Rush - Caress of steel

Ότι οι Rush είναι μία από τις πλέον οξυδερκείς μπάντες που έχει βγάλει ο σκληρός ήχος δεν περιμένατε φυσικά να το ακούσετε από εμένα. Αμέτρητα τα δισκογραφικά τους αριστουργήματα, άφταστη η τεχνική τους, βαθυστόχαστοι οι στίχοι τους... ναι, αλλά από το 1976 κι εξής! Αν σήμερα λατρεύουμε τους Καναδούς για δίσκους όπως "2112", "Farewell to kings", "Moving pictures" και πάει λέγοντας, η πρώτη περίοδος της μπάντας, που καλύπτει μόλις τη διετία 1974-75 και τρεις δίσκους ("Rush", "Flight by night" και το παρόν), έχει πρωτίστως ιστορική αξία, αφού δείχνει ανάγλυφα πώς οι Rush τελούσαν αρχικά υπό την πλήρη επήρεια των επιρροών τους, κυρίως των Led Zeppelin, αλλά και άλλων συγκροτημάτων του νεοθρεμμένου τότε hard rock / heavy metal ήχου. 

\r\n\r\n

Το "Caress of steel" ανήκει οπωσδήποτε στην κατηγορία των δίσκων των Rush που γεννήθηκαν στη σκιά των μεγάλων γιγάντων του rock. Εδώ οι Καναδοί κυρίως κοπανάν ανηλεώς, γράφοντας εντυπωσιακά riff και παίζοντας δυνατά, ποιος όμως δεν σκέφτεται ακούγοντας το "Bastille day" ότι θα ήταν ίσως καλύτερα να είχε βάλει στο στερεοφωνικό το "Led Zeppelin IV"; Κι αυτή η σκέψη γίνεται όλο και πιο επίμονη όταν ακολουθούν τα παντελώς αδιάφορα "I think I’m going bald" και "Lakeside park", συνθέσεις που ακόμα κι ο Geddy Lee έχει απορρίψει με μελλοντικά του σχόλια.

\r\n\r\n

Φυσικά, τους Rush τους θυμόμαστε κυρίως για τις επικές συνθέσεις τους και το "Caress of steel" προσφέρει δύο τέτοιες. Για το μεν "Fountain of Lamneth" που καλύπτει όλη τη δεύτερη πλευρά δεν έχω να πω πολλά, αφού φανερώνει τις folk εμμονές της μπάντας, που τότε πήγαιναν χέρι χέρι με τις heavy αναζητήσεις της τριάδας (και πάλι λοιπόν η αύρα των Led Zeppelin!). Δεν μπορώ να πω ότι το τραγούδι εντυπωσιάζει, γι’ αυτό προχωρώ στο συγκλονιστικά υπέροχο "The necromancer", που κυριολεκτικά σηκώνει από μόνο του και τους 75 πόντους που δίνω στον δίσκο. Εδώ έχουμε ένα εννιάλεπτο θαύμα που έδειχνε ότι το συγκρότημα είχε να δώσει πολύ περισσότερα από στείρες μιμήσεις των θεών του heavy rock, αφού συνδύαζε ατμόσφαιρα, πάθος, ορμή και μελωδία. Είναι πραγματικά κρίμα που το τραγούδι αυτό έμεινε θαμμένο σε έναν μάλλον μέτριο δίσκο, αλλά ας μην τα θέλουμε κι όλα δικά μας. Αρκεί που οι Rush το έγραψαν και το ηχογράφησαν!

\r\n\r\n

Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι η αξία του "Caress of steel" είναι κυρίως ιστορική, με την εξαίρεση του από κάθε άποψη καταπληκτικού "Necromancer". Εκείνο που πραγματικά μου κεντρίζει το ενδιαφέρον είναι το πόσο heavy ακούγονταν οι Rush στα πρώτα τους βήματα. Σίγουρα για τον νεαρό οπαδό στα μέσα της δεκαετίας του ’70, οι Καναδοί θα ηχούσαν σαν πρώιμο heavy metal. Αλλά κάτι τέτοιο λίγη σημασία έχει πια, αφού η ιστορία τείνει να ρίχνει σκοτάδι στα ασήμαντα συμβάντα και το φως στα σημαντικά. Και ό,τι συνέβη από το 1976 κι εξής για τους Rush, τούτο είναι το σημαντικό, πιστέψτε με.

\r\n\r\n

Κων/νος Χρυσόγελος

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n