Talizman - Taken by Storm

Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι να ανακαλύψει πλέον κάποιος ένα χαμένο demo που να αξίζει κυκλοφορίας. Ο ήχος του μπρεί να είναι χείριστος, τα τραγούδια λιγοστά, τα μέλη εξαφανισμένα, τα ποσά που ζητιούνται για τα δικαιώματα υπερβολικά. Άσε που τα τελευταία χρόνια έχει (αναποδο) γυριστεί σχεδόν κάθε πέτρα που μπορεί να κρύβει από κάτω κάποιο πολύτιμο μέταλλο. Κάθε φέτος και δυσκολότερα λοιπόν αλλά η υπομονή και επιμονή κάποιων ανθρώπων το κάνει εφικτό. Σε μια τέτοια πέτρα είχε κρυφτεί ένα εκπληκτικό demo, τριάντα χρόνια πριν (1992). Το όνομα της μπάντας Talizman και το demo ‘’Taken By The Storm’’. Οι πληροφορίες ελάχιστες, ένα ακόμα Αμερικάνικο συγκρότημα (California) που δημιουργήθηκε στα τέλη των 80ς και έβαλε το δικό του λιθαράκι στο power/prog κτίσμα. Η δική μας Cult Metal Classics Records κατάφερε να το κάνει να δει το φως της δημοσιότητας κυκλοφορώντας το σε 500 cds με deluxe slipcase, 12σέλιδο βιβλιαράκι με τις απαραίτητες πληροφορίες και remastered ήχο.Ήδη διαθέσιμο γι αυτό και τρέχουμε γρήγορα να το συμπεριλάβουμε στις δισκοθήκες μας, δεν εμφανίζονται κάθε μήνα τέτοια διαμαντάκια.

Αν κάποιος με ρωτούσε ποιες μπάντες μου θυμίζουν σαν ήχος και μελωδίες οι Talizman, η απάντηση θα ήταν Hittman και Titan Force. Από το πρώτο τραγούδι ‘’ The Nightmare Is Over’’ γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε συνθέσεις γεμάτες λυρισμό και δύναμη συνάμα. Ραδιούργες μελωδίες που περνάνε σχεδόν απαρατήρητες μέσα από ατσάλινα riffs αλλά στη συνέχεια αυγατίζουν την εθιστικότητα κάθε σύνθεσης. Υψίσυχνα φωνητικά, μεσαίες ταχύτητες, solos, ζεστή παραγωγή, νεανικός ενθουσιασμός. Δεύτερο και καλύτερο τραγούδι το αγαπημένο ‘’ I Still Chase Charlie ‘’. Εδώ είναι εμφανέστατες οι συγκρίσεις με τις μπάντες που προαναφέρθηκαν. Σαγηνευτικές αρμονίες, φωνητικά που καλπάζουν στα σύννεφα, διπλές κιθάρες που συμπλέκονται και αποδίδουν τα μέγιστα. Το ρευστό μέταλλο εδώ στερεοποιείται και σε τιμά όλα τα χαρακτηριστικά που κάνει το αγνό US POWER/PROG METAL των 80ς/90ς να είναι τόσο αγαπητό σε μια μερίδα οπαδών. Οπαδοί που μεταξύ τους έχουν κοινό μυστικό ότι εκτός από την λατρεία τους για  το Αμερικάνικο ατσάλι ,υπάρχει και αυτή για πολύ πιο μελωδικά πράγματα που φτάνουν στο AOR. Όψιμη απορία μεν, κατανοητή δε. Πιθανότατα δεν θα ξενίσει τέτοιους ακροατές το ‘’Wicked Woman’’ που ακούγεται αρκετά διαφορετικό από ότι προηγήθηκε μέχρι στιγμής. Με επιρροές από 70ς μπάντες, πιο boogie, πιο ρυθμικό και μελωδικό, έχει και αυτό το τραγούδι το δικό του ενδιαφέρον αν και θα προτιμήσω την πιο σκληρή εκδοχή της μπάντας.

Δυο οι ορχηστρικές στιγμές του δίσκου. Η πρώτη λειτουργεί σαν ένα ευχάριστο διάλειμμα πριν την ηχητική παρέλαση του ομώνυμου τραγουδιού. Ακουστικές συγχορδίες από δυο κιθάρες και ένα μπάσο που δραστηριοποιείται ακόμα περισσότερο χαρίζοντας όγκο συνδράμοντας στη δύναμη του ήχου τους. Το ομώνυμο έρχεται βρίσκοντας σε κατάλληλα προετοιμασμένο και σε ποδοπατά. Λυρικό, δραματικό power/prog το οποίο τονίζει τον οργανικό του ήχο και προσφέρει γόνιμο έδαφος το οποίο καρποφορεί από μελωδίες. Αγέρωχα φωνητικά, ρυθμοί που εδραιώνουν τη βάση, riffs διεκπαιρώνουν τη συνολική καταστροφή. Το κόψιμο στη μέση του τραγουδιού έρχεται αναπάντεχα και μεταμορφώνει το τραγούδι σε κάτι πιο πειθαρχειμένο και ελαφρώς λυπημένο μόνο και μόνο για να αποδιοργανώσουν με τη συσωρευμένη κιθαριστική ευστοχία στη συνέχεια. Οι μπασογραμμές στη εκκίνηση του ‘’Call of the Wild’’  μου φέρνουν πάντοτε στο ντεμπούτο των Twisted Sister. Σύντομα  χορηγείται φαρμακευτική αγωγή ταχυπορίας, εξαγριωμένων riffs και επαναλαμβανόμενου και εθιστικού ρεφρέν που συνεχίζεται μέχρι το πέρας της σύνθεσης. Άσε που θα λατρέψετε τσιρίδες που ακούγονται σε συχνότητες επικοινωνίας με εξωγήινες μορφές. Φρενιασμένος ρυθμός και τεχνικό παίξιμο  από τον David Schmidt (Hexx) σε μια γενικότερα μελωδική και ερωτική σύνθεση χωρίς να μειοδοτείται η χρήση των κιθάρων. Αλλεπάληλλες σεισμικές δονήσεις από τα έγχορδα, τυμπανιστικός βρασμός αλλά η φωνή....μέλι. Δεύτερη  ορχηστρικός οργασμός, πλημμυρισμένος από την  τεχνική κατάρτιση των εκτελεστικών οργάνων του συγκροτήματος και κλείσιμο με το ‘’Child of the Night’’ και έντονες Iron Maiden και Queensryche επιρροές. Το τραγούδι αιμοραγεί αρμονίες που διοχετεύονται  εσωτερικά σου και ηχούν σιωπηλά ξανά και ξανά ακόμα και όταν έχει θριαμβεύσει η απόλυτη σιωπή. Συγκλονιστική εκτέλεση γεμάτη πάθος, μια σχεδία σωτηρίας στον σημερινό άγονο ωκεανό ηχητικής βαρεμάρας και στειρότητας. Νιώστε τα σόλος σαν μαστιγώματα αστραπής, τις φωνητικες ακροβασίες σαν κρεμάλα που σφίγγει τον κλοιό γύρω από το λαιμό σας. Προτεινόμενο με κλειστά μάτια και ορθάνοιχτα αυτιά.