Ereb Altor - By Honour

Οι Doomάδες Isole υπάρχουν από το 1991. Ναι, τόσο παλιοί είναι. Απλά μέχρι το 2004 λέγονταν Forlorn και πιθανότατα να το άλλαξαν μιας και υπάρχουν αρκετές μπάντες με αυτό το όνομα ενώ οι συγκρεκριμένοι μέχρι τότε δεν είχαν βγάλει και κανά επίσημο άλμπουμ. Η ραχοκοκαλιά της μπάντας ήταν ανέκαθεν οι ιδρυτές Daniel Bryntse και Crister Olsson και το είδος που υπηρετούσαν το επικό doom metal. Επικότατο. Οι επιρροές από Bathory (της επικής φυσικά περιόδου) πολλές και έτσι το 2003 γεννιούνται οι Ereb Altor με σκοπό να κυκλοφορήσουν μόνο δυο άλμπουμ (γι αυτό και ο δεύτερος ονομάστηκε ''The End'') τιμής στον Ψηλό Σουηδό. Το demo ''Awakening'' βρίσκει τους δυο φίλους και συναδέλφους να παίζουν τα πάντα, διασκεδάζοντας παίζοντας στο ύφος των ηρώων τους. Αυτά ήδη το 2003. Υπογράφουν με την I Hate Music και κυκλοφορούν το ντεμπούτο τους ''By Honour'' το 2008 μιας και είχαν πάρει μπροστά δισκογραφικά και οι Isole. Το παραγωγικότατο ντουέτο δισκογραφεί ασταμάτητα (πλέον και οι δυο μπάντες μέσω της Napalm Records) σαν Isole αλλά και το δεύτερο άλμπουμ των Ereb Altor δεν αργεί να έρθει (2010). Τελικά αποφασίζουν να συνεχίσουν το προτζεκτ των Ereb Altor προσθέτοντας σταδιακά και νέα μέλη αλλά και αλλάζοντας αργά αλλά σταθερά και το ύφος τους σε πιο Viking/Black Metal μονοπάτια. Η αγάπη για τους BATHORY δεν χάθηκε ποτέ (ολόκληρο tribute album έβγαλαν ''Blot, ilt, taut''-2016) ενώ από το θάνατο του μπασίστα Mikael  το 2022, πλέον τα 3/4 της σύνθεσης είναι ίδια με αυτά των Isole με το φετινό ''Hälsingemörker'' να είναι πολύ δυνατό. Τους έχουμε δει και σαν συναυλιακό πακέτο και στάξαμε/νιώσαμε.

Περιγραφή μουσικής κατεύθυνσης δεν χρειάζεται να κάνουμε. Μια λέξη αρκεί και αυτή δεν είναι παρά BATHORY. Άρα περνάμε σε περιγραφή συναισθημάτων που προκαλούνται στις συνθέσεις και τι μας οδηγεί σε αυτά. Μια πεντάλεπτη ορχηστρική εισαγωγή βασισμένη σε πλήκτρα (και με μια αντίστοιχη κλείνει ο δίσκος) δεν είναι πάντως κάτι που σε προιδέαζε για το τι θα επακολουθούσε. Εκτός αν είχες ακούσει από παλιότερα Forlorn ή σε είχαν ενημερώσει για την αγάπη τους προς τον Quorthon. Όπως και να χει, με το που ξεκινήσει το Awakening  (που υπήρχε και στο demo σε λίγο διαφορετική έκδοση) αρχίζεις να νιώθεις υγροποιημένο ατσάλι να κυλά στις φλέβες σου. Μεσαίες ταχύτητες, επιτηδευμένα φωνητικά που φέρνουν αρκετά προς τον Ψηλό, οργανικός ήχος με αμέτρητες συγχορδίες, ατμόσφαιρα βγαλμένη από χιονισμένα δάση και πολεμικά τοπία. Λίγα λόγια, πολύ μουσική. Σύντομες λεκτικές αφηγήσεις για να ανοίξει ο νους και να δεχτεί τις φανταστικές ενορχηστρώσεις που θα σε τηλεμεταφέρουν σε μάχες, θα σου τιμήσουν ιδανικά, θα σε κάνουν να νιώσεις ότι βρίσκεται κάτω από ένα δέντρο που φυλλοβολά μέσα στο καταφθινόπωρο. Χωρίς βιασύνες, χωρίς προσμίξεις, χωρίς αποπροσανατολισμούς, σε πιάνουν από το χέρι νοητικά και σε οδηγούν εκεί που θέλουν με σταθερά βήματα. Ήδη στο πρώτο δεκάλεπτο, έχεις χαθεί στο κόσμο των Ereb Altor, δίπλα σε αυτό που απεικονίζει το εξώφυλλο.

Αρετές. Θετικές. Όπως η Τιμή. Ζούμε με Τιμή, πεθαίνουμε με Τιμή. Αν το πιστεύεις, νιώθεις τα κιθαριστικά βελονιάσματα να σε πονάνε ακόμα περισσότερο. Νιώθεις την φωνή που προσφωνεί αυτές τις λέξεις να σε κόβει ακόμα περισσότερο. Αυτή η υπνωτική επανάληψη σταματά για να μας εκμυστηρευτούν κάποια κιθαριστικά μυστικά και να ανοίξουν τους τυμπανιστικούς μας ορίζοντες. Και μετά επιστροφή στην ονειρική ηχητική τους παρήχηση. Η λατρεία προς τους Bathory είναι σαρωτική αλλά χωρίς να αντιγράφουν. Παίζουν όπως θα έπαιζε ο Quorthon αν έβγαζε ακόμα ένα δίσκο των Bathory, δεν κλέβουν θέματα, ΜΟΝΟ τρόπο εκδήλωσης και προσέγγισης του επικού τους ήχου. Δανείζονται τους σπόρους των διαμαντιών που ακούγανε ολημερίς σε ηλικία 16-17 χρονών (δηλαδή τα Hammerheart και Twilight of the Gods) και τους κατεύθυνε τα μουσικά γούστα στη συνέχεια. Μέχρι και το φωνητικό φαλτσάρισμα προσπαθούν να ιδιωτικοποιήσουν. Όλα τα τραγούδια κινούνται στο ίδιο ύφος (πάντα λίγο πιο doomάτα σε σχέση με τα είδωλα τους) και ποιότητα κάνοντας με να αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποιο ως καλύτερο. Ίσως το ''Wizard'', μόνο και μόνο επειδή είναι η τελευταία ολοκληρωμένη σύνθεση και νιώθεις πλέον το άγχος ότι θα... τελειώσει.