Necrosanct - Incarnate

‘’Rage, Rage, Against The Dying Light’’ . Ξεκινάμε με στίχο από ένα ποίημα του Dylan Thomas (1914-1953), ταιριαστό με το ύφος και την μουσική των Necrosanct, μια μπάντα που και η ίδια τύπωσε τον συγκεκριμένο στίχο στην δεύτερη κυκλοφορία τους. Βρετανοί deathmetallers  που ξεκίνησαν και τελείωσαν την χρυσή περίοδο του είδους. Σε πιο λιανή γλώσσα, η μπάντα δημιουργήθηκε το 1989, πρόλαβε να κυκλοφορήσει τρεις δίσκους και το 1993 διαλύθηκε. Το ντεμπούτο ‘’Equal In Death’’ του 1990 βγήκε από την μικρή Βρεατνική εταιρία  Metaworks και μουσικά κινούνταν σε πρωτόγονες, death/grind φόρμες, θεραπευτική μουσική για νοσταλγικούς κάφρους. Σύντομα όμως άλλαξαν οι δυναμικές του συγκροτήματος, σαφώς προς το καλύτερο. Οι τότε τραγουδιστής και κιθαρίστας αποχωρούν και στη θέση τους έρχονται δυο νέοι κιθαρίστες, ένας για lead και ένα για ρυθμική κιθάρα (Cal Scott και Chris Cooper αντίστοιχα). Τα φωνητικά αναλαμβάνει μόνιμα πλέον ο μπασίστας Ant Ryan και συνεχίζει να δημιουργεί τρομακτικούς ρυθμούς μαζί τον ντράμερ Finley Light. Η ντέμο-κασέτα Ex-iternity του 1990 τους χαρίζει συμβόλαιο στην εταιρία του The Boss (Black Mark Production) και το 1992 κυκλοφορεί το ‘’Incarnate’’ ενώ ένα χρόνο αργότερα το  κύκνειο άσμα τους  ‘’Desolate’’. Τα ίχνη όλων εξαφανίστηκαν από τον πλανήτη-metal με εξαίρεση αυτή του κιθαρίστα Scott που μετά από κάποια σύντομα περάσματα, συνέχισε  το δικό του project , τους Umbah, και βγάζει δίσκο κάθε…βδομάδα.

Η διαφορά του ‘’Incarnate’’ με το ντεμπούτο τους είναι σημαντική. Μπορεί να έχουν κρατήσει τα κάφρικα στοιχεία και η μουσική τους να παραμένει αρκετά άγουρη και ενθουσιώδης, αλλά πλέον τα στοιχεία-κολώνες της μουσικοσύνθεσης τους είναι πιο οργανωμένα, πιο συμπαγή, πιο κατασταλαγμένα. Μην τρομάζουν αυτές οι λέξεις αυτούς που γουστάρουν το death metal τους ταχύτατο και αβυσσαλέο. Έτσι είναι και το Incarnate. Καμία  σχέση  με τον ήχο άλλων Βρετανικών μπαντών τύπου Bolt Thrower, Benediction, Carcass. Εδώ οι ταχύτητες πιάνουν τελικές, οι χορδές στάζουν αίμα από τα ακροδάκτυλα. Βορβορώδη φωνητικά  εχθροπραττούν και τρομάζουν με θέματα γνώριμα στο death metal. Ακόμα και το αλλοπρόσαλλο εξώφυλλο σφυρίζει προειδοποιητικά ότι ανάμεσα στις  νότες των Necrosanct  βασιλεύει το Κακό. Αν ψάχνετε ντε και καλά μπάντες που να μπορούν να ταυτιστούν, σκεφτείτε πρώιμους Morbid Angel, Pestilence ή Asphyx.

Ακουστικό Χάος. Πολλοί λαιμοί μπορούν να σπάσουν με τέτοιες ταχύτητες  και ακριβώς στο όριο πριν γίνουν εκνευριστικές και οι ρυθμοί βαρετοί, κόβουν. Σαν μια χιονοστιβάδα που κατρακυλάει και παίρνει όλο και περισσότερη δύναμη με την ταχύτητα. Και στην πρόσκρουση τα διαλύει όλα. Μικρές αποστάσεις, σφοδρές προσκρούσεις και πολλαπλές χιονοστιβάδες. Η παραμόρφωση και η βία ξεφαντώνουν σε ένα ξέφρενο πάρτυ, ντυμένες με ηχητικές ενδυμασίες. Κυματοειδείς σχέδια παραφροσύνης κατακλύζουν και πριν προλάβεις να ματαιώσεις την αναπαραγωγή του ήχου τους, έχεις αναστατωθεί ανεπανόρθωτα, έρμαιο των βάναυσων ενστίκτων σου. Εξαγνισμός σε πρωτόγονο ηχητικά νερά  που τρυπώνουν σε κάθε αμυχή που σου έχουν προδημιουργήσει και σου σκληραίνουν την καρδιά και τον χαρακτήρα με τα ηλεκτρικά κύματα που στέλνουν στο μυαλό και στο κορμί σου. Αγνό death metal, έτσι όπως πρωτοξεκίνησε, έτσι όπως ενθουσίασε χιλιάδες εφήβων σε όλο τον πλανήτη που ζητούσε κάτι πιο άγριο, πιο συγκλονιστικό  από το τότε Thrash Metal. To ‘’Incarnate’’ των Necrosanct δεν είναι ο δίσκος που θα σας αλλάξει την ζωή, δεν είναι τίποτα παιχταράδες, δεν είχαν κάποια καινοτομία.  Είναι ο δίσκος που θα βάλεις μέσα στα νεύρα σου και στο τέλος του θα νιώθεις σα νεογέννητο γατάκι.