Psychotic Waltz @ Fuzz Club

\r\n
\r\n
\r\n
\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\nΤο συγκεκριμένο live είχε ανακοινωθεί πριν από πολλούς μήνες και αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Οι Psychotic Waltz αποτελούν ένα συγκρότημα- μύθο και το να καταφέρουμε να τους παρακολουθήσουμε κάποτε επί σκηνής στη χώρα μας φάνταζε ένα τρελό όνειρο και φυσικά ήταν λογικό και επόμενο να κλέψουν την παράσταση το βράδυ του Σαββάτου. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\nΌταν έφτασα στο Fuzz οι Pagan’s Mind είχαν μόλις ξεκινήσει του set τους. Το κοινό ήταν ακόμα μικρό συγκριτικά με το σύνολο τπυ κόσμου που συγκεντρώθηκε στη συνέχεια και παρακολουθούσε σε χαλαρούς τόνους, χωρίς ιδιαίτερη συμμετοχή. Η μπάντα έχοντας μέτριο ήχο στη μεγαλύτερη διάρκεια του set της, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Βέβαια, αν και τους τιμά το γεγονός ότι παρουσίασαν ένα εκτενές set, η αλήθεια είναι ότι από κάποια στιγμή και έπειτα άρχισαν να κουράζουν λιγάκι. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\nΎστερα από ολιγόλεπτο διάλειμμα ανέβηκαν στη σκηνή οι Royal Hunt που με τον πολύ ξεχωριστό DC Cooper, αποτελούσαν συναυλιακό απωθημένο πολλών. Κοιτάζοντας το χώρο γύρω μου και τις αντιδράσεις του κόσμου ενώ προχωρούσε η ώρα, έφερνα στο μυαλό μου την προ τετραετίας εμφάνιση του συγκροτήματος, σ’ έναν σχεδόν (τι σχεδόν δηλαδή.. ) άδειο χώρο και αναρωτιόμουν αν μεσολάβησε κάτι που ανέτρεψε τα δεδομένα τόσο πολύ, αφού οι Royal Hunt δεν είναι καμιά χθεσινή μπάντα για να πεις ότι έβγαλαν τώρα την απίστευτη δισκάρα και έγινε τέτοιος χαμός. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΟ DC Cooper είναι από τους πλέον επικοινωνιακούς και άμεσους frontmen. Πολύ εκφραστικός, αν και ορισμένες φορές λίγο υπερβολικός, έδειχνε να απολαμβάνει τον ενθουσιασμό του κόσμου και τον ενίσχυε διαρκώς. Η πολλή θετική και ευχάριστη διάθεση των Royal Hunt μετέτρεψε το όλο σκηνικό σ’ ένα μικρό party που μάλιστα κράτησε πολλή ώρα. Στ’ αρνητικά της εμφάνισης τους ήταν το γεγονός ότι δεν ακούγαμε σχεδόν καθόλου τα back vocals των δύο γυναικών, ο ίδιος ο DC Cooper ήταν χαμηλά και μετά βίας ακούγαμε τη φωνή του στα περισσότερα τραγούδια και, επίσης, δε συμπεριέλαβαν υλικό που θα μπορούσε ν’ αντικαταστήσει κάποιες πιο χλιαρές επιλογές. Είναι δυνατόν να έχει επιστρέψει ο DC Cooper και ν’ απουσιάζει το "Message To God"?\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\nΗ συγκινησιακή φόρτιση σε ορισμένες περιπτώσεις είναι τόσο έντονη, σχεδόν πρωτόγνωρη, που πραγματικά αναρωτιέσαι αν θα μπορούσε κάποιο γεγονός ή κατάσταση να την ξεπεράσει ποτέ. Οι Psychotic Waltz, μια μπάντα που θα πρεπε να συγκαταλέγεται στο “Πάνθεον“ του progressive ήχου και να χαίρει εκτίμησης και αναγνώρισης χρόνια τώρα, ξαφνικά χάθηκε από το προσκήνιο και το ίδιο ξαφνικά μας έκανε ένα από τα πιο αναπάντεχα και ωραία δώρα με την ανακοίνωση της επανένωσης της. Απόψε, λοιπόν, θα ζούσαμε το όνειρο μας.. ή μήπως θα ζούσαμε στο όνειρο μας?\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nCeremony. Μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί, παρά σαν συναυλιακό δρώμενο. Τι έπαιξαν? Τι ΔΕΝ έπαιξαν να λέμε καλύτερα. Καλύπτοντας το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους στις δυόμισι ώρες παρουσίας τους μετέτρεψαν τη συναυλία σε κάτι που αγγίζει τα όρια του μεταφυσικού. Όσοι βρισκόμασταν εκεί, είχαμε παραδοθεί σε μια εμπειρία, όπου το μυαλό μας βρισκόταν σε άλλη διάσταση. Η τεχνική/ εκτελεστική τελειότητα σε συνδυασμό με την ψυχεδέλεια και την εξωπραγματική ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί μας μετέφεραν σε κόσμους που η φτωχή μας φαντασία δε μπόρεσε ποτέ να φτάσει. \r\n

\r\n

\r\nΟι συντελεστές αυτού του μνημειώδους event απέδειξαν ότι έχουν ψυχή. Αυτή είναι η λέξη που χαρακτηρίζει το live τους. Ψυχή. Και το κορυφαίο είναι να σε κάνει να θες να δακρύσεις και να μη μπορείς ούτε αυτό από την πολλή συγκίνηση. Ο Devon, με μοναδική μαεστρία, μας καθήλωσε, μας αποχαύνωσε και μας έκανε να παραδοθούμε, χωρίς καμία αντίσταση. Ακόμα και τώρα που γράφω λίγα λόγια για το εν λόγω live, μου είναι δύσκολο να πιστέψω αυτό που έλαβε χώρα πριν από τρία βράδια. \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΜέσα σ’ ένα prog eargasm, το θέμα του ήχου που είναι cliché πλέον, αποτέλεσε το μοναδικό fail. Ο χείμαρρος από τις εξέχουσες συνθέσεις των Psychotic Waltz ήταν κάτι που ήδη είχαμε πληροφορηθεί, το πώς θα νιώθαμε όμως βιώνοντας όλο αυτό, είναι κάτι που αν δεν ήσουν εκεί, δεν πρόκειται να το καταλάβεις μέσα από τα κείμενα ή τα βιντεάκια που σύντομα θα διαρρεύσουν στο διαδίκτυο.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n 
\r\n

\r\n

\r\nΑπόψε ένα όνειρο που κρατά από τα εφηβικά μου χρόνια, έγινε πραγματικότητα. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι απόψε συνειδητοποίησα πως το όνειρο αυτό ήταν κοινό για πάρα πολύ κόσμο τελικά. Μια τέτοια εμπειρία, εκτός από ξεχωριστή, μοναδική και ανεπανάληπτη, είναι εμπειρία ζωής, απλά.\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\nΑνεξάρτητα από το κατά πόσο η κάθε μπάντα ικανοποίησε τις προσδοκίες του καθενός από εμάς, είναι προς τιμήν τους ότι έπαιξαν για τόση πολλή ώρα και μακάρι κάθε φορά να επικρατούσε η ίδια λογική στα live που παρακολουθούμε. Τουλάχιστο θ’ άξιζαν τα χρήματα μας. \r\n

\r\n

\r\nΤέλος, επειδή όλα είναι αλληλένδετα, θα πρέπει και οι επιχειρηματίες σιγά σιγά ν’ αρχίσουν να προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα. Δε γίνεται να χρυσοπληρώνεις τη μπύρα σου στα πλαίσια ενός live, το έχουμε θίξει ξανά αυτό το ζήτημα, όταν ακόμα οι συνθήκες ζωής ήταν πολύ διαφορετικές στη χώρα μας. Σε live είμαστε κύριοι, δεν έχουμε βγει για ποτάκι σε τελική ανάλυση.  \r\n

\r\n

\r\n
\r\n
\r\n

\r\n

\r\nLive report: Νικολέτα Σαράντου\r\n

\r\n

\r\nPhotos: Δημήτρης Χατζημωυσής / Jim Hatzimoisis, Photography
\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\n

\r\n
\r\n

\r\n

Copyright 2024. All Right Reserved.