Letchen Grey - Party Politics

Στο παιχνίδι των επανακυκλοφοριών από σχετικά άγωνστες μπάντες του Heavy, Speed, Power και Doom metal των 80ς,  έχει μπει και η Πρτογαλική εταιρία Lost Realm Records. Την τελευταία  πενταετία ένα πλήθος κυκλοφοριών αγνώστων συγκροτημάτων έχει φτάσει στα αυτιά μου και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές μου έχουν αρέσει. Σειρά παίρνουν οι Αμερικανοί melodic metallers, Letchen Grey που δεν κατάφεραν και πολλά στο σύντομο βίο τους. Ξεκίνησαν σαν Sexist το 1982,άλλαξαν το όνομα σε Letchen Gery το 1984 και τελικά ένα χρόνο αργότερα κατάφεραν να κυκλοφορήσουν το πρώτο demo τους. Ακολούθησε αλλαγή του μπασίστα και με το νέο line up κυκλοφόρησαν τη μοναδική επίσησημη κυκλοφορία τους, το ep ‘’Party Politics’’  μέσω της μικρής Greenworld Records. Η μπάντα διαλύθηκε σχεδόν άμεσα ενώ κάποιες προσπάθειες επανασύνδεσης δεν καρποφόρησαν σε βάθος. Το μοναδικό αυτό ep είχε κυκλοφορήσει αυθεντικά το 1986 σε βινύλιο και κασέτα ενώ το 2008 βγήκε για πρώτη φορά σε cd από την Retrospect Records. Φέτος και συγκεκριμένα στις 31 Μαίου, η Lost Realm Records το επανακυκλοφορεί σε cd (500 τεμάχια) έχοντας επιπλέον πέντε τραγούδια,ρεμάστερ ήχο και άλλα καλούδια.

Μελωδικότο heavy metal, ξεκάθαρα προερχόμενο από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την παραγωγή και τις κιθάρες το ξέρεις, αν αφαιρούσες τις κιθαριστικές μελωδίες και έβαζες τσιρίδες αντί για μέλια, θα είχες US Power Metal. Τελοσπάντων, αδιάφορα όλα αυτά. Οι Letchen Grey υπηρετούν τη μελωδία και πολύ καλά κάνουν. Μεσαίες ταχύτητες, φωνή που θα μπορούσε να είναι και γυναικεία, κιθαριστικές αφηγήσεις που μαγεύουν. Είχε φωνάρα ο Robert Sykes και όποιος τον ακούσει είτε στους Jekyll είτε στους Letchen Grey δεν έχει παρά να το παραδεχτεί. Το ‘’ Playing with Fire’’ ξεκινά πιο ρυθμικά, έχει δύναμη μέσα του μα όταν φτάνει η ώρα του ρεφραιν ακούγεται σαν glam metal, με την καλή έννοια. Ηδονιστικό, ξέγνοιαστο, ότι πρέπει για να ακουστεί στο clubάκι είτε σε συναυλία. Παρόλα αυτά, όταν έρχεται η ώρα των σόλος, τα πράγματα αγριεύουν και ακούγονται ξεσηκωτικά. Και τα δυο τραγούδια είναι εξαιρετικά μέχρι στιγμής. Όμως το ‘’Sexie Sadie’’ που ακολουθεί μου ακούγεται σαν hard rock της σειράς, χωρίς κάτι να το κάνει να ξεχωρίζει.  Ευτυχώς η ποιότητα  επιστρέφει  στο ‘’Can't Help It’’. Ναζιάρικο σε φωνητικά, με εντεταμένες κρουστικές επιθέσεις και κιθάρες που παίζουν μελό και πιασάρικα. Τελευταίο τραγούδι του ep το ‘’ No Way Out’’. Η αρχή ακούγεται πολύ επιθετική αλλά τα φωνητικά σβήνουν κάθε ελπίδα για κλασσικό heavy.  Δεν μας χαλάει καθόλου. Οι κιθάρες δεν κάνουν ανακωχή και η διαφορετικότητα ανάμεσα στη δύναμη των εγχόρδων και των τυμπάνων σε σχέση με τη φωνή, το κάνει πιο θελκτικό. Περνόντας στα bonus τραγούδια, υπάρχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Πιο αγνό, με μεγαλύτερες επιρροές από nwobhm, το ‘’ Fire & Wind’’ ακούγεται ακόμα καλύτερο των συνθέσεων του ep. Αγαπημένη στιγμή της όλης ακρόασης. Συνεχίζοντας, η ποιότητα του ήχου πέφτει σε επίπεδό demo. Ηχητικά είναι σε πιο hard rock μονοπάτια με rock ‘n’ roll διάθεση. Κάποια ακούγονται πιο ευχάριστα από τα άλλα μα το ‘’Fire & Wind’’ είναι η κορυφή της πυραμίδας.