μεγαλοπρεπή ατμόσφαιρα, ένα ανορθόδοξο κλίμα. Για άλλους ακούγεται σαν μια απλά πρόχειρη απόπειρα.

Στα 20 λεπτά αυτού του εγχειρήματος ανακαλύπτεις τη δίψα της μπάντας να ασχοληθεί περαιτέρω με την κλασσική μουσική και συγχρόνως βλέπεις να αντανακλώνται οι λαβύρινθοι πίσω από τα μυαλά των Mekong Delta.  
Στην τρίτη ενότητα που ονομάζεται "Allegro" αποτυπώνονται πολλά από τα παραπάνω. Μετά άκου και το αμέσως επόμενο μέρος που φέρει το όνομα "Dance". Το τελευταίο θυμίζει μέρος από soundtrack ταινίας καταστροφής όταν αρχίζει ο φόβος να φωλιάζει στην ψυχούλα των πρωταγωνιστών, όταν το κακό αρχίζει να ξεδιπλώνεται. Τολμώ να δηλώσω πως αν δεν ήξερα τι είναι τότε θα μάντευα πως είναι Dimmu Borgir μεσαίας περιόδου! Σε αυτό το 20λεπτο οι Mekong Delta σε σπρώχνουν και σε πηγαίνουν παντού, όπου θέλουν αυτοί να σε πάνε.

Πρόσφατα ανακάλυψα πως  ένας γνωστός κλασσικός πιανίστας, ο Prokovief είχε κυκλοφορήσει μια συλλογή 20 συνθέσεων με τον ίδιο ακριβώς τίτλο. Δε μπόρεσα να βρω περαιτέρω σύνδεση όμως και αρνούμαι να το δεχθώ σαν σύμπτωση.

Στο 1ο και 3ο μέρος  του "Visions Fugitives" που αποτελούνται από 2 τραγούδια έκαστως, ακούς τους γνωστούς Mekong Delta, πάντα thrashy, τεχνικούς αλλά φυσικά με μια 90's επικάλυψη. Τα πρώτα 2 tracks ("Them", "Imagination") ταίριαζαν και στο προηγούμενό τους "Kaleidoscope"άλμπουμ. Τεχνικό Θρας αλλά χωρίς τους "περιορισμούς" του ιδιώματος. Οι Γερμανοί παραείναι τεχνικοί και μπροστά για να τους κονσερβοποιήσεις σε αυτό τον όρο.

 Επίσης η παραγωγή σε αυτά τα 2 μέρη είναι διαφορετική απ'ότι στην 20λεπτη σουίτα.  Δίνει έμφαση σε αυτό το χαοτικό στυλάκι των εν λόγω συνθέσεων. Ψυχεδελικά σε κάποια σημεία και περισσότερο προς την prog rock πλευρά τα φωνητικά του Doug Lee δένουν με ένα περίεργο τρόπο. Αυτό θα ήταν και τον τελευταίο άλμπουμ του κυρίου με τους Mekong.

Μιας και κάνουμε λόγο για μέλη της μπάντας, ειδική αναφορά πρέπει να κάνω για τον βασικότατο Ralph "Ralf" Hubert, ουσιαστικά το "δεκάρι" της μπάντας. Στο "Visions Fugitives" έμεινε στο παρασκήνιο αλλά μεταξύ άλλων έγραψε τους στίχους. Εκεί έπαθα μεγάλη κάψα γιατί παρότι οι Mekong Delta είναι μπάντα - γρίφος με μεγάλη εσωστρέφεια, οι στίχοι σε αυτό το άλμπουμ είναι άμεσοι, απλοί αλλά όχι τσιχλόφουσκες. Για παράδειγμα οι στίχοι στα δύο πρώτα τραγούδια είναι "to the point". Είναι επίσης οργισμένοι και χτυπάνε κατευθείαν νεύρο.

Ο πολυτάλαντος Γερμανός έπαιξε πιο βασικό ρόλο στη φυσική συνέχεια του "Visions..." που ήταν τρία χρόνια μετά με το αμφιλεγόμενο και ακόμα πιο δύστροπο "Pictures at an Exhibition", μια διασκευή του έργου του Ρώσου συνθέτη Modest Mussorgsky.

Εν κατακλείδι αν κάποιος με ρωτήσει τι σημαίνει progressive metal τότε με υπερηφάνεια θα του δείξω και το cd (γιατί όπως προείπαμε παραπάνω δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε βινύλιο) του "Visions Fugitives".

Γιώργος Γράντης

Copyright 2024. All Right Reserved.