Sacrifice - Tears

Sacrifice. Αν είχα επιλέξει αυτό το όνομα για τη δική μου μπάντα, δυο τινά είναι πιθανά. Είτε λατρεύω τους Motorhead αλλά τους γνώρισα μετά το 1995 που κυκλοφόρησε ο συνονόματος δίσκος τους, είτε προσκυνώ τους Venom και έχω χιλιοτραγουδήσει το ομώνυμο τραγούδι από το Black Metal άλμπουμ του 1982. Οι συγκεκριμένοι Sacrifice μας έρχονται από την Ιαπωνία με έτος ίδρυσης το 1985 άρα η επιλογή τους έγινε με βάση τους Venom. Όχι ότι δεν έχουν μπόλικη μοτορχεντίλα μέσα τους αλλά οι Venom υπερτερούν. Έτσι και αλλιώς μιλάμε για thrash metal, τουλάχιστον στα πρώτα βήματα τους. Στην περίοδο 1985-1992 όπου και διαλύθηκαν κυκλοφόρησαν τρεις δίσκους με τους δυο τελευταίους τους να επανακυκλοφορούν για πρώτη φορά εκτός Ιαπωνίας από την      Relics from the Crypt (Dying Victims Productions) σε cd (με slipcase και patch) και βινύλιο (δυο χρώματα) στις 19 Δεκέμβρη.

Η σύνθεση των Sacrifice όπως και η μουσική τους έχει αλλάξει πολύ από το ντεμπούτο ''Crest of Black'' μέχρι το τελευταλιο τους άλμπουμ ΄΄Tears'' που παρουσιάζουμε παρακάτω. Μοναδικό κοινό μέλος, ο τραγουδιστής Sugiuchi Akira (ιδρυτής της Spiritual Beast εταιρίας, ξέρετε, σιντάκια εκ Ιαπωνίας προερχόμενα κτλ). Μουσικά, o thrash ήχος αμβλύνθηκε σε κάποιο βαθμό. Πάμε στα περί δίσκου τώρα. Το φάντασμα των  Venom εμφανίζονται αμέσως στο ''Never Land Never Again''. Γκρουβάτο και βρώμικο συγχρόνως. Με μπασογραμμές  να σε σφυροκοπούν ανελέητα. Τα φωνητικά, βραχνά, μοναδικά, hate or love καταστάσεις. Κάπου μεταξύ Cronos και Lemmy, όπως και η μουσική τους. Ένα επιθετικό συναίσθημα μας διαπερνά, μάλλον λόγω αμεσότητας και ευθύτητας. Χωρίς πολλά πολλά, μια πάνκικη αντίληψη. Αντίληψη έτσι, ΟΧΙ ήχος. Μπορεί να μιλάμε για μια κιθάρα άλλα όταν σολάρει ο Hiroyuki Murakami η συγκεκριμένη περνάει τα πάνδεινα. Στο ''Breaking the Silence of the Night '' βλέπουμε ένα πιο rock 'n' roll προσωπείο, απλά πιο σπινταριστό. Όλα πιο απλά, πιο βατά, πιο τσαμπουκαλεμένα. Το ότι είναι Ιάπωνες, κρύβεται καλά. Δεν ακούμε κάτι παραδοσιακό ή κάτι στη γλώσσα τους. ΜΟΝΟ λεκιασμένο heavy/thrash metal που φτύνει λέξεις και riffs στο πρόσωπο σου. Το ''Broken Heroes'' έχει μια σκοτεινή αύρα στη εισαγωγή του  και όταν ξεκινά, τα χώνει στο μέγιστο. Σκεφτείτε Ιαπωνικές μπάντες σαν τους Abigail και Sabbat να διασκευάζουν Metallica και Megadeth των 90ς. Σφροδρότητα και χυμαριό με το ''Time Slips Through in Front of Your Eyes '', ατελείωτα σόλος στο ''Do I Fight for God'', παλιομοδίτικο thrash στο ''Hardest Life'' και μια απροσδόκητη διασκευή σε Strapps (hard rock,1977), αρκετά πιστή, απλά πιο εκρηκτική. Έχουν και οι δυο γρέζι στη φωνή πάντως. Συμπερασματικά, έχουμε ακόμα thrash μπολιασμένο με πιο motorheadίλα από ποτέ αλλά και γενικότερα πιο heavy (εννοώντας πιο ήρεμα) ακούσματα και απόδειξη αυτού και η διασκευή που επιλέξανε. Για όσους αρέσκονται σε Venom/Motorhead ακούσματα, τσεκάρουν όπως και τον προηγούμενο που επανακυκλοφορεί και εκείνο από την ίδια εταιρία/ημερομηνία.