Tobruk - Wild On The Run

Οι Tobruk υπήρξαν σχετικά βαρχύβια, από το 1981 εώς και το 1987. Βρεττανική hard rock μπάντα που ιδρύθηκε από την ένωση δυνάμεων του τραγουδιστή Stuart "Snake" Neale, του κιθαρίστα Nigel Evans και του πληκτρά Jem Davies (FM/ Midnight Blue)  που έπαιζαν μέχρι τότε σε κάποιους άγνωστους...Stranger με τους Mick Newman (κιθάρα), Steve Woodward (μπάσο) και Alan Vallance  (drums). Αν και το 7’’ single ‘’ Wild On The Run C/W The Show Must Go On’’  (1983) κυκλοφόρησε από τη Neat Metal, δεν έχουν καμιά σχέση με το γνωστότατο κίνημα του n.w.o.b.h.m.  μιας και μιλάμε για άκρως μελωδικό hard rock με εμπορικό ήχο. Και ομως έδιναν συναυλίες με τέτοιες μπάντες όπως για παράδειγμα τους Diamond Head. Το ρυθμικό ντουέτο της μπάντας αλλάζει λίγο πριν η μπάντα υπογράψει με την EMI to 1984. Πηγαίνουν Αμερική και ηχογραφούν στα Warehouse Studios το ντεμπούτο ‘’Wild On The Run’’ με συγμπαραγωγό τον πασίγνωστο και τεράστιο Lance Quinn. Ο δίσκος κυκλοφορεί ένα χρόνο αργότερα και ακολουθούν περιοδείες με τους UFO (ξανά), Tokyo Blade και….Manowar. Δυστυχώς δεν κατάφεραν την εμπορική επιτυχία που προσδωκούσαν στη χώρα τους και γενικότερα στην Ευρώπη μιας και ο ήχος του ακουγόταν πολύ γυαλισμένος και Αμερικανιζέ. Η EMI τους εγκαταλείπει. Τελικά, δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορούν το ‘’ Pleasure + Pain’’ από την FM Revolver records. Σύντομα έρχονται και άλλα προβηματα. Ο τραγουδιστής και ο drummer αποχωρούν. Την θέση του είναι να πάρει ο γνωστότατος Tony Martin αλλά τελικά πηγαίνει στους Black Sabbath (the Eternal Idol) και οι Tobruk σβήνουν.

Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο χιτάκι. Φωνή γεμάτο νάζι, εθιστικό ρυθμός, πληκτροφόροι χοροί. Πολλαπλές στρώσεις φωνητικών στο ρεφραιν πλάθουν όμορφες μελωδίες ενώ το σόλο που θα ακουστεί μπορεί να είναι σύντομο αλλά περιέχει σπιρτάδα και σκληρότητα. Πλειοψηφικά μιλώντας, όποιος-α ακούσει το τραγούδι, ανεξάρτητα αν ακούει σκληρή μουσική ή όχι, πιθανότατα θα του αρέσει. Η δομή του τραγουδιού είναι απλή αλλά έξυπνη. Δεν του λείπουν τα riffs αλλά όλα είναι τόσο πλακουτσωμένα ώστε να γίνονται αρεστά από τη πρώτη κιόλας ακρόαση. Συνέχεια με το ‘’Falling’’ που τα πρώτα δευτερόλεπτα θυμίζουν Bon Jovi (το ίδιο και σε μεγαλύτερη έκταση θα συμβεί και στο ‘'Going Down For The Third Time’’). Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι αυτό που ακούστηκε περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα στο ράδιο. Πιθανότατα να επηρέασε το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τραγούδι κυκλοφόρησε και σαν single περιέχοντας και ένα διαγωνισμό του οποίοι ο νικητής θα έκανε πτώση με αλεξίπτωτο (free-falling) μαζί με τη μπάντα. Η φωνή βγάζει πάθος, η μουσική ακούγεται πλησιφαώς μελωδικότατη και ρευστή σαν μέλι. Πάντως για μπάντα με δυο κιθαρίστες, ακούγεται πολύ στειρωμένη.  Μόνο στην σύντομη στιγμή των σόλος οι κιθάρες ξεσπαθώνουν. Οι Tobruk δεν είναι για να ελέγξεις τα νεύρα και την οργή σου, είναι για να ευχαριστήσεις τις ορμές και να διασκεδάσεις.

Στην Αμερική το hard rock βασιζόταν σε διαφορετικά υλικά από την στην Ευρώπη, πολλές φορές δεν είχαν καν σχέση με τη μουσική. Οι Tobruk μπορεί να γυάλισαν τον ήχο τους, μπορεί να έφτιαξαν φράτζες, μπορεί να ήθελαν τη δόξα και το χρήμα αλλά ακόμα είχαν Βρεττανικό αίμα και αυτό ακούγεται στον ήχο τους. Πολύ πιο pop από την αγγλική σκηνή, αρκετά πιο σκληρή από τη μέση glam/hair Αμερικάνικη μπάντα. Μικρά σε διάρκεια τραγούδια, γεμάτο hooks και στιγμές που θα σε κερδίζουν άμεσα. Άπειρες φωλιασμένες αρμονίες που περιμένουν τα ηχεία σου για να απελευθερωθούν προς κάθε κατεύθυνση. Καλοκαιρινή μουσική, παραλιακή, πισινάτη. Ξέφραγοι ρυθμοί που ξεκλειδώνουν πόθους. Βοηθάνε και οι στίχοι σε αυτό. Hard Rock θεματολογία με τα γνωστά θέματα που αφορούσαν το νεαρό κόσμο στα 80ς και γιατί όχι και σήμερα. Ισομερής κάψιμο από τις φλόγες όχι μόνο της εξαιρετικής φωνής του Stuart  Neale και τις κιθάρες των Nigel Evans/ Mick Newman ΑΛΛΑ και του τρόπου παιξίματος των πλήκρων από τον Jem Davis.  Και επειδή είμαστε λάτρεις του μπάσου πολλοί εδώ πέρα, αυτοπροτεινόμαστε προς ακρόαση το ‘’ She's Nobody's Angel’’. Χτυπήματα heavy metal καρδιάς. Α και κάτι τελευταίο. Θα περιμένατε σίγουρα κάποια μπαλάντα σε ένα τέτοιο δίσκο. Ε λοιπόν, ΔΕΝ υπάρχει.