Powermad - Absolute Power

Το Αμερικάνικο Power Metal ήταν ανέκαθεν σκληρότερο του Ευρωπαικού. Στας Ευρώπας  ίσως να το χαρακτηρίζαμε και power/thrash.  Χιλιάδες μπάντες έπαιξαν δυναμικό, τρελαμένο metal στην Αμερική αλλά μόνο μια (που γνωρίζω εγώ)  αυτονομάστηκε...Powermad. Τα παιδιά της Minneapolis ξεκίνησαν το 1984 παίζοντας σκληρότερα χρόνο με το χρόνο μιας και εκείνη την εποχή οι μπάντες συναγωνιζόντουσαν μεταξύ τους όσο αφορά τη δύναμη (και κάπως έτσι προέκυψε το thrash metal). Το κουαρτέτο ήδη είχε δημιουργήσει τις πρώτες του συνθέσεις το 1985 ενώ ακολούθησαν και μεταγενέστερες στα επόμενα δυο χρόνια. Εκείνη την εποχή η Combat Records ξεκινούσε τη σειρά ‘’Boot Camp’’ και οι Powermad  ήταν η πρώτη τους κυκλοφορία  με το 12’’ να περιέχει πέντε συνθέσεις. Τελικά αποσπούν την προσοχή της Reprise Records (θυγατρική της Warner Bros Records) η οποία αποφάσισε να δοκιμάσει και τον σκληρότερο ήχο στις κυκλοφορίες της. Αν δεν απατώμαι, το 12’’ ‘’ The Madness Begins...’’ του 1988 ήταν η πρώτη κυκλοφορία της Reprise στον σκληρό ήχο, άλλη μια πρωτοπορία των Powermad. Πολλά ακόμα που τους κέρδισαν φήμη θα διαβάσετε και παρακάτω για τον δίσκο. Όλα φαινόντουσαν να πηγαίνουν καλά και τελικά κυκλοφορούν το ντεμπούτο ‘’Absolute Power’’  το 1989 και μάλιστα σε όλα τα φορμάτς έχοντας και γυρισμένο ένα video-clip για το τραγούδι ‘’ Nice Dreams’’ (το έβγαλαν και σε single). Δεν γνωρίζω τι πήγε στραβά αλλά η μπάντα διαλύθηκε πολυ σύντομα μετά από όλα αυτά. Το 2007 το συγκρότημα επανασυνδέεται με τρία από τα τέσσερα αυθεντικά μέλη και τελικά κυκλοφορούν το ‘’ Infinite’’ μόλις το 2015. Ηχητικά κυμαίνονται σε πιο μοντέρνο thrash άρα δεν ξέρω πόσο θα γοητευτούν άνθρωποι που λάτρεψαν το ‘’Absolute Power’’.

Σφαγείο. Όχι δεν μεταφράζω τον τίτλο του πρώτου τραγουδιού απλά. Μιλάμε για US Power Metal στο πιο γρήγορο και επιθετικό. Φανταστείτε Toxik (του ‘’Think This’’), Helstar, Heathen κτλ.  Σφαγή λέμε. Τα riffs είναι τόσο κοφτερά που θα τα νιώθετε να σαν ενοχλούν ώρα μετά την ακρόαση τους. Ταχύτητα, μελωδικά περάσματα, τσιριχτά φωνητικά, σολαρίσματα που απανθρακώνουν ενισχυτές. Απόλυτη δύναμη. Ε, ούτε τώρα μεταφράζω το δεύτερο τραγούδι. Απλά περιγράφω τον ήχο που εισβάλλει στα ηχεία μου. Αρχιτεκτονικά παιγμένα τραγούδια, με μελωδίες να ευδοκιμούν και να ακμάζουν παρά την προφανή αγριότητα που τα συνοδεύει. Πάμε στο χίτ του δίσκου; Ναι, το ‘’Nice Dreams’’. Παίχτηκε αρκετά σαν βίντεο ενώ το είδαμε και στην ταινία των Jack Lemmon / Ted Danson, το ‘’Dad’’ to 1989. Μιας και μιλάμε για ταινίες, βλέπουμε τους Powermad να παίζουν ζωντανά στο backround του Nicolas Cage στην ταινία του David Lynch, "Wild at Heart" ενώ οι ήχοι του ‘’Slaughterhouse’’  ακούγονται στην ταινία, το ορχηστρικό τους κομμάτι δηλαδή. Και για να κλείσουμε τις πρωτοπορίες και τα δυνατά χαρτιά που είχαν οι powermad στη εποχή τους, το  ξεκίνημα του ‘’Slaughterhouse’’ (ναι, πάλι αυτό) ήταν το τραγούδι διαφήμισης για την εκπομπή του MTV ‘’ "MTV At The Movies’’. Απορώ πως δεν τα κατάφερε η μπάντα να γίνει γνωστότερη.

Που είχαμε μείνει; Στο ‘’Nice Dreams’’. Ναι, το πιο μελωδικό και ραφιναρισμένο τραγούδι του δίσκου. Μάλλον γι αυτό και προωθήθηκε σαν βίντεο. Απίστευτη ενέργεια, τρομερές συγχορδίες. Τα φωνητικά είναι πιο γήινα και αρμονικά χωρίς να λείπουν κάποιες τσιρίδες βέβαια. Νεανικό πάθος που εκδηλώνεται ηχητικά. Νιώθεις την αδρεναλίνη να κυκλοφορεί γρηγορότερα και από τα δάκτυλα στην ταστιέρα τωνTodd Haug και Joel Dubay. Η συνέχεια του δίσκου είναι πιο απειλητική. Το ‘’ Return from Fear’’ είναι  καθαρόαιμη θρασιά, Testament επιδόσεων και συγκρίσεων. Διαδοχή αξιόλογων σόλων κάνουν τους Metallica (που λέει ο λόγος) να ζηλεύουν. Τεστάρουν τα αυτιά μας με ποιοτικό ατσάλι αμερικάνικης κοπής, πράγμα που σημαίνει ότι οι ρυθμοί δεν συνοδεύουν αλλά προσθέτουν στην ιδιαιτερότητα κάθε σύνθεσης.Σφραγίζουν τη δύναμη και την εξαπολύουν μαζί με τα υπόλοιπα όργανα. To ‘’ Plastic Town’’  είναι επίσης πολύ μελωδικό μας μπορεί εύκολα να γίνει ύμνος για έναν headbanger. Θα αναπολήσετε την δύναμη των leads στο ‘’ B.N.R.’’ , ειδικά τότε που δεν λυπόντουσαν τη (άφθονη και σημαντική)  χρήση τους και ξεκινούσαν τραγούδια ακόμα και έτσι. Άκουγες σόλος στην αρχή, στην μέση, στο τέλος, παντού. Πολλοί αγαπημένοι δίσκοι έχουν τέτοια τραγούδια...  Ακούστε το ολοκληρωμένα, μέχρι το τελευταίο σύνορο...λεπτό ήθελα να γράψω. Ακούστε πως ξεκινά με ακουστικές κιθάρες για να μετατραπεί από κουρνιασμένο γατάκι σε πεινασμένη λέαινα που θα ορμήξει.