Nasty Savage - Nasty Savage
Nasty Savage-Nasty Savage
Στην ηλιόλουστη Φλόριντα, το αίμα κάποιων εφήβων κόχλαζε. Μεγαλώνουν ακούγοντας N.W.O.B.H.M. διαμάντια καθώς και τις μεγάλες μπάντες της ηπείρου τους. Το 1983, οι Nightmare μετονομάζονται σε Nasty Savage και παίζουν οι ίδιοι metal μουσική, ακόμα πιο σκληρή από τους δασκάλους τους. Proto-thrash, άγουρο και πρωτόλειο metal στο ντέμο τους ‘’Wage Of Mayhem του 1984 αλλά τα καλά στοιχεία τους είχαν ήδη εμφανιστεί. Πράγματι, τα λαγωνικά της Metal Blade του μύρισαν-τσίμπησαν και ένα χρόνο κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο και να μετατρέπονται σε μια τρομερή power/thrash οντότητα. Σαν οργανίστες βελτιώθηκαν, σαν συνθέτες εξελίχτηκαν. Και κατόπιν (με αλλαγή μόνο της θέση του μπάσου) κυκλοφόρησαν το ‘’ Indulgence’’ το 1987. Άγριοι, επικίνδυνοι, συνέχισαν να ακροβατούν. Ότι τους έλειπε από την μια πλευρά, το δανειζόντουσαν από την άλλη. Και έφτασαν και στον τρίτο τους δίσκο,(αφoύ προηγήθηκε ένα εξαίσιο ep) το “’Penetration Point’’ (1989). Πιο τεχνικοί από ποτέ, πιο βελτιωμένοι δεν υπήρξαν ποτέ στην καριέρα τους. Ο δίσκος σφύζει από συνθετική και παικτική αυτάρκεια. Η νέα δεκαετία τους βρίσκει διαλυμένους και διάφορες επανασυνδέσεις για φεστιβάλς δεν έχουν συνέχεια. Με την σύνθεση του ‘’Penetration Point’’ θα καταφέρουν να βγάλουν ένα δίσκο το 2004, όχι κακό μα δεν είχε κάτι να προσφέρει παραπάνω από συναδελφικά άλμπουμς. Η μπάντα συνεχίζει μέχρι σήμερα με δυο από τα ιδρυτικά της μέλη χωρίς κάτι νέο να φαίνεται στον ορίζοντα.
Με το καλημέρα σας, σε στριμώχνουν στη γωνία. Το νιώθεις ότι σε παγιδεύουν. Το μπάσο ακούγεται τόσο μεστό, τόσο γεμάτο που δυσκολεύεσαι να ανασάνεις, ασφυκτιάς. Τα χρόνια πρόβας των μελών των Nasty Savage έχουν αποδώσει. Η φωνή σκαρφαλώνει και σκαρφαλώνει χωρίς να φοβάται να κοιτάξει προς τα κάτω, στα σολαρίσματα έχουν διάρκεια και απόδοση, οι ρυθμοί είναι καταιγιστικοί. Μοχθηροί αγροίκοι ξεκινήσανε , μοχθηροί συνεχίζουν να είναι. Οκ, με παραγωγό τον Brian Slagel και μηχανικό ήχο τον Jim Morris, δύσκολα να ακούγεσαι αγροίκος και άγουρος, πόσο μάλλον όταν έχουν προηγηθεί και αρκετά χιλιόμετρα στο σανίδι. Στίχοι για ατσάλι, με μουσική από ατσάλι. Τα πάντα παίρνουν φωτιά, πολύ σκληροί για να θεωρηθούν Power Metal, πολύ πιο προσεγμένοι/οργανωμένοι/μελωδοφανείς για να τους πεις Thrashers. Το αγαπημένο μου τραγούδι φτάνει σχετικά γρήγορα και δεν είναι παρά το ‘’Fear Beyond the Vision’’. Εδώ ακροβατούν ανάμεσα στα δυο είδη, παίρνουν ανάποδες στροφές, σε στραβοκοιτάνε απειλητικά. Οι φωνητικές μελωδίες του ρεφραίν είναι άκρως εθιστικές, το βασικό riff καβαλικεύει με περίσσια άνεση τον Βουκεφάλα και το σολάρισμα φέρνει ολική καταστροφή.
Το σύντομο και άμεσο ‘’Metal Knights’’ συγκαταλέγεται στα μεταλλικά άσματα που εξυμνούν την αγαπημένη μας μουσική. Αμόνι κατακούτελα. Ηχητική επιδρομή στο ‘’ Asmodeus’’ με μια επική χροιά στα έγχορδα και την φωνή του Nasty Ronnie να ματώνει αυτάκια Χωρίς μασκαρέματα, μεταλλικές δονήσεις, άμεσες και κάθετες. Δεν υπάρχει κάτι για ύστερα, για το μετά. Ότι απορροφάς είναι εκείνη τη στιγμή, είναι προσωπικό, το νιώθεις να πλησιάζει και να σε φοβερίζει με την αιχμηρότητα του. Διπλές κιθάρες μοιράζουν τρόμο χάρη στις αλλεπάλληλες ριπές τους. Τρομερό τραγούδι στην ‘’NASTY’’ πλευρά του δίσκου είναι το ‘’ Instigator’’. Το κονκλάβιο είκοσι δακτύλων αποφασίζουν να το τερματίσουν πάνω στις ταστιέρες τους και λυσσασμένοι ρυθμοί εκτελούνται χωρίς δεύτερη σκέψη. Εγγενείς μελωδίες γίνονται κομμάτι των συνθέσεων και το συγκριτικό μυαλό χάνεται στο παρελθόν. Καρφωτικοί ρυθμοί και σιδερένια πλέγματα για μεταλλικά αυτάκια.