Andromeda - Extension of the Wish ( Definitive Extension)

Συγκροτήματα όπως οι Dream Theater, οι Queensryche και οι Fates Warning έστρεψαν το ενδιαφέρον του κόσμου στο progressive metal στα 90ς. Ακολούθησαν πολλές μπάντες μικρότερης εμβέλειας στην Αμερικάνικη ήπειρο αλλά και Ευρωπαικές με περισσότερους αντιπρόσωπους από Γερμανία και Ιταλία. Την επόμενη δεκαετία πολλές χώρες μπήκαν στο παιχνίδι και το είδος πέρασε καλές εποχές. Η Σουηδία υπήρξε πρωτοστάτης (και στο prog rock) και προσέφερε πολλά συγκροτήματα που είχαν πολλά να πούν. Δυστυχώς οι περισσότερες χάθηκαν ή είναι ανενεργές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Andromeda από το Malmö με έτος ιδρύσεως το 1999. Η Γαλλική Nothing To Say (NTS) records η οποία είχε προσθέσει αρκετές prog metal μπάντες στο roster της κυκλοφορεί μια διαφημιστική συλλογή στην οποία συμμετέχουν οι Evergrey, Angra, Silent Force, Symphony X και Andromeda. Οι τελευταίοι είχαν ήδη κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους ''Extension of the Wish '' αρχές του 2001 έχοντας session τραγουδιστή τον Lawrence Mackrory (Darkane), υλικό που επανηχογραφούν έχοντας πλέον τον μόνιμο τραγουδιστή τους David Fremberg και κυκλοφορεί από την NTS στα τέλη της ίδιας χρονιάς. Η συνέχεια λαμπρή με τα ''II=I'' ,''Chimera'' και ''The Immunity Zone''  να θεωρούνται και ΟΝΤΩΣ να είναι από τα καλύτερα δείγματα του είδους στα 00ς. Τελευταίος ολοκληρωμένος δίσκος το λαμπρό ''Manifest Tyranny'' του 2011 μιας και ο αρχηγός και ιθύνους νους,Johan Reinholdz, άρχισε να δίνει μεγαλύτερη βάση στους μελωδικούς θρασοντεθάδες Nonexist, την άλλη του μπάντα την οποία ξαναενεργοποίησε την ίδια χρονιά. Έτσι, οι Andromeda μπήκαν στο πάγο. Πλέον, από το 2020 και μετά ο Johan Reinholdz παίζει στους Dark Tranquillity και το μελλον τουλάχιστον των Andromeda (ίσως και των NONEXIST) κρίνεται αβέβαιο.

Καταρχήν θα προτιμήσω την επανηχογράφηση αν και σπανίζει να επιλέγω κάτι τέτοιο. Εδώ όμως μιλάμε για σημαντική βελτίωση στον ήχο μα πιο σημαντικό είναι ότι ο David Fremberg έχει πολύ καλύτερη φωνή και με βάθος. Άσε που μιλάμε για λίγους μήνες διαφορά, δεν είναι ένας δίσκος που τον έχεις μάθει με τα καλά του και τα άσχημα του και μετά από 20 χρόνια στον ξανασερβίρουν και καλά σε καλύτερη έκδοση. Άρα η ηχογράφηση με τον δεύτερο τραγουδιστή νικά κατά κράτος την αυθεντική. Προσθέστε ότι περιέχει και δυο ακόμα συνθέσεις που δεν υπήρχαν...

Στο κυρίως πιάτο τώρα. Προοδευτικός, τεχνικός, μελωδικότατος ήχος. Οι κιθάρες ξεσαλώνουν και τα πλήκτρα κάνουν ναζάκια πάνω τους. Υγρή φωτιά που χύνεται και ρέει ανάμεσα σε νότες. Οι ρυθμοί είναι εκστατικοί, σε καμιά περίπτωση δεν ακολουθούν απλά. Σφοδρή επιθυμία του κορμιού σου και πιο συγκεκριμένα των χεριών σου να ακολουθήσουν παίζοντας τους φανταστικούς ρυθμούς. Τεχνικοί, εναλλασόμενοι, ενδιαφέροντες κάθε δευτερόλεπτο. Βαλλιστικές κιθάρες που πυροδοτούν την ονειρική σου φαντασία. Παίρνουν την κληρονομιά που άφησαν δίσκοι σαν τα ''Images and Words'' και ''Awake'', τα προσαρμόζουν σε ένα πιο μελωδικό τόνο και τα ενδυναμώνουν με τις ευγενικές ψυχές τους. Στίχοι και μουσική, όλα εκ του Johan Reinholdz ο οποίος χώνει την αρμονία σε μια δίνη και αφήνει τον ακροατή από την απέναντι πλευρά να περιμένει το αποτέλεσμα. Ήδη από τους δυο πρώτους ύμνους, συνειδητοποιείς ότι εδώ δεν ακούς ακόμα ένα Prog metal δίσκο αλλά μια ηχητική ευλογία με υλικό γεμάτο ουσία.

Με άπειρα και ποικίλα μοτίβα και ορχηστρικές διατάξεις, χωρίς στέρηση της μελωδίας όμως, παρακολουθείς με κατεβασμένο σαγόνι συνεπαρμένος. Ο χρόνος που θα αφιερώσεις θα μετατραπεί σε ανάμνηση. Riffs που δίνουν σχήμα στην ικανότητα του κιθαρίστα ο οποίος με τη ζεστασιά και το σθένος του τραγουδιστή, τις ύπουλες αρμονίες των πλήκτρων και τους δικτυωδείς ρυθμούς δημιουργεί συνθέσεις μεστές, τεχνικότατες αλλά που αναπνέουν με κάθε ευκολία. Το πόσο εξαίρετες είναι, φαίνεται και στο ορχηστρικό ''Chameleon Carneval '' που λειτουργεί σαν κάλεσμα Σειρήνας. Στο ομώνυμο τραγουδι ξεπερνάμε τα δέκα λεπτά σαν φυσική βόλτα με περιπλανώμενες μελωδίες αλλά και ποδοβολητά όπου χρειαστεί. Η διάδραση μεταξύ μουσικών και ακροατών γίνεται μέχρι τελευταίας στιγμής. Στην επανηχογράφηση έχουμε επιπλέον δυο τραγούδια. Το πρώτο, το ''Journey of Polyspheric Experience '' συμμετέχει συνθετικά και ο ''καινουριος'', μαζί με τον Reinholdz φυσικά και τα πάνε περίφημα εγκαινιάζοντας τη πολύτιμη βοήθεια του David για το μέλλον. Ηχητικά, ο τίτλος του είναι μια σωστή περιγραφή. Το δεύτερο, το ''Eclipse '' είναι μια σύνθεση του πληκτρά Martin Hedin ο οποίος δοκιμάζει μια πιο αισθαντική/ρομαντική/μελαγχολική προσέγγιση, αμφότερα τραγούδια που αξίζουν να ακουστούν και να υπάρχουν στη δισκοθήκη σας.