Monuments
Στην ηλιόλουστη Φλόριντα, το αίμα κάποιων εφήβων κόχλαζε. Μεγαλώνουν ακούγοντας N.W.O.B.H.M. διαμάντια καθώς και τις μεγάλες μπάντες της ηπείρου τους. Το 1983, οι Nightmare μετονομάζονται σε Nasty Savage και παίζουν οι ίδιοι metal μουσική, ακόμα πιο σκληρή από τους δασκάλους τους. Proto-thrash, άγουρο και πρωτόλειο metal στο ντέμο τους ‘’Wage Of Mayhem του 1984 αλλά τα καλά στοιχεία τους είχαν ήδη εμφανιστεί. Πράγματι, τα λαγωνικά της Metal Blade του μύρισαν-τσίμπησαν και ένα χρόνο κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο και να μετατρέπονται σε μια τρομερή power/thrash οντότητα.
Αν ήμουν ιστορικός, θα είχα πολλά να γράψω για τα πρώτα χρόνια των Heathen. Οι Αμερικανοί , από το 1984 που δημιουργήθηκαν από τους Lee Altus (κιθάρα) και Carl Sacco (ντραμς). Πολλές αλλαγές μελών, πολλά τρεξίματα σε ένα bay area που έβραζε εκείνη την περίοδο. Με μια γρήγορη ματιά ας αναφέρουμε ότι από τις τάξεις των Heathen πέρασαν οι Jim Sanguinetti (κιθάρα- έφυγε και έφτιαξε τους Mordred), Sam Kress (φωνή, έφτιαξε το τρομερό ζάιν ‘’Whiplash’’), Paul Baloff (Exodus) kκαι πολλοί άλλοι.
Τι κοινό έχουν οι κυκλοφορίες της Intense Records; Έχουν χριστιανικό στίχο και μια φωτογραφία του πάστορα Bob Beeman να προσκαλεί τους νεαρούς Αμερικάνους μεταλλάδες στο σωστό δρόμο. Και είναι πολλές οι μπάντες και σε διαφορετικά metal παρακλάδια. Σειρά των Καλιφορνέζων Deliverance που σε ένα μήνα θα κυκλοφορήσουν το νέο τους δίσκο και γιορτάζοντας και την επιστροφή του κιθαρίστα της μπάντας που έπαιζε στο ομώνυμο ντεμπούτο τους το 1989.
Έχεις ακούσει Dementia; Ρωτάει κάποιος…Δυο και μόνο μπορούν να είναι οι απαντήσεις. Η πρώτη είναι όχι και πιθανότατα αυτός που την δίνει να μην έχει επαφή με το thrash metal . Η δεύτερη απάντηση είναι: για ποιους από όλους τους Dementia μιλάμε. Μιλάμε για καμιά εικοσαριά μπάντες με αυτό το όνομα. Καταραμένο όνομα. Όσοι το ζήλεψαν και βάπτισαν έτσι την μπάντα τους, απέτυχαν, εμπορικά πάντοτε μιλώντας. Σχεδόν όλες άνηκαν στο χώρο του thrash ή του death metal ήχου. Ταξιδεύουμε στο χρόνο σε μια από τις 50 πολιτείες των Η.Π.Α.
Αγαπάμε Thrash Metal (αν και συγκρινόμενο αριθμητικά έχει τις λιγότερες αγαπημένες μου μπάντες). Αγαπάμε και τις Christian/White Metal μπάντες όσο και αν μερικές φορές έχουν τόσο χαζό ή εκφοβιστικό στίχο όπου μου έρχεται να σπάσω το cd/βινύλιο. Αγαπάμε Αγγλικό metal προηγούμενων δεκαετιών μιας και βγήκαν πολλά διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα από εκεί. Αγαπάμε το συνδυασμό αυτών όταν η ποιότητα μάλιστα φθάνει υψηλό σημείο. Αγαπάμε Detritus. Μια μπάντα από το Bristol που αποφάσισε να θρασάρει άγρια και να τιμά τα Θεία μαζί.
Λίγο πολύ, όλοι ξέρουμε τους Manilla Road. Ειδικά στην Ελλάδα που τους έχουμε σε μεγάλη εκτίμηση και τους αγαπάμε πολύ. Πάνω κάτω, ξέρουμε τις περισσότερες πληροφορίες που τριγυρίζουν τις πάμπολλες κυκλοφορίες τους και ειδικότερα ότι βγήκε από το ‘’Crystal Logic’’ μέχρι και το ‘’The Courts Of Chaos’’ και καθένας από αυτούς τους δίσκους θεωρείται και ΕΙΝΑΙ μνημείο. Ίσως να μην γνωρίζουμε λίγα πράγματα για το κάτω από ποιες συνθήκες βγήκε ο έβδομος και τρισμέγιστος δίσκος τους ‘’Out Of The Abyss’’, ο πιο σκληρός τους μέχρι τότε, που θράσιζε σε σημεία και ξενέρωσε αρκετούς οπαδούς τους τότε.
Ο χαβαλές και το χιούμορ είναι από τα γνώριμα χαρακτηριστικά του thrash metal. Όχι μόνο στιχουργικά, αλλά ακόμα και το ντύσιμο, στις πόζες, στο εξώφυλλο, στις συνεντεύξεις, στο σανίδι. Μια τέτοια μπάντα υπάρχει στην Ελβετία από το 1988 και ενώ ακόμα συνεχίζει ( με τα τρία από τα τέσσερα αυθεντικά μέλη να είναι ακόμα παρόντα) έχει κυκλοφορήσει μόνο τρεις δίσκους και τρία eps στα 30 χρόνια. Δεν θα τους έλεγες και παραγωγικούς. Τα πρώτα τους demo βγήκαν την εποχή που το thrash θέριζε όλο τον πλανήτη και οι Ελβετοί είχαν περίσσια τεχνική που την πρόσθεσαν στις δικές τους ιδέες.
Αν κάποιος αναζητήσει thrash μπάντες των 80ς στην Αυστραλία, μάλλον θα καταλήξει στους τίγκα επηρεασμένους από Metallica, Mortal Sin και τους τίγκα επηρεασμένους από Slayer, Hobb’s Angel Of Death (φως φανάρι). Μπάντες που προσφάτως είναι και επαναδραστηριοποιημένες. Από εκεί και πέρα υπήρξαν και μερικές ακόμα, άγνωστες κατά κύριο λόγο αλλά χωρίς να σημαίνει και ανάξιες λόγου. Οι Addictive από το Σύδνευ, ήταν μια μπάντα που κατάφερε στο χρονικό διάστημα ύπαρξης της (1988-1996) να κυκλοφορήσει δυο δυνατούς ποιοτικά και ηχητικά δίσκους.
Πόσο πιο άκυρο το όνομα Satan για την συγκεκριμένη μπάντα που ουδεμία σχέση είχε και έχει με τον συγκεκριμένο κύριο. Και όμως τίποτα πιο ταιριαστό για μια metal μπάντα. Μιλάμε πάντοτε για μια μπάντα που γεννήθηκε την ίδια χρονιά με μένα, το 1979 και έπαιζε N.W.O.B.H.M., από τους πρώτους μάλιστα. Τα πρώτα demos είναι πραγματικότητα και το 1983 κυκλοφορεί το ‘’Court In Act’’ που όλοι λατρεύουμε και θα τιμούμε. Ο Brian Ross (φωνή) την κάνει και δημιουργεί τους Blitzkrieg, έχοντας μάλιστα και την υποστήριξη του Taylor (drums).
Οι Δανοί Artillery θα πρέπει να μνημονεύονται (από όλους, όχι από λίγους) σαν ένα από τα καλύτερα thrash συγκροτήματα που υπήρξαν ποτέ. Όχι μόνο έβγαλαν απίστευτους δίσκους στην Χρυσή Εποχή του Thrash αλλά υπάρχουν ακόμα και κυκλοφορούν αξιοπρεπέστατους δίσκους και δίνουν τρομερές συναυλίες. Μάλλον έφταιξε η χώρα προέλευσης τους, ελάχιστες μπάντες τα κατάφεραν από εκεί. Αν ήταν Αμερικανοί ή Γερμανοί θα προσκυνούσε η υφήλιος.