Monuments
Στις αρχές του 80ς εκεί στο L.A. το hard rock πήρε μια πιο άγρια, πιο τρελαμένη αλλά και μια πιο glam μορφή. Το λέγαμε poser, glam metal κάποιοι ακόμα και pop metal, υποτιμώντας το. Ένα είδος που δεν ευδοκίμησε μόνο στην L.A. σκηνή αλλά και αλλού στον κόσμο. Ένα είδος που τώρα που το μετράμε με όρους της μουσικής και όχι μόνο της εμφάνισης, παρατηρούμε και θυμόμαστε αρκετές μπαντάρες. Μπαντάρες με αρκετές δισκάρες. Ξεκάθαρα μέσα στα πιο προβεβλημένα, αγαπημένα και αναγνωρίσιμα σχήματα εκείνης της εποχής είσαν οι Mötley Crüe.
Από τις αρχαιότερες, σημαντικότερες και επιδραστικότερες black metal μπάντες της πρώτης γενιάς στην Ελλάδα συγκαταλέγονται στα σίγουρα και οι Varathron. Ξεκίνησαν το μακρινό 1988 και από τότε μας παρέδωσαν άφθονο υλικό με πάμπολλες συνθετικές αλλαγές με μοναδικό στυλοβάτη τον Stefan Necroabyssious (Καρασάββας).
Η ιδέα ενός project που είναι εντελώς διαφορετικό ηχητικά από τα κύρια μουσικά οχήματα των δημιουργών του είναι πάντοτε ενδιαφέρουσα. Φανταστείτε ότι είμαστε στο 1993. Οι Darkthrone έχουν κυκλοφορήσει το ‘’ Under a Funeral Moon΄΄ και τον επόμενο χρόνο το ‘’ Transilvanian Hunger’’. Λίγοι έχουν ακούσει Isengard και γνωρίζουν και την άλλη μουσική πλευρά (πιο heavy metal oriented) του Fenriz.
Στόχαστρο και πάλι στο underground των 80ς και συγκεκριμένα στην Ελβετία για να γνωρίσουμε τους Drifter. Η μπάντα ιδρύθηκε το 1981 από τον κιθαρίστα Peter Wolff, τότε ως Mana Prime. Το 1983, δηλαδή με τον ερχομό του drummer του Ivano Marcon, το αλλάζουν σε Drifter. Εκείνες τις εποχές, υπέυθυνος για την διαφήμιση/προώθηση ήταν ο Πατέρας της Ελβετικής σκηνής, ο Tom Warrior των Hellhammer/Celtic Frost. Ξεκινούν να γράφουν το δικό τους υλικό (heavy metal) μιας και η σύνθεση της μπάντας είχε σταθεροποιηθεί ήδη από το 1983.
Ο Johan Ericson είναι ο κιθαρίστας (παλιότερα drummer) της γνωστής goth/doom/death μπάντας Draconian που παρακουλουθήσαμε ζωντανα στη χώρα μας προ πενταετίας στη προώθηση του ‘’Sovran’’ με τη νέα τότε τραγουδίστρια. Η ιστορία των Draconian ξεκινά πίσω στο 1993-94 αν και το ντεμπούτο τους κυκλοφόρησε μια δεκαετία μετά. Κάπου τότε αποφάσισε και ο Johan να δημιουργήσει το δικό του μουσικό project παίρνοντας το γοτθικό/μελαγχολικό/σκοτεινό ήχο των Draconian και πηγαίνοντας το στα άκρα, αυτό που ονομάζουμε funeral doom/death metal.
Σίγουρα έχετε ακούσει τον όρο ‘’μπλοκάρισμα’’ στο καλλιτεχνικό χώρο, είτε μιλάμε για συγγραφείς είτε για μουσικούς είτε για κάτι άλλο. Είναι η αδυναμία παραγωγικότητας νέων ιδεών. Συχνότατο φαινόμενο σε ήδη φτασμένους καλλιτέχνες ή ανθρώπους που έχουν ήδη προσφέρει πολλά και ο κόσμος περιμένει ακόμα περισσότερα από δαύτους. Σε μια τέτοια κατάσταση είχαν φτάσει οι γνωστότατοι Βρεττανοί Kansas κάπου στα μισά των 70ς. Οι Prog Rockers Kansas οι οποίοι συνδύαζαν τους ήχους της χώρας τους με επιρροές από τις αντίστοιχες της Αμερικάνικης ηπείρου είχαν το δικό τους, ιδιαίτερο ήχο.
My precious….My precious…..My Precious Metal Music. Και αν δεν θέλουμε γενικοκολογίες, υπάρχει και μπάντα με το όνομα Precious Metal (ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ όμως metal) και μάλιστα αποτελείται από πενταμελή σύνθεση από γυναίκες και μόνο. Βασικά κορίτσια, τουλάχιστον για το 1983 που δημιουργήθηκε η μπάντα. Η κιθαρίστρια Janet Robin που εισήλθε στο συγκρότημα το 1984, ήταν μόλις 16 χρονών... Το νεαρό, γυναικείο συγκρότημα έπαιζε το glam/hard rock σου σε όλα τα γνωστά κλαμπάκια του Los Angeles μέχρι που έπεσε της προσοχής του φημισμένου DJ Rodney Bingenheimer ο οποίος έπαιζε τη μουσική τους στο ράδιο.
Μετά από αλλεπάλληλες εποικοδομητικές συσκέψεις στα γραφεία του zine Metal Zone και έντονη εσωτερική αναζήτηση, ελπίζω να μην τα παίρνεται στα σοβαρά αυτά, ανακάλυψα – με, ότι έχουμε ασχοληθεί στην στήλη Monuments με δυο, από τους κάμποσους, δίσκαρους Rage των πρώτων περιόδων. Αυτών που ο Peter "Peavy" Wagner είχε δίπλα του τα αδέλφια Ευθυμιάδη και άλλους σπουδαίους μουσικούς. Έχουμε ασχοληθεί με το ‘’Perfect Man’’ και το ‘’The Missing Link’’ και θα μπορούσαμε να μνημονεύσουμε και άλλους δίσκους αυτής της εποχής.
Οι μεταλλάδες νιώθουν ότι μεταξύ τους υπάρχουν κοινοί δεσμοί αίματος. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει αλλά δεν παύει να νιώθουμε ότι κάτι μας ενώνει. Από την άλλη υπήρχαν και μεταλλάδες που όντως τους ένωναν τέτοιοι δεσμοί, συγγενικοί, όπως στην περίπτωση των Death Angel. Η πρώτη σύνθεση ξεκινά από τους συγγενείς Rob Cavestany (κιθάρες), Dennis Pepa (φωνή/μπάσο) και τον δεκάχρονο τότε Andy Galeon στα drums σαν Dark Theory. Το αλλάζουν σε Death Angel βλέποντας το συγκεκριμένο όνομα στο εξώφυλλο ενός βιβλίου.
Το ‘’The Code Is Red... Long Live The Code’’ είναι ο ενδέκατος δίσκος, μιλάμε για full lengths, των Βρετανών grind deathsters Napalm Death. Κυκλοφόρησε στις 25 του Απρίλη του 2005 μέσω της Century Media Records.