Monuments
Θα μπορούσες να πεις άνετα ότι οι Savage Grace είναι φαλλοκράτες αν βασιστείς στα εξώφυλλα τους. Δυο eps και δυο ολοκληρωμένοι δίσκοι, όλοι με εξώφυλλο γυναίκες που υποτάσσονται. Αν συμβολίσεις την γυναίκα με την Metal μουσική, τότε τα πήγαν περίφημα μιας και σε όλες τους τις κυκλοφορίες εξουσιάζουν με άνεση τον ήχο. Από το 1981 που άλλαξαν το όνομα τους από Marquis De Sade σε Savage Grace, μέχρι το 1992 που το διέλυσαν, έστειλαν πολλούς σβέρκους για φυσιοθεραπεία. Πολλές αλλαγές όμως στην συνθετική τους δυναμική, επέφεραν το μοιραίο. Ηγέτης τους εξ αρχής, ο κιθαρίστας Christian Logue .
Βασιλιάδες του θρόνου του Doom/Death ήταν, είναι και θα είναι οι My Dying Bride. Αδιαμφισβήτητα. Αλλά υπήρξαν και υπάρχουν και άλλοι που αξίζουν τα εύσημα. Την ίδια εποχή που δημιουργούνταν οι M.D.B., στην μακρινή Μελβούρνη ξεκινούσαν το δικό τους δρόμο οι Paramaecium. 1990 λοιπόν, και μια τριάδα Αυστραλών παίζει Death/Doom Metal στο πρώτο τους demo που βγήκε σε κασέτα λίγο αργότερα. Αρχηγός της μπάντας ο ευφυέστατος Andrew Tompkins, αναλαμβάνει τα φωνητικά και το μπάσο. Χριστιανός σε ήθος, το περνάει στην μουσική του παρόλο που έπαιζε death metal.
Μπάντες με μεταμφιεσμένα τα μέλη και με ψευδώνυμα, δεν είναι κάτι καινούριο στο χώρο της heavy metal μουσικής. Αυτή η γενιά γνωρίζει τους Ghost , παλιότερες γενιές είχαμε άλλους σαν τους Death SS. Μια ανάλογη αμφίεση έχουν και οι Αμερικανοί Exorcist, αν και μουσικά θυμίζουν έντονα Venom. Ποιοι ήταν λοιπόν αυτοί οι Exorcist; Βρισκόμαστε στο 1985 και οι Virgin Steel έχουν κυκλοφορήσει έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους, το Noble Savage. Ο επόμενος τους δίσκος θα βγει μετά από τρία χρόνια (Age Of Consent). Αυτό το χρονικό διάστημα δεν πάει χαμένο.
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ, πώς θα ακουγόντουσαν οι Rush αν έπαιζαν death metal στα 70ς; Κάτι τέτοιο αναρωτιόταν ο Dan Swano, o Σουηδός πολυμήχανος Οδυσσέας. Τόσα ηχητικά κατορθώματα σαν μουσικός αλλά και παραγωγός, ελάχιστοι έχουν καταφέρει. Τόσες μπάντες που έχει συμμετάσχει και θα άξιζαν μια θέση εδώ, ακόμα πιο λίγοι. Οι Edge Of Sanity, η βασική του μπάντα, στα πρώτα της χρόνια ήταν death metal, με αρκετές κρυφές μελωδίες αλλά πάντοτε death metal. Δίσκο με τον δίσκο, οι μελωδίες αυξήθηκαν, όπως και οι προοδευτικές του τάσεις με αποκορύφωμα το ‘’Crimson’’ του 1996.
Οι Σαρακηνοί πειρατές λεηλατούσαν το Βυζάντιο, οι Saracen την Ευρώπη και τον κόσμο όλο με την γλυκιά μουσική τους. Μπάντα που πήρε μέρος στο N.W.O.B.H.M. κίνημα συνεχίζει μέχρι σήμερα σε πιο Prog rock φόρμες. Μια πρώιμη μορφή της μπάντας ξεκίνησε το 1976 σαν Lammergier ωσότου αλλάξει σε Saracen το 1980. Η Βρετανία έβραζε με εκατοντάδες μπάντες να παίζουν heavy metal και η πεντάδα από το Derbyshire υπήρξε το ίδιο θεληματική. Ένα 7’’ βινύλιο με δυο μόλις τραγούδια κάνει την εμφάνιση του και η μπάντα συστήνεται στο κοινό.
Ακμαιότατοι οι Sinister μέχρι και σήμερα, με δεκατρείς ολοκληρωμένους δίσκους και άπειρο άλλο υλικό. Παραμένουν από τις πιο σεβαστές death metal μπάντες της Ευρωπαικής ηπείρου. Στο πρώτο μισό των 90ς κυκλοφόρησαν ογκόλιθους-μνημεία στο συγκεκριμένο είδος και (αφού ήδη έχουν γραφτεί κάποια πράγματα για το ‘’Diabolical Summoning’’) το ‘’Hate’’ ανήκει σε αυτά. Παίρνοντας την σκυτάλη από τρομερό δίσκο, φάνηκαν τουλάχιστον ισάξιοι.
Hades. Άδης. Πολυφορεμένο όνομα ή συνθετικό για πολλές metal μπάντες. Ειδικά για δυο από αυτές, μια από Νορβηγία που προσκυνά Bathory και μια δεύτερη από Αμερική που Power/Speedάριζε και είχε και μια φωνάρα στην διάθεση της, τόσο καλή που την πήραν οι Watchtower στο δεύτερο δίσκο τους (όπως και τώρα που ξαναβάλαν μπροστά τις μηχανές τους). Βέβαια, οι Hades από το New Jersey, είναι η μπάντα του κιθαρίστα Dan Lorenzo που δημιούργησε την μπάντα στις αρχές του 1978, δίνοντας στην μπάντα του το παρατσούκλι του από το σχολείο. Δηλαδή μπάντα σαράντα ετών παρακαλώ.
Αν μη τι άλλο, οι Πολωνοί έχουν προσφέρει αρκετά στα ακραία είδη. Μπορεί τώρα να κυκλοφορούν δισκάρες στο progressive metal αλλά στην δεκαετία των 80ς λίγες μπάντες βγήκαν από εκεί που άφησαν το στίγμα τους. Dragon, Wolf Spider, Acid Drinkers, Magnus, Turbo. Όλοι thrashιζαν, μιας και ήταν το κυρίαρχο είδος παγκοσμίως στα τέλη της συγκεκριμένης δεκαετίας. Οι Turbo,με τους οποίους ασχολούμαστε, είναι και από τις παλιότερες μιας και ξεκίνησαν το 1980.
Άλλαξαν αρκετά ονόματα μέχρι να καταλήξουν στο μεγάλο αλλά και αντιπροσωπευτικό Eternal Tears Of Sorrow. Βλέπεις, τα προηγούμενα χρόνια (1991-94) έπαιζαν σε πιο thrash ήχους. Είχαν άλλο τραγουδιστή, είχαν drummer κτλ. Το 1994, άλλαξαν όνομα διότι και ο ήχος τους μεταλλάχτηκε. Το death metal τους παραήταν μελωδικό ενώ οι στίχοι μελαγχολικοί και στενόχωροι. Δυο demos, από το οποίο το δεύτερο (Bard's Burial) περιέχει τρία τραγούδια,τα οποία τα συναντάμε και στο ντεμπούτο.
Η Nocturnal Art Productions στις αρχές της, έβγαζε μουσικούς θησαυρούς, τον ένα μετά τον άλλο. Σπίτι για τους Arcturus,Emperor,Tormentor και Limbonic Art. Οι τελευταίοι αποτελούν και από τα πιο αγαπημένα μου ακούσματα εδώ και δυο δεκαετίες (για τους πρώτους δίσκους πάντοτε). Ο ίδιος ο Morpheus έκανε και το εξώφυλλο για τους άγνωστους Νορβηγούς Odium που το ντεμπούτο (και μοναδική τους κυκλοφορία) ‘’ The Sad Realm of the Stars’’ ενώ αποτέλεσε την δέκατη κυκλοφορία της εν λόγω εταιρίας. Odium λοιπόν, που μεταφράζεται ως μίσος στα Λατινικά.