Spartan Warrior - Hell to Pay
ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ
Στο μουσικό κίνημα του N.W.O.B.H.M. στις αρχές των 80 βγήκαν πολλές αξιόλογες μπάντες. Κάποιες περιορίστηκαν μόνο σε demos και singles, κάποιες κυκλοφόρησαν δίσκους αλλά τελικά δεν άντεξαν πολύ και κάποιες έγιναν πασίγνωστες και θερίζουν τον πλανήτη Metal μέχρι σήμερα. Οι Spartan Warrior ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία. Δημιουργήθηκαν το 1980 και κυκλοφόρησαν δυο αξιολογότατους δίσκους, τους ‘’ Steel n' Chains’’ και ‘’ Spartan Warrior’’, 1983 και 1984 αντίστοιχα, με την ίδια σύνθεση . Μάλιστα ο δεύτερος δίσκος τους κυκλοφόρησε και από την κραταιά Roadrunner Records αλλά δεν καταφέρανε το κάτι παραπάνω και διαλύθηκαν το 1985. Fast Forward στο μέλλον, 2006 και η μπάντα επανασυνδέεται με την αυθεντική σύνθεση πλειν του ενός κιθαρίστα. Το 2010 καταφέρνει να βγάλει τον τρίτο της δίσκο μετά από τόσα χρόνια (Behind Closed Eyes) που προσωπικά με είχε αφήσει κατευχαριστημένο. Και να που φτάνουμε στο 2018, με πλέον μόνο τους (αδερφούς;) Wilkinson να έχουν μείνει στην μπάντα και νέο συμβόλαιο με την ποιοτική Pure Steel Records η οποία θα βγάλει το νέο τους δίσκο ‘’Hell To Pay’’ σε cd στις 23 Φεβρουαρίου.
Κρύος ιδρώτας στο πρώτο τραγούδι. Κοινοτυπία, κουραστικό τέμπο και φάλτσα φωνητικά. Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι καθόλη την διάρκεια του δίσκου. Το ‘’Bad Attitude’’ έχει πολύ πιο προσεγμένες φωνητικές μελωδίες, ωραίες μπασογραμμές και όμορφο σολάρισμα παρόλο που βασίζεται σε ένα-δυο riffs ο βασικός σκελετός του τραγουδιού. Στα της συνέχειας του δίσκου, τα πάντα κυλούν αναμενόμενα και όμορφα αλλά ο χρόνος δεν θα είναι με το μέρος τους μιας και ήδη από την τρίτη ακρόαση ήθελα να προσπεράσω τραγούδια. Μεγάλο φταίξιμο μέρος του φταιξίματος παίρνει το drumming που είναι άνευρο και μονότονο. Όπως και η φωνή που δεν νιώθει σε σημεία, ακούγεται απλά σαν να επαναλαμβάνει λέξεις χωρίς να υπάρχει συναίσθημα. Από την άλλη έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στα έγχορδα που μετουσιώνουν το σωστό πνεύμα του heavy metal. Οι ρυθμοί πέφτουν στο ‘’ Something to Believe’’ και τους ταιριάζει. Η φωνή δεν ταλαιπωρείται και ακούγεται όμορφα, ακουστικές κιθάρες αραδιάζουν μελωδίες. Και καπάκι και το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, το ‘’Walls Fall Down’’. Οι κιθάρες γλιστράνε, ιδρώτας χύνεται σε υψηλές ταχύτητες και η πυξίδα του χρόνου αποπροσανατολίζεται ως προς το τι χρονιά έχουμε. Καλά τραγούδια υπάρχουν αλλά όχι τόσο ώστε να καταθέσω χρήματα (για πρώτη φορά σε δίσκο των Spartan Warrior).