Γάμος α αλα Φιλανδικά

Οι Korpiklaani χαίρονται μεγάλης αγάπης από πολλούς οπαδούς της FOLK Metal και πολλού μίσους από την Folk METAL. Για να γίνω πιο κατανοητός, δίνουν περισσότερη βάση στο πρώτο συνθετικό παράς το δεύτερο και αυτό δίχασε πολλούς οπαδούς. Πάντως για να βρίσκονται τόσα χρόνια ενεργοί, σημαίνει ότι έχουν πολλούς ακόμα. Ξεκίνησαν το 1993 σαν Shamaani Duo, αργότερα σε Shaman , όνομα με το οποίο κυκλοφόρησαν και δυο πολύ καλούς δίσκους. Την ίδια εποχή όμως ξεκινούσαν και οι Βραζιλιάνοι Shaman του πολύ γνωστού Matos (Angra/Viper) και έτσι από το 2003 και μετά ονομάστηκαν Korpiklaani (όνομα που δεν χαίρει αξιοπρέπειας στην Ελλάδα, σαν όνομα πάντα μιλώντας…). Από τον δεύτερο δίσκο και μετά υπήρξε πλήρης συνθετική αλλαγή με μοναδικό αρχικό μέλος τον Jonne Järvelä ενώ και μουσικά βελτιώθηκαν πολύ. Δυστυχώς για μένα, τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει πολύ πιο folk από όσο θα ήθελα. Ο τελευταίος τους δίσκος, ‘’Noita’’ ήταν αρκετά καλός, ενώ μετά από εννιά δίσκους σαν Korpiklaani δικαιούνταν και το πρώτο τους ζωντανό. Όπως λέει και ο τίτλος του δίσκου, ‘’live at the Masters of Rock’’ είναι οι ηχογραφήσεις στο αντίστοιχο καλοκαιρινό φεστιβάλ που γίνεται στην Τσεχία (συγκεκριμένα το 2014 και 2016).

Ας ξεκινήσουμε με το μουσικό κομμάτι. Η μουσική των Korpiklaani από την φύση της διασκεδαστική, ανεβαστική, εύθυμη. Οι ρυθμοί δίνουν και παίρνουν, οι κιθάρες σιγοντάρουν με το βιολί και το αρκοντεόν, οι στίχοι είναι τις περισσότερες φορές στην μητρική τους γλώσσα (Φιλανδοί). Κάποια στιγμή νιώθεις ότι είσαι σε Ρώσικο γάμο και ξενερώνεις γιατί το πολύ παραδοσιακό, το βαριέται και ο Έλληνας παπάς. Από την άλλη πανεύκολα κατεβαίνουν οι μπύρες και η όρεξη για χορό, έστω και χαζοχαρούμενα για τα ελληνικά δεδομένα. Όταν τα πιο άγρια όργανα διευθύνουν την ζωντανή ορχήστρα (εννοώντας την ίδια την μπάντα) των Korpiklaani, τα πράγματα βελτιώνονται σαφώς αν και η μάχη είναι άνιση αριθμητικά υπέρ των πιο βλάχικων. Από την μεριά των επιλογών, δύσκολα κάποιος θα μείνει δυσαρεστημένος. Δυο δισκάκια που συνολικά περιλαμβάνουν 38 τραγούδια, δεν μπορεί να είναι παρά περιεκτικότατα. Θα χορτάσεις υλικό από τους τελευταίους του δίσκους ενώ θα πάρεις μια γερή γεύση και από το παρελθόν τους. Όλα τα τραγούδια τους είναι αρκετά σύντομα, ρυθμικότατα και προκαλούν πρόκληση στην όρεξη του ακροατή. Σε περίπτωση πρώτης επαφής κάποιου με την μπάντα ακούγοντας αυτό το Live, νομίζω ότι θα τον κερδίσει αφού κάνουν αυτό που τους χαρακτηρίζει σαν μπάντα. Δεν τους βλέπω τόσο πολύ σαν καλλιτέχνες παρά σαν διασκεδαστές.