Mordicus - Dances from Left

~~                        Σου πέρασε ποτέ από το μυαλό πώς θα ακούγονταν οι Carcass (των Necroticism και  Heartwork) εάν ήταν Σουηδοί; Ε λοιπόν το πείραμα έχει ήδη συμβεί στην Φινλανδία και ακούει στο όνομα Mordicus. Τα ντέμο και το ep τους στις αρχές των 90ς έχουν πολύ πιο γουρουνίσια και χαοτικά φωνητικά όπως επίσης δεν τους βοηθά και τόσο η παραγωγή ώστε να ταυτιστούν  απόλυτα στην παραπάνω σύγκριση αλλά το ντεμπούτο και μοναδικό τους δημιούργημα  ‘’Dances From Left’’ του 1993, τους  ταιριάζει γάντι. Συνέχισαν κυκλοφορώντας νέα ντέμος και μουσικό υλικό αλλά ποτέ δεν κυκλοφόρησαν ένα δεύτερο άλμπουμ ενώ ήταν έτοιμο. Στα επόμενα χρόνια διέλυσαν και κανένα μέλος δεν συνείσφερε δραστικά πλέον στην (death) metal σκηνή
\r\n                      Οι συγκρίσεις με Carcass ξεκινούν από τα φωνητικά. Ο τρόπος που ξεστομίζει κάθε λέξη θυμίζει αυτόν του Jeff Walker. Αυτά τα τσιριχτά φωνητικά που διεισδύουν με μεγαλύτερη ευκολία και από αυτή του τρυπανιού μέσα στον εγκέφαλο σου. Οι συγκρίσεις  επεκτείνονται  σαφώς και στον μουσικό τομέα με τον πριμαριστό του ήχο (γέννημα Tico Tico studios). Επιθετικόι, γρήγοροι, ρυθμικοί.  Η τεχνική δεν τους λείπει αλλά δεν επιζητούν να παίζουν εξεζητημένα μουσικά θέματα ούτε να κάνουν επίδειξη ικανοτήτων.  Μεστές, ολοκληρωμένες συνθέσεις, αφήνουν χώρο να ακουστούν όλα τα όργανα. Οι κιθάρες πτυχώνουν τους ηχητικούς τους παλμούς και στα αυτιά μας φτάνουν διαστρεβλωμένοι ήχοι που δημιουργούν αυλακοειδείς ή κυματοειδείς σχηματισμούς  που ξεχύνονται φλύαρα από τα ηχεία. Οι Mordicus δεν αυταναγορεύονται προστάτες του death metal αλλά ασυνείδητα (ή και όχι) παίζουν έτσι όπως θα έπρεπε εν έτει 1993. Όλες οι βάσεις του συγκεκριμένου ήχου είναι ευκολοδιάκριτες αλλά ο πολλαπλάσιος βιαίος ήχος του δεν στερείται μελωδίας. Μελωδία που δεν διαιρεί της δύναμης τους αλλά λειτουργεί ως υποκινητής για την ελκυστικότητα τους.
\r\n                    Το ‘’Dances From Left’’ έχει επισκεφτεί πολλάκις το cd-player μου. Πάντοτε μου αφήνει μια γλυκιά ζάλη μιας και δεν αρκούνται να σε ‘’σκοτώσουν’’ άμεσα με το death metal τους.  Θέλουν πρωτίστως να σε τινάξουν, να σε τραντάξουν, έπειτα να σε στριφογυρίσουν  και τέλος να σε τελειώσουν αργά. Και με τέτοιους σκοπούς μόνο αντίστοιχες συνθέσεις σαν το  ‘’Eternia’’  μπορούν  να το καταφέρουν. Και το κάνουν.  Το προοδευτικό στοιχείο, και σαν ανοιχτομυαλιά αλλά και σαν τεχνική, το κατέχουν. Στο ορχηστρικό ΄’’Cybernetic Summer’’, το τραβούν ακόμα παραπέρα και ξεχνάς ότι είναι δημιούργημα μιας death metal μπάντας.  Άμεση αντεκδίκηση  με ανόθευτο σουηδικοφερόμενο ,τιγκαρισμένο σε μελωδικές γραμμές  αλλά και βουτηγμένο σε αίμα μέταλλο. Ανισοταχές σε σημεία , άλλοτε τάχιστο και βιαίο και άλλοτε πιο μεσαίων ταχυτήτων και ρυθμικό, οι τέσσερις  Φιλανδοί εξολλύουν τα πάντα στο πέρασμα τους. Εξημερώνουν οτιδήποτε ζωώδες μέσα σου μετά από αλλεπάλληλα ακούσματα τραγουδιών σαν το ‘’Oceans’’. Και επειδή είναι και δουλευταράδες με ατελείωτες ιδέες, σου κλείνουν το στόμα με το 8λεπτο ‘’A Thorn In Holy Flesh’’ . Δύνανται και πραγματοποιούν να μετατρέψουν μια δύσβατη  σύνθεση σε ευθύβολο και ευπρόσιτο  death metal . Τι μουσική παίζουν τελικά;Εύστροφο ……metal.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n