Monuments
Ζούμε σε εποχές σκοτεινές και δυσοίωνες...σε εποχές χωρίς ελπίδα για το αύριο, και πολύ σκέψη για το χθες. Όπως πάντα η τέχνη, και για την περιπτωσή μας το τραγούδι, κάποτε προσπαθούσε να τα αλλάξει όλα, αλλά μάταια. Μετά απλά να τα εκφράσει, να τα καυτηριάσει, ή να τα σατυρήσει, αλλά χωρίς να καταφέρνει κάτι. Ακόμα να μας μεταφέρει σε άλλους κόσμους, μουσικούς, λυρικούς, και πιο όμορφους. Κάπως έτσι και ο υπέροχος Kai Hansen πρώτα με τους Helloween και αργότερα με τους Gammaray. Με καταιγίδες όπως το Walls Of Jericho και λυρικά metal αριστουργήματα όπως τα Keepers Of The Seven Keys I + II.
~~ Πραγματική μαγεία όταν κάνεις μια άγνωστη προς εσέ αγορά και σου βγαίνει απίστευτο υλικό. Σε μια τέτοια τυχαία αγορά, ανακάλυψα τους Intense Confession λίγα χρόνια δυο χρόνια πριν και έμεινα άναυδος. Οι Αμερικανοί Power/Progsters έχουν κυκλοφορήσει μόνο δυο δίσκους από τους οποίους ο πρώτος τους, ‘’Into The Forbidden’’ μόνο σε κασέτα. Εύχομαι κάποια από τις εταιρίες που ειδικεύονται σε επανακυκλοφορίες τέτοιων χαμένων θεουργημάτων, να το κάνει κάποια στιγμή.
~~ Τολμώ να θεωρήσω ένα δίσκο που είναι One-mans project άξιο για να θεωρηθεί Μνημείο της μουσικής μας. Ο λόγος για τους Falkenbach, μια μπάντα που υπηρετεί το Viking/Black/Folk Metal από το 1989 και όμως δεν έχει ακουστεί τόσο δυνατά ούτε το όνομα τους έγινε τόσο γνωστό όσο μεταγενέστερες μπάντες. Μεγάλη λατρεία και επιρροή των Falkenbach είναι οι (επικοί) Bathory και δεν διστάζουν να το τιμούν με κάθε ευκαιρία.
\r\nΗ ζωή είναι γκρι λέει ο τεράστιος και underground Αμερικάνος σκηνοθέτης Jim Jarmusch, και έχει τεράστιο δίκιο. Από την Σουηδία έρχεται ένα μουσικό σχήμα να δώσει έμφαση σε αυτήν την διαπίστωση, με την σκοτεινή τους παρουσία, με την γκρι σκούρα καλιτεχνική τους υπόσταση και δημιουργία. Οι Evergrey. Στο έτος που μας αποχαιρετά έκλεισαν 20 χρόνια, και πριν κανά χρόνο έκαναν την ευχάριστη έκπληξη με το τελευταίο full length τους Hymns for the Broken.
~~ Οι Kamelot είναι μια από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες μπάντες του Power Metal αυτή τη στιγμή. Έντεκα πλέον παράσημα στο πέτο τους. Ο καθένας μας μπορεί να ταυτιστεί με κάποιο από δαύτα. Τα πιο αγαπητά παραμένουν αυτά της μεσαίας περιόδου τους προ και μετά της προηγούμενης χιλιετίας. Υπάρχουν και οι καμένοι (ένας από αυτούς και γω) που λατρεύουν τα δυο πρώτους τους δίσκους, αυτούς που θυμίζουν έντονα Queensryche. Μια εποχή που πίσω από το μικρόφωνο ήταν ο Mark Vanderbilt του οποίου δυστυχώς τα ίχνη έχουν πλέον χαθεί. Κρίμα, είχε πολύ ωραία φωνή.
~~ Όσο λατρεύω τα στούντιο άλμπουμς των Lake Of Tears, τόσο απογοητευτικοί είναι ζωντανά. Ας είναι. Το κενό αναπληρώνεται από το υλικό τους. Τους παρακολουθώ από το ντεμπούτο τους όταν πρωτοβγήκε και η εξέλιξη τους σαν μουσικοί αλλά και σαν….μουσική, είναι άξια συζητήσεως και έρευνας. Πιο βαρείς στην αρχή, με δυο κιθάρες, ένα doom πέπλο αλλά και κατάλοιπα του death metal παρελθόντος τους. Στο ‘’A Crimson Cosmos’’ γίνανε πιο ψυχεδελικοί και φλερτάρανε με πιο προοδευτικούς ήχους ενώ στο επόμενο τους ‘’Forever Autumn’’ εκχύσανε μελαγχολία και μια φθινοπωρινή αύρα.
~~ Η Metal μουσική έχει δεκάδες παρακλάδια και έχουν εφευρεθεί εκατοντάδες ταμπέλες για να τα περιγράψουν. Αυτό άλλοτε γίνεται επιτυχημένα και άλλοτε όχι. Ο χαρακτηρισμός ‘’Mythological Occult Metal’’ δεν βοηθά τόσο πολύ για να αντιληφθεί κάποιος τι μουσική παίζουν οι Absu, και όμως τους ταιριάζει γάντι. Αν και επιδίδονται στο ευγενές άθλημα του thrash/black (και μάλιστα από τους πρώτους που το κάνανε), θεματολογικά ασχολήθηκαν με την Σουμεριακή Μυθολογία (στα δυο πρώτα τους άλμπουμς) και την Κέλτικη Μυθολογία (στα επόμενα τρία τους).
~~ Οι Ολλανδοί Phlebotomized, αν και ξεκίνησαν σε πιο death/grind μονοπάτια, γρήγορα μετεξελίχτηκαν σε κάτι πιο πολύπλοκο και ενδιαφέρον. Η πάντοτε μεγάλη αγέλη των Phlebotomized, άλλαξε αρκετά μέλη στην σύντομη ιστορία της. Μετά από δυο demos, ο ήχος στα δυο μετέπειτα eps τους απέκτησε δικιά του ταυτότητα. Καθαρά αλλά και άγρια φωνητικά, πάντοτε δυο κιθάρες για πληθώρα, μαγευτικό ρυθμικό δίδυμο και πλέον και με έναν βιολιστή μαζί με τον πληκτρά. Η ώρα του ντεμπούτου έφτασε το 1994 με το καταπληκτικό ‘’Immense Intense Suspense’’, ένα μαγευτικό ταξίδι αισθήσεων.
~~ Δεν χρειάζεται ένα συγκρότημα να είναι πασίγνωστο ή να έχει δεκάδες δίσκους για να θεωρηθούν σημαντικά τα έργα του. Βοηθά αλλά δεν είναι και νόμος. Πολλές μπάντες με ένα και μοναδικό δίσκο κατάφεραν πολλά περισσότερα πράγματα από παλιότερες και ποσοτικά (δισκογραφικά) μεγαλύτερες μπάντες. Κάποιες υπήρξαν και παντελώς άγνωστες όπως οι Αμερικανοί Zeitgeist που υπηρέτησαν το Progressive Metal με ένα πολύ ιδιαίτερο ήχο. Το μοναδικό τους δημιούργημα, ‘’The Eyes Of Time’’, υπήρξε αυτοχρηματοδοτούμενο και δυστυχώς έφτασε σε λίγα αυτιά και καρδιές.
Ότι οι Rush είναι μία από τις πλέον οξυδερκείς μπάντες που έχει βγάλει ο σκληρός ήχος δεν περιμένατε φυσικά να το ακούσετε από εμένα. Αμέτρητα τα δισκογραφικά τους αριστουργήματα, άφταστη η τεχνική τους, βαθυστόχαστοι οι στίχοι τους... ναι, αλλά από το 1976 κι εξής!