Disarray - The Darkening

H Σουηδία μας προμηθεύει ασταμάτητα με αμέτρητες μπάντες όλων των ειδών. Καινούρια δύναμη στο χώρο του thrash metal, οι Disarray. To συγκρότημα δημιουργήθηκε το 2022 και ήδη έχει κυκλοφορήσει δυο δίσκους δουλεύοντας ασταμάτητα. Βάζοντας το προηγούμενο υλικό τους προς ακρόαση μιας και δεν τους γνώριζα πρωτύτερα γνώρισα μια μπάντα που περιείχε μπόλικη βιαιότητα χωρίς να εξαλείφει από την παλέτα του τις πιο μελωδικές στιγμές. Βέβαια σε ένα χώρο που δεν έχει πολύ χώρο για πρόοδο, πολλές φορές νιώθεις (και ίσως ισχύει) ότι τα έχεις ξανακούσει όλα τα μουσικά τους θέματα και δεν μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Η μπάντα επιστρέφει με ένα ep 25 λεπτών, το ''The Darkening''το οποίο θα κυκλοφορήσει 24 του Οκτώβρη σε cd από την Jawbreaker Records. Πλέον, η μπάντα είναι τριμελής(έφυγε ο μπασίστας τους) και συνεχίζουν ακάθεκτοι και γόνιμοι αφού μέσα σε ένα χρόνο ξαναμπήκαν στο στούντιο (το Endarker του Devo Andersson) για την ηχογράφηση αυτών των τεσσάρων νέων τραγουδιών συν άλλων δυο ζωντανών ηχογραφήσεων.

Αν και Σουηδοί, ακούγονται σαν Τεύτονες. Προσκυνάνε τα τότεμ των Kreator (περισσότερο) και Sodom (λιγότερο). Προσθέστε ότι έχουν βελτιωθεί και σαν παίκτες, ακούγονται πιο τεχνικοί, ειδικά στις κιθάρες. Και πολλά περισσότερα σολαρίσματα. Άρα όλα καλά; Ναι, αν σου αρέσουν τα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Αλλά πόσες μπάντες αντέχεις που θυμίζουν η μια την άλλη χωρίς κάτι να τους ξεχωρίζει; Όπως και να χει, το ep ξεκινά θριαμβευτικά με το ''Poltergeist'', σαρωτικό, παίρνει σβέρκους αμπάριζα. Το ''Lord of Lies'' προλογίζεται με leads που έχει ευλογήσει ο Dave Mustaine και ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς. Καλές ιδέες υπάρχουν και στο ρυθμικό κομμάτι, ειδικά στα τύμπανα που  σηκώνουν καταιγίδες.Αρκετά πριμαριστός ήχος, με δυναμική παραγωγή, καλύπτει κάποια ηχητικά αδειάσματα. Η φωνή Lucas θυμίζει έντονα αυτήν του Petrozza (αμέτρητοι οι οπαδοί αυτού του είδους φωνητικών) και τα πάει περίφημα όσο αφορά το βιτριόλι που στάζει. Το ep συνεχίζει ακάθεκτα να πληγώνει με μυτερά riffs και είναι αλήθεια ότι οι δυο νεαροί κιθαρίστες παίζουν πολύ τεχνικά και στοχευμένα. Εκτός των τεσσάρων νέων τραγουδιών, ακούμε και δυο παλιότερα, ένα από κάθε τους δίσκο, παιγμένο ζωντανά. Εδώ νιώθουμε την ωμότητα που διακυβεύεται ανάμεσα στις συνθέσεις του αλλά διαφαίνεται και η βελτίωση όσο αφορά την τεχνική και την τραγουδοποιία. Αν αποκτήσουν και λίγο περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα, θα πάνε πιο ψηλά. Προς το παρόν προτιμάμε το παρόν ep από το προηγούμενο υλικό τους. 

Υ.Γ. Το παρακάτω video-clip είναι από το δεύτερο τους άλμπουμ και όχι από το νέο ep αλλά δεν υπάρχει διαθέσιμο κάποιο υλικό για ποστάρισμα.