Monuments
~~ Οι Anacrusis μου θυμίζουν τους Pestilence. Όχι βέβαια μουσικά, απλά ως μουσική εξέλιξη. Ξεκίνησαν ως μια αμιγώς thrash metal μπάντα και σταδιακά άρχισαν να γίνονται πιο τεχνικοί και προοδευτικοί με το τέταρτο τους άλμπουμ, ‘’Screams And Whispers’’ να θεωρείται εύκολα Progressive Metal και να αξίζει το κάθε γράμμα αυτού του χαρακτηρισμού. Κάπως έτσι ήταν και οι Pestilence αλλά στο death metal ιδίωμα.
~~ Είναι απειροελάχιστες οι περιπτώσεις που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου με ένα συγκρότημα που έχει ένα αρκετά μεγάλο αριθμό κυκλοφοριών και όλες να μπορούσαν να γίνουν Μνημεία (Monuments). Πόσο μάλλον όταν αυτές οι κυκλοφορίες φτάνουν τις έξι και ακόμα περισσότερο όταν μεταξύ τους έχουν αρκετές μουσικές διαφορές. Οι Death πρέπει να κατέχουν την 1ή θέση σε αυτές τις περιπτώσεις, τουλάχιστον για τον ακραίο ήχο. Έξι διαχρονικά διαμάντια που προσωπικά τα χωρίζω σε τρεις χρονικές περιόδους.
~~ Στο παρελθόν, η Ελλάδα μας προίκισε με ένα σωρό αξιόλογες κυκλοφορίες. Ο χώρος του ακραίου ήχου άκμασε πιο γρήγορα για αρκετούς λόγους όπως ότι δεν χρειαζότανε υπερπαραγωγές, δεν υπήρχε η ανάγκη της καλής προφοράς αγγλικής γλώσσης μιας και τραγουδούσαν με παραμορφωμένα φωνητικά και μιας και όταν μιλάμε για Ελληνική metal σκηνή τέλη 80ς-αρχές 90ς, πρέπει να έχουμε στο νου μας ότι παγκοσμίως τα ακραία(thrash/death/black) είδη έκαναν κουμάντο.
~~ Είμαι σίγουρος ότι είναι αμέτρητες οι Αμερικάνικες μπάντες στο χώρο του Power Metal που αξίζουν, που δεν πρόκειται ποτέ να ακούσουμε. Χάθηκαν στην λήθη κυκλοφορώντας μόνο κάποια ντέμος ή και ολοκληρωμένους δίσκους μόνο σε κασέτες που ήτο και η επίσημη και κοινόχρηστη μορφή ( format ) μουσικής αποθήκευσης της εποχής (80ς και αρχές 90ς). Ελάχιστες από αυτές τις μπάντες κατάφεραν να μείνουν ζωντανές στα επόμενα χρόνια.
~~ Γυναίκες μουσικοί και metal μουσική. Στα 80ς είχαμε ελάχιστη ποσότητα και μέγιστη ποιότητα. Τώρα σχεδόν αντιστράφηκαν οι όροι. Δυστυχώς οι περισσότερες περιορίστηκαν μόνο στο τραγούδι και όχι στο παίξιμο κάποιου μουσικού οργάνου. Στα 80ς είχαμε τις Meanstreak, Warlock, Acid, Velvet Viper ,Zed Yago, Chastain, Détente, Holy Moses, Znowhite και δεκάδες άλλες μπάντες. Heavy Metal to the bone. Στα 90ς τα γυναικεία φωνητικά πήραν ένα πιο γοτθικό οπερατικό-δρόμο, αποτέλεσμα της γενικότερης μίξης του metal ήχου με το gothic rock.
Όλοι οι οπαδοί, αλλά και οι οι απλοί φίλοι, των Sepultura συμφωνούμε ότι η μπάντα έχασε πολλή από την αίγλη της όταν αποχώρησε ο Max Cavalera. Ωστόσο, η συζήτηση γύρω από την αξία του τελευταίου δίσκου στον οποίο αυτός συμμετέχει, το "Roots", συνεχίζεται ακόμα. Για να είμαι ακριβής, οι πλείστοι metalheads που γνωρίζω μισούν το album, ένας μάλιστα μου είχε πει κάποτε ότι χάρηκε που του το έκλεψαν!
~~ Όταν εγώ γεννιόμουν το 1979, άλλοι δημιουργούσαν συγκροτήματα που θα με επηρέαζαν στη εφηβεία μου. Οι Vicious Rumors είναι ένα από αυτά. Βέβαια τους έμαθα στα μέσα των 90ς σε μια άσχημη (προσωπικό γούστο) περίοδο για την μπάντα και άργησα να νιώσω το μεγαλείο των τεσσάρων πρώτων άλμπουμς τους που κυμαίνονται στον Αμερικάνικο Power Metal ήχο. Οι Vicious Rumors συνεχίζουν ακάθεκτοι μέχρι σήμερα, συναυλιακά και στουντιακά, με ένα πιο μοντέρνο ήχο (που δυστυχώς με χαλάει αρκετά) αλλά πάντοτε με ποιότητα και οργώνουν σκηνές και αυτιά σε όλα τα μέρη τη Γης.
~~ Ομάδα που νικάει ,δεν αλλάζει. Σοφό το γνωμικό, σοφοί και οι Flotsam and Jetsam που με την ίδια σύνθεση κυκλοφόρησαν δίσκαρους του Power/Thrash Metal σαν τα ‘’Doomsday For The Deceiver’’ και ‘’ No Place For Disgrace’’. Οκ, τους έφυγε ο μπασίστας τους μετά το ντεμπούτο να πάει στους…Metallica αλλά ήταν δικιά του επιλογή. Οι Flotsam και Jetsam είναι ότι υποδηλώνει και το όνομα τους. Το πλήρωμα ενός καραβιού που αποφάσισε να πετάξει οτιδήποτε περιττό και να παίξει Speed Metal με τις αποσκευές του γεμάτες μελωδίες, ευθύτητα, νεότητα, οργή και ξυλίκι.
Το μεγάλο ερώτημα που με βασανίζει εδώ και πολλά χρόνια, και στο οποίο δεν έχω απαντήσει ακόμα, είναι αν μου αρέσει πιο πολύ το "Arise" ή το "Chaos AD". Αν ήμουν καθαρόαιμος thrasher, θα πρόκειτο για ψευδο-δίλημμα, αφού το πρώτο το θεωρώ άνετα τον καλύτερο thrash δίσκο που έχω ακούσει ποτέ μου. Από την άλλη, το "Chaos AD" μου φαίνεται πιο πλήρες: 12 κομμάτια, εκ των οποίων τα 9 κομματάρες, συν μία πωρωτική διασκευή και δύο ακόμα αποδεκτές συνθέσεις, πειραματισμός, ενδιαφέροντα στιχουργικά θέματα, εξαιρετικό για ακόμη μία φορά εξώφυλλο...
~~ Έχουν γίνει μύρια συζητήσεις για αδικημένα άλμπουμς και συγκροτήματα στο χώρο της Metal μουσικής. Είναι τόσοι οι λόγοι που μπορούν να περιορίσουν ένα τεράστιο και άψογο δίσκο σε λίγα μόνο ζευγάρια αυτιά, που η τελική εξίσωση παραμένει άλυτη. Άρα μας μένει μόνο η συζήτηση και τα προσωπικά γούστα του καθενός. Από την πλευρά μου, αδικημένη μπάντα (θεωρώ πως) είναι οι Realm που δεν κατάφεραν να φτάσουν όσο ψηλά δικαιούνται. Και δικαιούνταν την κορυφή με τα δυο Θαύματα που μας παραχώρησαν, τα ‘’Endless War’’ και Suciety’’. Το τι έφταιξε μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ.